Pepin Krótki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Orbwiki107 (dyskusja | edycje) Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 91.228.42.174) i przywrócono wersję 40245994 autorstwa Hector Augustus |
|||
Linia 17: | Linia 17: | ||
| commons = Category:Pepin le Bref |
| commons = Category:Pepin le Bref |
||
}} |
}} |
||
'''Pepin Krótki''', czasami '''Pepin Mały''' ([[język francuski|fr.]] ''Pepin le Bref'') (ur. [[714]] prawdopodobnie w [[Jupille]] koło [[Liège]], zm. [[24 września]] [[768]] w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]) – [[majordom]] [[Neustria|Neustrii]] i [[Burgundia|Burgundii]] (741–751), majordom [[Austrazja|Austrazji]] (747–751), król [[Frankowie|Franków]] od roku 751. Był synem [[Karol Młot|Karola Młota]] i |
'''Pepin Krótki''', czasami '''Pepin Mały''' ([[język francuski|fr.]] ''Pepin le Bref'') (ur. [[714]] prawdopodobnie w [[Jupille]] koło [[Liège]], zm. [[24 września]] [[768]] w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]) – [[majordom]] [[Neustria|Neustrii]] i [[Burgundia|Burgundii]] (741–751), majordom [[Austrazja|Austrazji]] (747–751), król [[Frankowie|Franków]] od roku 751. Był synem [[Karol Młot|Karola Młota]] i Chrotrudy (Rotrudy) i majordomem [[Childeryk III|Childeryka III]], ostatniego króla [[Frankowie|Franków]] z dynastii [[Merowingowie|Merowingów]]. |
||
== Biografia == |
== Biografia == |
Wersja z 15:05, 2 maj 2015
Szablon:Władca kraju infobox Pepin Krótki, czasami Pepin Mały (fr. Pepin le Bref) (ur. 714 prawdopodobnie w Jupille koło Liège, zm. 24 września 768 w Saint-Denis) – majordom Neustrii i Burgundii (741–751), majordom Austrazji (747–751), król Franków od roku 751. Był synem Karola Młota i Chrotrudy (Rotrudy) i majordomem Childeryka III, ostatniego króla Franków z dynastii Merowingów.
Biografia
Pepin Krótki dorastał w klasztorze w Saint-Denis[1]. Po śmierci ojca został majordomem królestwa wraz z bratem Karlomanem. Objął Neustrię i Burgundię. Przeciwko władzy obu braci wystąpił trzeci syn Karola Młota Griffo, syn Swanhildy bawarskiej. Obaj bracia zamknęli jednak Griffa w zamku Chévremont w pobliżu Liége[2]. 15 sierpnia 747 roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na Monte Cassino. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków.
Pepin dokonał zamachu stanu, detronizując króla Childeryka III i został konsekrowany na króla Franków przez świętego Bonifacego w październiku 751 roku (lub w marcu 752) jako pierwszy władca z dynastii Karolingów. Wcześniej od papieża Zachariasza otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne. Dlatego też zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża – Stefana II − który zalegalizował jego władzę poprzez namaszczenie w dniu 28 lipca 754 roku w bazylice Saint-Denis pod Paryżem, a tym samym zobowiązywał go do obrony Rzymu przed Longobardami.
Był to akt niezwykłej wagi dla losów Państwa Papieskiego i stosunków państwo-kościół w następnych wiekach. Kościelne powiązania Karolingów sprzyjały formułowaniu idei o szczególnym posłannictwie Franków jako ludu Bożego. Jednocześnie spotkanie Pepina ze Stefanem II dało początek rytualnym formom kontaktów wzajemnych, które z różnym nasileniem obowiązywały w Europie przez resztę średniowiecza[3].
Latem 754 roku w pierwszej wyprawie na Longobardów pokonał ich króla Aistulfa i zmusił do ustępstw na rzecz papieża. Jednak już w 756 roku Aistulf złamał pokój i napadł na papiestwo. Pepin po raz drugi przekroczył Alpy i pokonał Longobardów. Wsparł jednocześnie ideę utworzenia nowego państwa kościelnego – Patrimonium Sancti Petri[4], które przetrwało aż do 1870 roku. Od tej chwili Karolingowie zajęli miejsce cesarzy bizantyjskich jako opiekunowie Kościoła i wiary[5].
W 740 roku poślubił swoją kuzynkę Bertradę z Laonu córkę hrabiego Laon Heriberta (Chariberta). Pepin Mały i Bertrada byli rodzicami Karola Wielkiego i Karlomana, którzy zgodnie z jego wolą podzielili państwo między siebie po jego śmierci. Ze związku tego przyszła na świat również córka Gizela, która została zakonnicą.
Miał 19 dzieci, w tym 9 nieślubnych a 10 z 4 małżeństw.
Bibliografia
- Pierre Riché: Karolingowie: Ród który stworzył Europę. Warszawa: Dom Wydawniczy Volumen, 1997. ISBN 83-86857-13-7.
Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Władca-Burgundia
- ISNI: 0000000104764815
- VIAF: 264661907, 620145857009422921112, 924159474330727662460, 71159234587703372208, 599159234120903370855, 280159474182827661550, 268159474185627661671
- LCCN: n84128337
- GND: 118594540
- BnF: 119958511
- SUDOC: 028043758
- NKC: jx20060322008
- DBNL: pepi005
- NTA: 070934460
- PLWABN: 9810689222905606
- NUKAT: n2014045133
- J9U: 987007322051705171
- BNC: 000621937
- WorldCat: lccn-n84128337