Leon Gotkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Leon Gotkiewicz
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1885 ; Kowno
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	do 1933
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	31 Pułk Strzelców Kaniowskich; 10 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:15, 29 sty 2018

Leon Gotkiewicz (ur. 14 marca 1885 w Kownie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Edwarda i Heleny z Sokołowskich. Brał udział w I wojnie światowej, podczas której był rany i ciężko kontuzjowany^[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1920 wstąpił do Wojska Polskiego. Od 1921 był oficerem 31 Pułku Strzelców Kaniowskich, stacjonującego w garnizonach Łódź i Sieradz. Został awansowany do stopnia majora piechoty. W tej randze pełnił funkcję p. o. dowódcy pułku od 10 VII 1922. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1923. W tej randze sprawował stanowisko dowódcy pułku 31 Pułku Piechoty od 6 lipca 1923 do 20 lutego 1924. 21 sierpnia 1926 roku został przeniesiony do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu na stanowisko dowódcy pułku^[2]. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komedy Uzupełnień Kielce na okres sześciu miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej^[3]. Od 1928 sprawował stanowisko komendanta Powiatowej Komedy Uzupełnień w Przemyślu w ramach Okręgu Korpusu Nr X. W 1933 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 8.

Był żonaty z Ksenią z Ozierskich. Nie miał dzieci^[1].

Wobec zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego w 1939 został zmobilizowany w Przemyślu. Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji^[4].

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[6].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Leona Gotkiewicza przy Zespole Szkół nr 2 w Opatowie^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 178.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 269.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 59. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 5 sierpnia 2014].
↑ Leon Gotkiewicz. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2018-01-29]..

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000178-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 178.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_33_z_21_sierpnia_1926_roku,_s._269-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 269.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_28_stycznia_1928_roku,_s._25-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.

[4] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 59. ISBN 83-7001-294-9.

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[6] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 5 sierpnia 2014].

[7] Leon Gotkiewicz. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2018-01-29]..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 Urodził się w rodzinie Edwarda i Heleny z Sokołowskich. Brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], podczas której był rany i ciężko kontuzjowany{{odn|Księga Cmentarna Katynia|2000|s=178}}.
-Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1920 wstąpił do Wojska Polskiego. Od 1921 był oficerem [[31 Pułk Strzelców Kaniowskich|31 Pułku Strzelców Kaniowskich]], stacjonującego w garnizonach [[Łódź]] i [[Sieradz]]. Został awansowany do stopnia [[major]]a piechoty. W tej randze pełnił funkcję p. o. dowódcy pułku od 10 VII 1922. Został awansowany do stopnia [[podpułkownik]]a piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1923. W tej randze sprawował stanowisko dowódcy pułku 31 Pułku Piechoty od 6 lipca 1923 do 20 lutego 1924. Później, od 1926 był dowódcą [[10 Pułk Piechoty (II RP)|10 Pułku Piechoty]] w Łowiczu. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komedy Uzupełnień Kielce na okres sześciu miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25}}. Od 1928 sprawował stanowisko komendanta Powiatowej Komedy Uzupełnień w Przemyślu w ramach [[Okręg Korpusu Nr X|Okręgu Korpusu Nr X]]. W 1933 został przeniesiony w [[stan spoczynku]]. W 1934 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 8.
+Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1920 wstąpił do Wojska Polskiego. Od 1921 był oficerem [[31 Pułk Strzelców Kaniowskich|31 Pułku Strzelców Kaniowskich]], stacjonującego w garnizonach [[Łódź]] i [[Sieradz]]. Został awansowany do stopnia [[major]]a piechoty. W tej randze pełnił funkcję p. o. dowódcy pułku od 10 VII 1922. Został awansowany do stopnia [[podpułkownik]]a piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1923. W tej randze sprawował stanowisko dowódcy pułku 31 Pułku Piechoty od 6 lipca 1923 do 20 lutego 1924. 21 sierpnia 1926 roku został przeniesiony do [[10 Pułk Piechoty (II RP)|10 Pułku Piechoty]] w Łowiczu na stanowisko dowódcy pułku{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 269}}. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komedy Uzupełnień Kielce na okres sześciu miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25}}. Od 1928 sprawował stanowisko komendanta Powiatowej Komedy Uzupełnień w Przemyślu w ramach [[Okręg Korpusu Nr X|Okręgu Korpusu Nr X]]. W 1933 został przeniesiony w [[stan spoczynku]]. W 1934 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 8.
 Był żonaty z Ksenią z Ozierskich. Nie miał dzieci{{odn|Księga Cmentarna Katynia|2000|s=178}}.