Big Cyc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Big Cyc
Ilustracja
Big Cyc (2018)
Rok założenia 1988
Pochodzenie Łódź, Ostrów Wielkopolski, Gdańsk
Gatunek rock[1], punk rock[2], crossover thrash[2], hard rock, ska
Aktywność od 1988
Powiązania Czarno-Czarni, Rokosz, Nika Boon
Skład
Jacek Jędrzejak (Dżej Dżej)
Jarosław Lis (Dżery)
Roman Lechowicz (Piękny Roman)
Krzysztof Skiba
Piotr Sztajdel (Gadak)
Marek Szajda (Maras)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Big Cyc – polski rockowy zespół muzyczny założony w 1988 w Łodzi.

Zespół debiutował na rynku w październiku 1990 albumem pt. Z partyjnym pozdrowieniem. 12 hitów w stylu lambada hardcore. W kolejnych latach wydali jeszcze piętnaście albumów studyjnych. Wylansowali szereg przebojów, takich jak m.in. „Makumba”, z którym dotarli na pierwsze miejsce Listy przebojów Trójki, jak też „Piosenka góralska”, „Berlin Zachodni”, „Shazza moja miłość”, „Świat według Kiepskich”, „Kumple Janosika”, „Rudy się żeni” i „Dres”.

W tekstach piosenek często w satyrycznym tonie komentują bieżącą sytuację społeczno-polityczną w Polsce. Poza nagrywaniem kolejnych piosenek starają się wskazywać na absurdy życia społecznego i politycznego poprzez happeningi: przykuwali się do kaloryferów w wydawnictwie Polskie Nagrania, protestując przeciwko niewypłacaniu tantiem autorskich, a także zjadali formularze PIT, walcząc ze zbyt wysokimi podatkami oraz pikietowali w gmachu Ministerstwa Kultury w czasie kadencji ministra Podkańskiego z PSL, demaskując stronniczą politykę finansową.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lata 1988–1999[edytuj | edytuj kod]

Zespół założył Jacek Jędrzejak, który wcześniej grał na gitarze basowej w zespole reggae’owym Rokosz. Muzyk chciał stworzyć nowy zespół, grający swobodniejszy repertuar[2]. W tworzącej się grupie występowali także inni członkowie Rokosza: Jarosław Lis (perkusja), Roman Lechowicz (gitara) oraz Robert Rajewski (wokal). Z czasem wokalistą został Jędrzejak, a jako frontmana i autora tekstów dokooptowano Krzysztofa Skibę, który wcześniej występował w Studenckim Teatrze „Pstrąg” oraz kabaretach studenckich, a także współtworzył uliczne happeningi Pomarańczowej Alternatywy. W tym składzie nagrali pierwsze piosenki (m.in. „Kapitan Żbik”, „Wielka miłość do babci klozetowej”), a w marcu 1988 zadebiutowali publicznie koncertem w klubie II DS Uniwersytetu Łódzkiego Balbina na osiedlu akademickim „Lumumbowo”[3]. Koncert zorganizowano jako happening pod nazwą „Uroczysta akademia z okazji 75-lecia wynalezienia damskiego biustonosza”[3]. Na imprezę zaproszono ogólnopolskie media (m.in. Teleexpress, radiowa Trójka)[4], a teksty kabaretowe wygłaszał Piotr Trzaskalski, ówczesny student kulturoznawstwa UŁ.

Po debiutanckim występie odbyli krótką trasę koncertową po Berlinie Zachodnim[5] w ramach festiwalu Schwarze Tage[2]. Po powrocie do kraju zaczęli nagrywać następne utwory, wszystkie w poetyce zgrywy i parodii atmosfery schyłkowego PRL. Nagrania zrealizowali w Izabelin Studio[6]. Pierwsza płyta pt. Z partyjnym pozdrowieniem. 12 hitów w stylu lambada hardcore ukazała się nakładem Polskich Nagrań w październiku 1990[7][8], już w zmienionych warunkach ustrojowych, czego dowodem był zarówno tytuł, jak i okładka autorstwa Piotra Łopatki – portret Lenina z punkowym „irokezem”[7]. Płyta przyniosła następne przeboje grupy: „Piosenkę góralską”, inspirowaną działaczami ZOMO, którzy pacyfikowali demonstracje antyrządowe, i „Berlin Zachodni”, stanowiące reminiscencje z pierwszych występów zespołu na Zachodzie[2]. Piosenki dotarły odpowiednio do drugiego i czwartego miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego[9][10]. Na płycie znalazła się też m.in. „Ballada o smutnym skinie”, ośmieszająca kontrkulturę skinheadów[11], która miała premierę na festiwalu w Jarocinie w 1990[11]. Po nagraniu pierwszej płyty niezależna grupa twórcza Garaż-film nakręciła film Broń chemiczna, poświęcony twórczości zespołu. Jeszcze w 1990 muzycy odbyli wspólną trasę koncertową po Niemczech i Austrii z zespołem Memento Mori[12][13]. W 1991 zwyciężyli w plebiscycie magazynu „Teraz Rock” w kategoriach: zespół roku, przebój roku („Berlin Zachodni”), autor tekstów roku (Krzysztof Skiba), okładka roku (Z patryjnym pozdrowieniem)[14].

22 lutego 1991 wydali drugi album studyjny pt. Nie wierzcie elektrykom, niosący wizję nieudanej prezydentury Lecha Wałęsy[15] oraz wyrażający rozczarowanie transformacją w Polsce[2]. Następna płyta, Miłość, muzyka, mordobicie (1992), ironicznie traktowała branżę muzyczną, m.in. Festiwal w Jarocinie[16]. Czwarty album, Wojna plemników (1993), został potępiony przez działaczy katolickiej partii ZChN[17][18] za „śmiałość obyczajową” i „prowokującą okładkę”. Na płycie znalazły się utwory, w których zespół skrytykował polskie społeczeństwo w czasach PRL, w tym członków Kościoła, dilerów, złodziei, służbę zdrowia i byłych działaczy solidarnościowych[19].

W 1994 ukazał się pierwszy album kompilacyjny Big Cyca pt. Nie zapomnisz nigdy, zawierający głównie największe przeboje zespołu, ale też nowe piosenki. W tym okresie muzycy prześmiewczo komentowali otaczający ich świat oraz zauważali nowe, negatywne zjawiska społeczne: rosnące dysproporcje majątkowe, klerykalizm, narkomanię i bezduszność elit, czemu przeciwstawiali swobodę i naturalność młodzieży. W 1995 wydali album pt. Golonka, flaki i inne przysmaki, w którym zadrwili m.in. z fali pseudogrunge'u i kultury reklam telewizyjnych. Za album odebrali certyfikat złotej płyty, sprzedając go w ponad 100 tys. egzemplarzy[20].

Odsłonięcie tablicy, poświęconej pierwszemu koncertowi zespołu Big Cyc w klubie „Balbina” w Łodzi (1997)

W 1996 wydali płytę pt. Z gitarą wśród zwierząt, na której znalazły się kolejne zaangażowane teksty, obnażające oblicza polskiej rzeczywistości (np. rodzące się gangsterstwo). Album promowali przebojem „Makumba”, który dotarł na pierwsze miejsce Listy przebojów Programu Trzeciego[21]. Utwór przyniósł im, przyznawaną przez ambasadę Nigerii, nagrodę za propagowanie kultury afrykańskiej w Polsce[22]. Na tej płycie pojawił się wokalista Bielizny Jarosław Janiszewski, który wkrótce z większością muzyków Big Cyca założy równolegle działający zespół – Czarno-Czarni. Również w 1996 wystąpili podczas festiwalu polonijnego Taste of Polonia w Chicago[23]. Album okazał się sukcesem komercyjnym, sprzedano ponad 600 tys. egzemplarzy płyty[24].

Po uroczystych obchodach dziewięciolecia istnienia zespół w 1997 wydał płytę, której tytuł – Pierwsza komunia, drugie śniadanie, trzecia Rzeczpospolita – wybrała publiczność obecna na imprezie. Ciekawym eksperymentem był album pt. Wszyscy święci (1999), w całości wypełniony tekstami nieżyjącego krakowskiego poety i aktora Wiesława Dymnego. W 1998 zaangażowali się w działalność antyrasistowską, a ich utwór znalazł się na pierwszej składance Muzyka Przeciwko Rasizmowi[25], firmowanej przez Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”[26].

Lata 2000–2009[edytuj | edytuj kod]

W 1999 rozpoczęli pracę nad albumem Świat według Kiepskich, który wydali 11 czerwca 2000[27][28]. Płytę promowali tytułowym singlem, który napisali na potrzeby serialu Polsatu Świat według Kiepskich. Gościnnie na albumie pojawił się Andrzej Grabowski, odtwórca głównej roli Ferdynanda Kiepskiego w serialu, który wypowiedział kilka monologów poprzedzających kolejne piosenki z płyty.

W 2001 zaczęli kompletować materiał na kolejny album. Płyta, pt. Zmień z nami płeć, ukazała się 13 czerwca 2002[29]. W przeciwieństwie do poprzednich albumów, tym razem muzycy umieścili głównie swoje wersje znanych przebojów, a nie autorskie kompozycje[30]. Album promowali przebojami „Rudy się żeni” (cover utworu Laurela Aitkena „Rudi Got Married”) i „Każdy facet to świnia” (cover utworu grupy Die Ärzte „Männer sind Schweine”), jak też nową wersją piosenki „Pamelo, żegnaj” z repertuaru Tercetu Egzotycznego, którą nagrali z gościnnym udziałem wokalistki zespołu, Izabeli Skrybant-Dziewiątkowskiej[30].

Big Cyc podczas koncertu w studenckim klubie „Pod Palmą” w Rzeszowie, październik 2006

17 maja 2004 wydali album kompilacyjny pt. Bombowe hity czyli the best of 1988–2004, zawierający najpopularniejsze utwory zespołu oraz premierową piosenkę „Złoty Warkocz”, inspirowaną ówczesną posłanką Samoobrony Renatą Beger[2]. Album zdobył certyfikat złotej płyty[31].

Na kolejnym albumie, Moherowych beretach z 2006, szyderczo komentowali m.in. Sejm wybrany w 2005 i środowisko słuchaczy Radia Maryja oraz skrytykowali prezydenta Białorusi – Alaksandra Łukaszenkę. Ze względu na niepoprawność polityczną treści krążek był prawie nieobecny w mediach. Również w 2006 nagrali z Jerzym Połomskim nową wersję przeboju piosenkarza „Bo z dziewczynami” oraz napisali muzykę do komedii Małgorzaty Kamińskiej-Sobczyk Telerodzina, która miała premierę w październiku w słupskim teatrze „Tęcza”.

W sierpniu 2007 wystąpili w filmie Grzegorza Lipca Osiem w poziomie. W styczniu 2008 nagrali album pt. Szambo i perfumeria, który wydali 1 kwietnia 2008 z okazji 20-lecia istnienia zespołu[2]. Na płycie znalazły się utwory, w których gościnnie zaśpiewali m.in. Maciej Maleńczuk, Paweł Kukiz i Krzysztof Kasowski[2]. Album promowali teledyskami do utworów: „Nasz PRL”, który sami określili jako „hymn pokolenia stanu wojennego, w którym zostają przywołane nazwiska Wojciecha Jaruzelskiego i Jerzego Urbana”[32], oraz „Lecę w dół”[33].

W 2009 ukazał się wywiad-rzeka z członkami zespołu „Na barykadzie rokędrola”, autorstwa Jarosława Wardawego[34]. Do bogato ilustrowanej książki załączona była płyta z największymi hitami grupy[34].

Lata 2010–2019[edytuj | edytuj kod]

13 grudnia 2011, dokładnie w 30. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego, wydali płytę pt. Zadzwońcie po milicję![2], na której umieścili swoje interpretacje utworów podziemnych polskich grup punkowych i reggae'owych z lat 1982-1989 (takich jak np. Miki Mousoleum, Karcer czy Cela nr 3), które nigdy nie ukazały się na oficjalnym rynku ze względu na silną wymowę antykomunistyczną[35]. Płytę promowali singlem „Polska”, do którego zrealizowali teledysk[36].

Big Cyc podczas koncertu z okazji 25-lecia zespołu na Juwenaliach w Łodzi, maj 2013

W maju 2013 wydali album pt. Wiecznie żywy, honorujący 25-lecie zespołu. Na płycie – oprócz najbardziej znanych przebojów – znalazł się premierowy utwór „Słoiki”. Podsumowaniem jubileuszu grupy było wydawnictwo z lipca 2014 pt. Big Cyc 25 lat. Przystanek Woodstock 2013, składające się z płyty DVD, zawierającej zapis koncertu na festiwalu Przystanek Woodstock w 2013 oraz koncertowej płyty CD ze ścieżką dźwiękową.

W maju 2015 nakładem wytwórni Lou Rocked Boys wydali płytę pt. Jesteśmy najlepsi, którą nagrali wiosną 2015 w studiu MaQ Records Studio w Wojkowicach. W promującym płytę teledysku „Jesteśmy najlepsi” wystąpiło wielu znanych sportowców, w tym Otylia Jędrzejczak, Iwona Guzowska, Artur Siódmiak, Dariusz Michalczewski, Marcin Lijewski, Adam Korol, Szymon Kołecki i Piotr Świerczewski[37]. Do płyty załączona był plakat z karykaturami muzyków oraz gra planszowa „Trasa z Big Cycem”[38].

W 2016 wydali album pt. Czarne słońce narodu, na którym umieścili utwory stanowiące ironiczny komentarz do ówczesnych zmian na scenie politycznej[39][40]. Płytę promowali utworem „Antoni wzywa do broni”, który odnosił się do działalności ówczesnego ministra obrony narodowej, Antoniego Macierewicza[41]. Piosenkę zaprezentowali premierowo na koncercie zagranym podczas manifestacji Komitetu Obrony Demokracji na pl. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, gdzie sprzedali ok. tysiąc egzemplarzy płyty[42][43]. Płyta otrzymała nominację w kategorii „Album roku 2016” w plebiscycie Antyradia[44], z kolei grupa była nominowana do tytułu zespołu roku w plebiscycie magazynu „Teraz Rock”[45]. W tym czasie zespół pojawił się również na festiwalach: Polonia Music Festiwal w Oberhausen[46], Igrzyska Rockowe na Górze św. Anny[47] i Czad Festival w Rzeszowie, gdzie wystąpili u boku zespołu The Offspring)[48]. W 2017 wydali utwór „Viva San Escobar”, który w dowcipny sposób komentował bieżącą sytuację społeczno-polityczną[49].

W 2018 świętowali 30 lat istnienia, odbywając zagraniczną trasę koncertową dla Polonii: zagrali we Frankfurcie nad Menem i Göteborgu, poza tym wzięli udział w cyklu koncertów Punky Reggae Live[50], następnie wystąpili z koncertami w Brukseli i Chicago, gdzie pojawili się na festiwalu Taste of Polonia[51]. Zagrali także na polskich festiwalach: Igrzyska Rocka w Opolu i Pol’and’Rock Festival w Kostrzynie. W sierpniu wystąpili z koncertem jubileuszowym w ramach Top of the Top Sopot Festival 2018 w Sopocie[52][53], gdzie wykonali swoje przeboje wraz z zaprzyjaźnionymi artystami, takimi jak Kobranocka, De Mono, Nocny Kochanek, Łowcy.B, Grzegorz Skawiński, Poparzeni Kawą Trzy i Dr Misio. W październiku ukazała się płyta pt. 30 lat z wariatami, na której znalazły się interpretacje przebojów Big Cyca w wykonaniu wykonawców, którzy wystąpili z zespołem podczas festiwalu sopockiego, a także m.in. grup Wilki, Piersi, Hunter i Enej oraz Renaty Przemyk i Krzysztofa Kasowskiego[54].

W styczniu 2019 ukazało się kolekcjonerskie wydanie kasety magnetofonowej w nakładzie 10 egzemplarzy zapisu z koncertu na festiwalu Pol’and’Rock Festival 2018. Dochód z licytacji całego nakładu został przeznaczony na rzecz 27. Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy[55]. Również w 2019 zaangażowali się w ogólnopolską akcję antysmogową „Więcej tlenu”, mającą na celu skuteczną walkę o czyste powietrze. Kampanię wspierała piosenka o tym samym tytule, do której powstał teledysk podejmujący problem walki z zanieczyszczonym środowiskiem[56][57].

Styl muzyczny[edytuj | edytuj kod]

Na pierwszych płytach zespołu dominowała muzyka utrzymana w stylu punk rock[2]. Najostrzejszy materiał pojawia się na Wojnie plemników, na którym znalazły się utwory utrzymane w stylu punk metal[2]. Z czasem, w grze Big Cyca coraz częściej można było usłyszeć elementy muzyki ska. Od wydania płyty Zmień z nami płeć zespół zaczął oddalać się od punkrockowych korzeni, skłaniając się ku łagodniejszym brzmieniom i żartobliwym tekstom[2]. W wielu utworach pojawiły się sample, a klawisze obsługiwane przez Gadaka stały się standardowym instrumentem wykorzystywanym w grze. Na płytach Moherowe berety i Czarne słońce narodu pojawiają się silne nawiązania do punkowych początków zespołu[2].

Teksty piosenek Big Cyca w większości mają charakter satyryczny[2], przez co stają się obiektem medialnych dyskusji oraz bywają cenzurowane przez media[43].

Skład[edytuj | edytuj kod]

Z zespołem w trakcie jego działalności, oprócz wspomnianych, współpracowali jeszcze inni muzycy m.in. Jan Borysewicz, Paweł „Konjo” Konnak, Wiganna Papina, Maciej Maleńczuk, Jerzy Połomski, Paweł Kukiz i Jarosław Janiszewski oraz managerowie m.in. Andrzej Bączyński, Maciej Durczak, Monika Wielichowska, Katarzyna Wydra.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Teledyski[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Big Cyc – Artyści – Muzyka w Onet.pl
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Sebastian Rerak: Big Cyc: z gołą dupą polemizować się nie da (pol.). kultura.onet.pl, 2018-03-15. [dostęp 2020-11-17].
  3. ↑ a b Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 224. ISBN 978-83-8129-293-1.
  4. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 228. ISBN 978-83-8129-293-1.
  5. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 242. ISBN 978-83-8129-293-1.
  6. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 247. ISBN 978-83-8129-293-1.
  7. ↑ a b Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 258–259. ISBN 978-83-8129-293-1.
  8. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 260. ISBN 978-83-8129-293-1.
  9. ↑ Archiwum LP3, notowanie 418, z dn. 24.02.1990 (pol.). W: Lista Przebojów Programu Trzeciego [on-line]. lp3.pl. [dostęp 2020-11-11].
  10. ↑ Archiwum LP3, notowanie 437, z dn. 7.07.1990 (pol.). W: Lista Przebojów Programu Trzeciego [on-line]. lp3.pl. [dostęp 2020-11-11].
  11. ↑ a b Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 265. ISBN 978-83-8129-293-1.
  12. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 270. ISBN 978-83-8129-293-1.
  13. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 277. ISBN 978-83-8129-293-1.
  14. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 267. ISBN 978-83-8129-293-1.
  15. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 283. ISBN 978-83-8129-293-1.
  16. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 299. ISBN 978-83-8129-293-1.
  17. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 320. ISBN 978-83-8129-293-1.
  18. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 323. ISBN 978-83-8129-293-1.
  19. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 324. ISBN 978-83-8129-293-1.
  20. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 356. ISBN 978-83-8129-293-1.
  21. ↑ Archiwum LP3, notowanie 766, z dn. 4.10.1996 (pol.). W: Lista Przebojów Programu Trzeciego [on-line]. lp3.pl. [dostęp 2020-11-11].
  22. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 370. ISBN 978-83-8129-293-1.
  23. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk, Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności, Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 114, ISBN 978-83-8129-293-1.
  24. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 363. ISBN 978-83-8129-293-1.
  25. ↑ „MUZYKA PRZECIWKO RASIZMOWI” CIĄGLE GRA. KULTOWA PŁYTA 20 LAT PÓŹNIEJ, „Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”” [dostęp 2018-01-09] (pol.).
  26. ↑ Marcin Kornak: Nigdy Więcej (pol.). [dostęp 2011-05-12].
  27. ↑ Big Cyc - Świat Według Kiepskich, Discogs [dostęp 2019-12-17] (ang.).
  28. ↑ Big Cyc - Świat Według Kiepskich, www.groove.pl [dostęp 2017-01-06].
  29. ↑ Big Cyc - Zmień Z Nami Płeć, Discogs [dostęp 2017-01-06].
  30. ↑ a b Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 420–421. ISBN 978-83-8129-293-1.
  31. ↑ a b Złote płyty CD przyznane w 2013 roku, ZPAV [dostęp 2013-11-03].
  32. ↑ Big Cyc i jego PRL (pol.). kultura.onet.pl, 2008-03-13. [dostęp 2020-11-17].
  33. ↑ Big Cyc poleciał w dół (pol.). kultura.onet.pl, 2008-05-08. [dostęp 2020-11-17].
  34. ↑ a b pg: Książka podsumowującą dokonania Big Cyca (pol.). kultura.onet.pl, 2009-11-19. [dostęp 2020-11-17].
  35. ↑ Zadzwońcie po milicję!. tvp.info. [dostęp 2011-12-16].
  36. ↑ ksok: Big Cyc kontra ZOMO (pol.). kultura.onet.pl, 2011-11-07. [dostęp 2020-11-17].
  37. ↑ „Jesteśmy najlepsi”. Big Cyc dla kibiców. muzyka.onet.pl. [dostęp 2017-11-28].
  38. ↑ Big Cyc: Jesteśmy najlepsi - zobacz teledysk do najnowszego kawałka Big Cyca! [VIDEO]. eskarock.pl. [dostęp 2017-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].
  39. ↑ Recenzja Big Cyc „Czarne Słońce Narodu”: Płoną opony, Big Cyc wkurzony, Interia.pl [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  40. ↑ Sebastian Rerak, BIG CYC - „Czarne słońce narodu” [RECENZJA], Onet.pl, 23 maja 2016 [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  41. ↑ Paweł Kalisz, „Antoni wzywa do broni, Antoni Polskę Obroni”. Big Cyc śpiewa o ministrze Macierewiczu, Natemat.pl, 2 maja 2016 [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  42. ↑ Wojciech Staszewski: Cycki do przodu (pol.). newsweek.pl, 2016-05-15. [dostęp 2020-11-17].
  43. ↑ a b Piotr Halicki: Krzysztof Skiba: ataki na Owsiaka są kompletnie absurdalne (pol.). kultura.onet.pl, 2019-07-30. [dostęp 2020-11-17].
  44. ↑ Płyta Rocku - Polska, antyradio.pl [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  45. ↑ Wojciech Dymaczewski, Teraz Rock wybiera zespoły 2016 roku. Najmłodszy powstał w 2003, rytmy.pl, 5 stycznia 2017 [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  46. ↑ Koncert polskich gwiazd w Oberhausen, polskiobserwator.de, 17 listopada 2016 [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  47. ↑ Radosław Dimitrow, Igrzyska Rockowe na Górze św. Anny. Tak się bawiliście!, naszemiasto.pl, 9 lipca 2017 [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  48. ↑ Agnieszka, Czad Festiwal 2017 w Straszęcinie k. Dębicy [PROGRAM], naszemiasto.pl, 30 maja 2017 [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  49. ↑ Big Cyc - „Viva San Escobar”, Onet.pl, 5 maja 2017 [dostęp 2018-03-21] (pol.).
  50. ↑ Punky Reggae Live powraca!, Projekt events, 19 listopada 2017 [dostęp 2018-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-22] (pol.).
  51. ↑ Big Cyc, topchicago.org [dostęp 2018-10-08] (pol.).
  52. ↑ Top of the Top Sopot Festival 2018: Jubileusz zespołu BIG CYC - „30 lat z wariatami”, TVN, 17 sierpnia 2018 [dostęp 2018-10-08] (pol.).
  53. ↑ Paweł Piotrowicz: Sopot TOPTrendy 2013 dzień pierwszy: dresy, duety i odrzucona nagroda (pol.). 2013-06-08. [dostęp 2020-11-17].
  54. ↑ "30 lat z wariatami”: nowa płyta Big Cyc już w sprzedaży, Onet.pl, 5 października 2018 [dostęp 2018-10-08] (pol.).
  55. ↑ Big Cyc na kasetach wspiera WOŚP - wyjątkowe aukcje WOŚP. BIG CYC - oficjalny serwis internetowy zespołu, 2019-01-12. [dostęp 2019-02-03].
  56. ↑ Więcej tlenu!. rc.fm, 2019-11-18. [dostęp 2019-11-19].
  57. ↑ Big Cyc – piosenka o SMOGu. Ostrów24.tv, 2019-11-18. [dostęp 2019-11-19].
  58. ↑ Płyta Świat według Kiepskich – Big Cyc (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-11-03].
  59. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 11.12.2000 – 31.12.2000 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-11-03].
  60. ↑ Płyta Zmień z nami płeć – Big Cyc (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-11-03].
  61. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 10.03.2003 – 16.03.2003 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-11-03].
  62. ↑ Płyta Moherowe Berety – Big Cyc (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-11-03].
  63. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 21.08.2006 – 27.08.2006 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-11-03].
  64. ↑ Płyta Szambo i perfumeria – Big Cyc (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-11-03].
  65. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 14.04.2008 – 20.04.2008 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-11-03].
  66. ↑ Big Cyc, Zadzwońcie po milicję! (pol.). muzyka.interia.pl. [dostęp 2013-11-03].
  67. ↑ Dzisiaj premiera DVD koncertowego Big Cyca – Przystanek Woodstock 2013 (pol.). bigcyc.pl. [dostęp 2014-08-04].
  68. ↑ „Jesteśmy najlepsi” – nowa płyta Big Cyc już 21 maja (pol.). ok24.tv. [dostęp 2015-07-08].
  69. ↑ Czarne słońce narodu (pol.). empik.com. [dostęp 2016-05-10].
  70. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 13.05.2016 – 19.05.2016 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-05-26].
  71. ↑ Płyta Bombowe Hity Czyli The Best Of 1988 – 2004 – Big Cyc (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-11-03].
  72. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 21.06.2004 – 27.06.2004 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-11-03].
  73. ↑ Płyta Wiecznie żywy – Big Cyc (pol.). muzyka.onet.pl. [dostęp 2013-11-03].
  74. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 13.05.2013 – 19.05.2013 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-11-03].
  75. ↑ Big Cyc – The Very Best Of (ang.). discogs.com. [dostęp 2016-05-26].
  76. ↑ Empik prezentuje: Dobre bo polskie (CD) (pol.). Empik. [dostęp 2020-05-28].
  77. ↑ „30 lat z wariatami”: nowa płyta Big Cyc już w sprzedaży (pol.). Onet.pl. [dostęp 2018-10-08].
  78. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 05.10.2018 – 11.10.2018 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2018-10-18].
  79. ↑ Złota Kolekcja: Jak słodko zostać świrem (CD) (pol.). Empik. [dostęp 2020-05-28].
  80. ↑ Polska muzyka: Big Cyc (CD) (pol.). Empik. [dostęp 2020-1-21].
  81. ↑ a b LP3 – Statystyki dla wykonawcy Big Cyc (pol.). lp3.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-02)].
  82. ↑ a b SLiP – Statystyki dla wykonawcy Big Cyc (pol.). radioszczecin.pl. [dostęp 2013-11-03].
  83. ↑ Big Cyc – Dramat fryzjerski (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  84. ↑ Big Cyc – Teresa Orlowsky już tutaj dzwoniła (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)].
  85. ↑ Big Cyc – Z gitarą wśród zwierząt (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-03)].
  86. ↑ Big Cyc – Makumba (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-03].
  87. ↑ Big Cyc – Guma (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)].
  88. ↑ Big Cyc – Baby (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  89. ↑ Big Cyc – Hurra huba (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-04)].
  90. ↑ Big Cyc – Świat według Kiepskich (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-22)].
  91. ↑ Big Cyc – Słoneczny patrol (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].
  92. ↑ Big Cyc – Wszyscy święci (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  93. ↑ Big Cyc – Czas na rwanie (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  94. ↑ Big Cyc – Kumple Janosika (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  95. ↑ Big Cyc – Chiński mur (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)].
  96. ↑ Big Cyc – Nasza rodzinka (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  97. ↑ Big Cyc – Każdy facet to świnia (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-12)].
  98. ↑ Big Cyc – Rudy się żeni (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  99. ↑ Big Cyc – Dres (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-22)].
  100. ↑ Big Cyc – Nienawidzę szefa (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03].
  101. ↑ Big Cyc – Złoty warkocz (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-22)].
  102. ↑ Big Cyc – Jeden za wszystkich (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-22)].
  103. ↑ Big Cyc – Moherowe berety (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)].
  104. ↑ Big Cyc – Zawsze Gdańsk (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)].
  105. ↑ Big Cyc – Bo z dziewczynami (pol.). archiwumrocka.art.pl. [dostęp 2013-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Big Cyc
Albumy studyjne
Kompilacje
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Big_Cyc&oldid=63619628”