Andrzej Wróbel (prawnik): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
mNie podano opisu zmian
dr
Linia 6: Linia 6:
|opis grafiki = Andrzej Wróbel i [[Ewa Łętowska]] (2011)
|opis grafiki = Andrzej Wróbel i [[Ewa Łętowska]] (2011)
|funkcja = [[Trybunał Konstytucyjny|Sędzia Trybunału Konstytucyjnego]]
|funkcja = [[Trybunał Konstytucyjny|Sędzia Trybunału Konstytucyjnego]]
|partia =
|partia =
|od = 29 maja 2011
|od = 2011
|do = stycznia 2017
|do = 2017
|odznaczenia =
|odznaczenia =
}}
}}
'''Andrzej Wróbel''' (ur. [[18 lipca]] [[1953]] w [[Bodzechów|Bodzechowie]]) – [[Polska|polski]] [[prawnik]], [[Tytuł naukowy|profesor]] [[Nauki prawne|nauk prawnych]], [[nauczyciel akademicki]], w latach 2004–2011 i od 2017 sędzia [[Sąd Najwyższy (Polska)|Sądu Najwyższego]], w latach 2011–2017 sędzia [[Trybunał Konstytucyjny|Trybunału Konstytucyjnego]], redaktor naczelny miesięcznika „[[Państwo i Prawo]]”.
'''Andrzej Wróbel''' (ur. [[18 lipca]] [[1953]] w [[Bodzechów|Bodzechowie]]) – [[Polska|polski]] [[prawo|prawnik]], [[Tytuł naukowy|profesor]] [[Nauki prawne|nauk prawnych]], [[nauczyciel akademicki]], sędzia [[Sąd Najwyższy (Polska)|Sądu Najwyższego]], w latach 2011–2017 sędzia [[Trybunał Konstytucyjny|Trybunału Konstytucyjnego]], redaktor naczelny miesięcznika „[[Państwo i Prawo]]”.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Linia 18: Linia 18:
Prowadził zajęcia na Uniwersytecie w Katanii, [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]] i innych uczelniach. Był prodziekanem WPiA UMCS ds. studiów zaocznych studiów administracyjnych (1994). Od 2002 do 2006 zasiadał w [[Rada Legislacyjna|Radzie Legislacyjnej]] IX kadencji, przewodniczył radzie programowej [[Krajowe Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury|Krajowego Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury]]. Został profesorem w [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Szkole Wyższej Psychologii Społecznej]] i w [[Instytut Nauk Prawnych PAN|Instytucie Nauk Prawnych PAN]], a w 2004 sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Wszedł też w skład redakcji „Europejskiego Przeglądu Sądowego”.
Prowadził zajęcia na Uniwersytecie w Katanii, [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]] i innych uczelniach. Był prodziekanem WPiA UMCS ds. studiów zaocznych studiów administracyjnych (1994). Od 2002 do 2006 zasiadał w [[Rada Legislacyjna|Radzie Legislacyjnej]] IX kadencji, przewodniczył radzie programowej [[Krajowe Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury|Krajowego Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury]]. Został profesorem w [[SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny|Szkole Wyższej Psychologii Społecznej]] i w [[Instytut Nauk Prawnych PAN|Instytucie Nauk Prawnych PAN]], a w 2004 sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Wszedł też w skład redakcji „Europejskiego Przeglądu Sądowego”.


W 2010 rekomendowany przez klub poselski [[Sojusz Lewicy Demokratycznej|SLD]] do [[Trybunał Konstytucyjny|Trybunału Konstytucyjnego]] (z poparciem posłów z innych ugrupowań, w tym [[Platforma Obywatelska|PO]]), nie został jednak wybrany. W 2011 został zgłoszony po raz kolejny, tym razem wybrano go w skład TK (w miejsce [[Ewa Łętowska|Ewy Łętowskiej]]). Ślubowanie złożył 29 maja tego samego roku<ref>{{Cytuj stronę|url=https://archive.is/5v3t|tytuł=Ślubowanie sędziego TK|opublikowany=prezydent.pl|data=30 maja 2011|data dostępu=2011-05-30}}</ref>. W grudniu 2016 zapowiedział rezygnację ze stanowiska sędziego Trybunału Konstytucyjnego i powrót do orzekania w [[Sąd Najwyższy (Polska)|Sądzie Najwyższym]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Domagalski | imię = Marek | tytuł = Trybunał Konstytucyjny przed zasadniczym zwrotem| czasopismo = Rzeczpospolita | strony = C3 | data = 20 grudnia 2016}}</ref>, motywując swoją decyzję sprzeciwem wobec sposobu, w jaki [[Prawo i Sprawiedliwość]] [[Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce|obchodzi się z TK]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Kryszkiewicz | imię = Małgorzata | nazwisko2 = Osiecki | imię2 = Grzegorz | tytuł = Twarda linia Prawa i Sprawiedliwości | czasopismo = Dziennik Gazeta Prawna | strony = A6 | data = 21 grudnia 2016}}</ref>. 24 stycznia 2017 Prezydent RP [[Andrzej Duda]] powołał go na sędziego Sądu Najwyższego<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.prezydent.pl/aktualnosci/nominacje/art,45,nominacja-dla-andrzeja-wrobla-na-sedziego-sn.html|tytuł=Nominacja dla Andrzeja Wróbla na sędziego SN|opublikowany=prezydent.pl|data=24 stycznia 2017|data dostępu=2017-01-24}}</ref>.
W 2010 rekomendowany przez klub poselski [[Sojusz Lewicy Demokratycznej|SLD]] do [[Trybunał Konstytucyjny|Trybunału Konstytucyjnego]] (z poparciem posłów z innych ugrupowań, w tym [[Platforma Obywatelska|PO]]), nie został jednak wówczas wybrany. W 2011 został zgłoszony po raz kolejny, tym razem wybrano go w skład TK (w miejsce [[Ewa Łętowska|Ewy Łętowskiej]]). Ślubowanie złożył 29 maja tego samego roku<ref>{{Cytuj stronę|url=https://archive.is/5v3t|tytuł=Ślubowanie sędziego TK|opublikowany=prezydent.pl|data=30 maja 2011|data dostępu=2011-05-30}}</ref>. W grudniu 2016 zapowiedział rezygnację ze stanowiska sędziego Trybunału Konstytucyjnego i powrót do orzekania w Sądzie Najwyższym<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Domagalski | imię = Marek | tytuł = Trybunał Konstytucyjny przed zasadniczym zwrotem| czasopismo = Rzeczpospolita | strony = C3 | data = 20 grudnia 2016}}</ref>, motywując swoją decyzję sprzeciwem wobec sposobu, w jaki [[Prawo i Sprawiedliwość]] [[Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce|obchodzi się z TK]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Kryszkiewicz | imię = Małgorzata | nazwisko2 = Osiecki | imię2 = Grzegorz | tytuł = Twarda linia Prawa i Sprawiedliwości | czasopismo = Dziennik Gazeta Prawna | strony = A6 | data = 21 grudnia 2016}}</ref>. Prezydent [[Andrzej Duda]] powołał go na sędziego Sądu Najwyższego 24 stycznia 2017<ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20170124204533/http://www.prezydent.pl/aktualnosci/nominacje/art,45,nominacja-dla-andrzeja-wrobla-na-sedziego-sn.html|tytuł=Nominacja dla Andrzeja Wróbla na sędziego SN|opublikowany=prezydent.pl|data=24 stycznia 2017|data dostępu=2017-01-24}}</ref>.


Jest redaktorem naczelnym miesięcznika „[[Państwo i Prawo]]”<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.czasopisma.wolterskluwer.pl/oferta/panstwo-i-prawo | tytuł = Redakcja | opublikowany = czasopisma.wolterskluwer.pl | data dostępu = 2015-08-31}}</ref>.
Jest redaktorem naczelnym miesięcznika „[[Państwo i Prawo]]”<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.czasopisma.wolterskluwer.pl/oferta/panstwo-i-prawo | tytuł = Redakcja | opublikowany = czasopisma.wolterskluwer.pl | data dostępu = 2015-08-31}}</ref>.

Wersja z 22:47, 24 sty 2017

Andrzej Wróbel
Ilustracja
Andrzej Wróbel i Ewa Łętowska (2011)
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1953
Bodzechów

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego
Okres

od 2011
do 2017

Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Wróbel (ur. 18 lipca 1953 w Bodzechowie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, sędzia Sądu Najwyższego, w latach 2011–2017 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, redaktor naczelny miesięcznika „Państwo i Prawo”.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Został w 1976 pracownikiem Zakładu Prawa Administracyjnego i Nauki o Administracji na tej uczelni. W 1982 doktoryzował się, a w 1991 uzyskał na UMCS stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Centralne planowanie państwowe. Studium administracyjno-prawne. W 2002 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. Specjalizuje się w prawie publicznym (w tym administracyjnym) i prawie europejskim. Odbywał staże i prowadził badania naukowe na uczelniach zagranicznych (m.in. w Heidelbergu i Lwowie).

Prowadził zajęcia na Uniwersytecie w Katanii, Uniwersytecie Warszawskim i innych uczelniach. Był prodziekanem WPiA UMCS ds. studiów zaocznych studiów administracyjnych (1994). Od 2002 do 2006 zasiadał w Radzie Legislacyjnej IX kadencji, przewodniczył radzie programowej Krajowego Centrum Szkolenia Kadr Sądów Powszechnych i Prokuratury. Został profesorem w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej i w Instytucie Nauk Prawnych PAN, a w 2004 sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Wszedł też w skład redakcji „Europejskiego Przeglądu Sądowego”.

W 2010 rekomendowany przez klub poselski SLD do Trybunału Konstytucyjnego (z poparciem posłów z innych ugrupowań, w tym PO), nie został jednak wówczas wybrany. W 2011 został zgłoszony po raz kolejny, tym razem wybrano go w skład TK (w miejsce Ewy Łętowskiej). Ślubowanie złożył 29 maja tego samego roku[1]. W grudniu 2016 zapowiedział rezygnację ze stanowiska sędziego Trybunału Konstytucyjnego i powrót do orzekania w Sądzie Najwyższym[2], motywując swoją decyzję sprzeciwem wobec sposobu, w jaki Prawo i Sprawiedliwość obchodzi się z TK[3]. Prezydent Andrzej Duda powołał go na sędziego Sądu Najwyższego 24 stycznia 2017[4].

Jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Państwo i Prawo”[5].

Wybrane publikacje

  • Instytucje prawa administracyjnego (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Karta Praw Podstawowych w europejskim i krajowym porządku prawnym (red.), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009
  • Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz (współautor), Zakamycze, Kraków 2000
  • Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (współautor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Odpowiedzialność odszkodowawcza w administracji (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Postępowanie administracyjne (współautor), Zakamycze, Kraków 1998
  • Postępowanie administracyjne i postępowanie egzekucyjne w administracji (współautor), Zakamycze, Kraków 2002
  • Prawna ochrona gruntów rolnych w procesie inwestycyjnym, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1984
  • Prawo procesowe administracyjne (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2010
  • Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską 3 tomy (współautor), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2008–2010
  • Ustrój i zadania administracji publicznej w Rzeczypospolitej Polskiej (współautor), FFE, Warszawa 1993
  • Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (red.), Zakamycze, Kraków 2004
  • Współpraca sądowa w sprawach cywilnych i karnych (współredaktor), C.H. Beck, Warszawa 2007
  1. ↑ Ślubowanie sędziego TK. prezydent.pl, 30 maja 2011. [dostęp 2011-05-30].
  2. ↑ Marek Domagalski. Trybunał Konstytucyjny przed zasadniczym zwrotem. „Rzeczpospolita”, s. C3, 20 grudnia 2016. 
  3. ↑ Małgorzata Kryszkiewicz, Grzegorz Osiecki. Twarda linia Prawa i Sprawiedliwości. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. A6, 21 grudnia 2016. 
  4. ↑ Nominacja dla Andrzeja Wróbla na sędziego SN. prezydent.pl, 24 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-24].
  5. ↑ Redakcja. czasopisma.wolterskluwer.pl. [dostęp 2015-08-31].

Bibliografia

  • Druk sejmowy nr 3573 z biogramami kandydatów do Trybunału Konstytucyjnego z 5 listopada 2010. [dostęp 2011-05-30].
  • {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB). [dostęp 2011-05-30].
Trybunał Konstytucyjny
Prezes
Wiceprezes
  • vacat
Sędziowie
Sędziowie wybrani na miejsca obsadzone
Sędziowie oczekujący na złożenie ślubowania

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Wróbel_(prawnik)&oldid=48317864”