Pepin Krótki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 91.228.42.174) i przywrócono wersję 40245994 autorstwa Hector Augustus
Linia 17: Linia 17:
| commons = Category:Pepin le Bref
| commons = Category:Pepin le Bref
}}
}}
'''Pepin Krótki''', czasami '''Pepin Mały''' ([[język francuski|fr.]] ''Pepin le Bref'') (ur. [[714]] prawdopodobnie w [[Jupille]] koło [[Liège]], zm. [[24 września]] [[768]] w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]) – [[majordom]] [[Neustria|Neustrii]] i [[Burgundia|Burgundii]] (741–751), majordom [[Austrazja|Austrazji]] (747–751), król [[Frankowie|Franków]] od roku 751. Był synem [[Karol Młot|Karola Młota]] i Ani Łoś i majordomem [[Childeryk III|Childeryka III]], ostatniego króla [[Frankowie|Franków]] z dynastii [[Merowingowie|Merowingów]].
'''Pepin Krótki''', czasami '''Pepin Mały''' ([[język francuski|fr.]] ''Pepin le Bref'') (ur. [[714]] prawdopodobnie w [[Jupille]] koło [[Liège]], zm. [[24 września]] [[768]] w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]) – [[majordom]] [[Neustria|Neustrii]] i [[Burgundia|Burgundii]] (741–751), majordom [[Austrazja|Austrazji]] (747–751), król [[Frankowie|Franków]] od roku 751. Był synem [[Karol Młot|Karola Młota]] i Chrotrudy (Rotrudy) i majordomem [[Childeryk III|Childeryka III]], ostatniego króla [[Frankowie|Franków]] z dynastii [[Merowingowie|Merowingów]].


== Biografia ==
== Biografia ==

Wersja z 15:05, 2 maj 2015

Szablon:Władca kraju infobox Pepin Krótki, czasami Pepin Mały (fr. Pepin le Bref) (ur. 714 prawdopodobnie w Jupille koło Liège, zm. 24 września 768 w Saint-Denis) – majordom Neustrii i Burgundii (741–751), majordom Austrazji (747–751), król Franków od roku 751. Był synem Karola Młota i Chrotrudy (Rotrudy) i majordomem Childeryka III, ostatniego króla Franków z dynastii Merowingów.

Biografia

Pepin Krótki dorastał w klasztorze w Saint-Denis[1]. Po śmierci ojca został majordomem królestwa wraz z bratem Karlomanem. Objął Neustrię i Burgundię. Przeciwko władzy obu braci wystąpił trzeci syn Karola Młota Griffo, syn Swanhildy bawarskiej. Obaj bracia zamknęli jednak Griffa w zamku Chévremont w pobliżu Liége[2]. 15 sierpnia 747 roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na Monte Cassino. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków.

Pepin dokonał zamachu stanu, detronizując króla Childeryka III i został konsekrowany na króla Franków przez świętego Bonifacego w październiku 751 roku (lub w marcu 752) jako pierwszy władca z dynastii Karolingów. Wcześniej od papieża Zachariasza otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne. Dlatego też zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża – Stefana II − który zalegalizował jego władzę poprzez namaszczenie w dniu 28 lipca 754 roku w bazylice Saint-Denis pod Paryżem, a tym samym zobowiązywał go do obrony Rzymu przed Longobardami.

Był to akt niezwykłej wagi dla losów Państwa Papieskiego i stosunków państwo-kościół w następnych wiekach. Kościelne powiązania Karolingów sprzyjały formułowaniu idei o szczególnym posłannictwie Franków jako ludu Bożego. Jednocześnie spotkanie Pepina ze Stefanem II dało początek rytualnym formom kontaktów wzajemnych, które z różnym nasileniem obowiązywały w Europie przez resztę średniowiecza[3].

Latem 754 roku w pierwszej wyprawie na Longobardów pokonał ich króla Aistulfa i zmusił do ustępstw na rzecz papieża. Jednak już w 756 roku Aistulf złamał pokój i napadł na papiestwo. Pepin po raz drugi przekroczył Alpy i pokonał Longobardów. Wsparł jednocześnie ideę utworzenia nowego państwa kościelnego – Patrimonium Sancti Petri[4], które przetrwało aż do 1870 roku. Od tej chwili Karolingowie zajęli miejsce cesarzy bizantyjskich jako opiekunowie Kościoła i wiary[5].

W 740 roku poślubił swoją kuzynkę Bertradę z Laonu córkę hrabiego Laon Heriberta (Chariberta). Pepin Mały i Bertrada byli rodzicami Karola Wielkiego i Karlomana, którzy zgodnie z jego wolą podzielili państwo między siebie po jego śmierci. Ze związku tego przyszła na świat również córka Gizela, która została zakonnicą.

Miał 19 dzieci, w tym 9 nieślubnych a 10 z 4 małżeństw.

  1. P. Riché, Karolingowie, s. 51.
  2. P. Riché, Karolingowie, s. 53.
  3. Gerd Althoff, Potęga Rytuału. Symbolika władzy w średniowieczu, Wydawnictwo Naukowej PWN, 2011.
  4. Ojcowizna św. Piotra.
  5. Jan Baszkiewicz, Historia Francji, Ossolineum 1978, s.25.

Bibliografia

  • Pierre Riché: Karolingowie: Ród który stworzył Europę. Warszawa: Dom Wydawniczy Volumen, 1997. ISBN 83-86857-13-7.

Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Władca-Burgundia