Julianna z Mont Cornillon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Przypisy: ort. |
Winnetou14 (dyskusja | edycje) drobne merytoryczne |
||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Julianna urodziła się w 1193 roku w Retinnes koło [[Liège]], w tych czasach ośrodku szczególnego [[Kult religijny|kultu]] [[sakrament]]u [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]]{{r|ZROBRE}}. Po śmierci rodziców wraz z siostrą{{r|ZROBRE}} została oddana pod opiekę do [[klasztor|konwentu zakonnego]] – [[leprozorium]]{{r|ZROBRE}} Zgromadzenia Sióstr Świętego Augustyna w Cornillon. Mając 15 lat wstąpiła do tej wspólnoty i poznała prace [[Doktor Kościoła|doktorów Kościoła]] św. św. [[Augustyn z Hippony|Augustyna]] i [[Bernard z Clairvaux|Bernarda]]{{r|FRO379}}. W 1222{{r|FRO379}} została [[przeor]]yszą [[klasztor]]u w Mont Cornillon. Tamże od szesnastego roku życia doznawała [[objawienie prywatne|wizji]] [[mistycyzm|mistycznych]] w trakcie [[Adoracja Najświętszego Sakramentu|adoracji Najświętszego Sakramentu]] i rozważań nad tekstem [[Biblia|Pisma Świętego]] „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”([[Ewangelia Mateusza|Mt]] 28, 20){{r|ZROBRE|BTUJ}}, których treść ujawniła w 1230 roku{{r|FRO379}}. Ułożyła [[oficjum]] na uroczystości „Bożego Ciała”{{r|JPII}}, któremu ostateczny kształt nadał [[Tomasz z Akwinu]]{{r|FRO2242}}. Jej zabiegi, zyskały pozytywne opinie [[teolog]]ów oraz [[duchowieństwo|duchownych]]{{r|ZROBRE}} i doprowadziły do ustanowienia [[Uroczystość liturgiczna|Uroczystości]] [[Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa|Najświętszego Ciała Chrystusa]] ({{w języku| |
Julianna urodziła się w 1193 roku w Retinnes koło [[Liège]], w tych czasach ośrodku szczególnego [[Kult religijny|kultu]] [[sakrament]]u [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]]{{r|ZROBRE}}. Po śmierci rodziców wraz z siostrą{{r|ZROBRE}} została oddana pod opiekę do [[klasztor|konwentu zakonnego]] – [[leprozorium]]{{r|ZROBRE}} Zgromadzenia Sióstr Świętego Augustyna w Cornillon. Mając 15 lat wstąpiła do tej wspólnoty i poznała prace [[Doktor Kościoła|doktorów Kościoła]] św. św. [[Augustyn z Hippony|Augustyna]] i [[Bernard z Clairvaux|Bernarda]]{{r|FRO379}}. W 1222{{r|FRO379}} została [[przeor]]yszą [[klasztor]]u w Mont Cornillon. Tamże od szesnastego roku życia doznawała [[objawienie prywatne|wizji]] [[mistycyzm|mistycznych]] w trakcie [[Adoracja Najświętszego Sakramentu|adoracji Najświętszego Sakramentu]] i rozważań nad tekstem [[Biblia|Pisma Świętego]] „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”([[Ewangelia Mateusza|Mt]] 28, 20){{r|ZROBRE|BTUJ}}, których treść ujawniła w 1230 roku{{r|FRO379}}. Ułożyła [[oficjum]] na uroczystości „Bożego Ciała”{{r|JPII}}, któremu ostateczny kształt nadał [[Tomasz z Akwinu]]{{r|FRO2242}}. Jej zabiegi, zyskały pozytywne opinie [[teolog]]ów oraz [[duchowieństwo|duchownych]]{{r|ZROBRE}} i doprowadziły do ustanowienia [[Uroczystość liturgiczna|Uroczystości]] [[Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa|Najświętszego Ciała Chrystusa]] ({{w języku|la|Corpus Christi}}), jako święta adoracji Eucharystii, pogłębiania [[Wiara (chrześcijaństwo)|wiary]], praktykowania [[cnota#Chrześcijaństwo|cnót]] i [[pokuta (religia)|pokuty]] za znieważanie Najświętszego Sakramentu{{r|ZROBRE}}. Pierwsze obchody święta odbyły się w Fosses za sprawą [[Biskupi Liège|biskupa Liège]] [[Robert z Thourotte|Roberta z Thourotte]] w [[1246]] roku. Julianna po śmierci wspierającego ją przeora Gotfryda{{r|FRO379}} i usunięciu ze stanowiska przełożonej z [[pokora|pokorą]] podjęła dziesięcioletnią tułaczkę początkowo przebywając w samotni u [[Ewa z Leodium|Ewy z Leodium]]{{r|FRO379}}, następnie przebywała w klasztorach sióstr [[Cysterki|cysterek]]{{r|ZROBRE}}, na koniec której zamieszkała przy kościele [[Symforian z Autun|św. Symforiana]] w [[Namur]]{{r|FRO379}}. Przez ostatnie lata życia była [[rekluz]]ą – [[Eremita|pustelnicą]] zamurowaną w swej celi. Zmarła w dniu, który przepowiedziała tj. 5 kwietnia 1258 roku w Fosses. |
||
Za sprawą archidiakona [[Liège]] i późniejszego [[papież]]a [[Urban IV|Urbana IV]] [[bulla|bullą]] z 11 sierpnia 1264: ''[[Transiturus de hoc mundo]]'' Uroczystości Najświętszego Ciała Pańskiego wprowadzone do całego Kościoła{{r|KAN|ZROBRE}}. |
Za sprawą archidiakona [[Liège]] i późniejszego [[papież]]a [[Urban IV|Urbana IV]] [[bulla|bullą]] z 11 sierpnia 1264: ''[[Transiturus de hoc mundo]]'' Uroczystości Najświętszego Ciała Pańskiego wprowadzone do całego Kościoła{{r|KAN|ZROBRE}}. |
||
Wersja z 23:14, 21 lut 2019
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1193 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 kwietnia 1258 |
| Czczona przez | |
| Beatyfikacja |
1599 |
| Kanonizacja | |
| Wspomnienie |
5 kwietnia |
| Atrybuty |
monstrancja,kielich,krzyż |
Julianna z Cornillon, Julianna z Liège[1], Juliana z Brabancji (ur. 1193 w Retinnes, zm. 5 kwietnia 1258 w Fosses) – święta katolicka, augustianka. Po wizjach mistycznych zabiegała o ustanowienie Uroczystości Bożego Ciała.
Życiorys
Julianna urodziła się w 1193 roku w Retinnes koło Liège, w tych czasach ośrodku szczególnego kultu sakramentu Eucharystii[1]. Po śmierci rodziców wraz z siostrą[1] została oddana pod opiekę do konwentu zakonnego – leprozorium[1] Zgromadzenia Sióstr Świętego Augustyna w Cornillon. Mając 15 lat wstąpiła do tej wspólnoty i poznała prace doktorów Kościoła św. św. Augustyna i Bernarda[2]. W 1222[2] została przeoryszą klasztoru w Mont Cornillon. Tamże od szesnastego roku życia doznawała wizji mistycznych w trakcie adoracji Najświętszego Sakramentu i rozważań nad tekstem Pisma Świętego „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”(Mt 28, 20)[1][3], których treść ujawniła w 1230 roku[2]. Ułożyła oficjum na uroczystości „Bożego Ciała”[4], któremu ostateczny kształt nadał Tomasz z Akwinu[5]. Jej zabiegi, zyskały pozytywne opinie teologów oraz duchownych[1] i doprowadziły do ustanowienia Uroczystości Najświętszego Ciała Chrystusa (łac. Corpus Christi), jako święta adoracji Eucharystii, pogłębiania wiary, praktykowania cnót i pokuty za znieważanie Najświętszego Sakramentu[1]. Pierwsze obchody święta odbyły się w Fosses za sprawą biskupa Liège Roberta z Thourotte w 1246 roku. Julianna po śmierci wspierającego ją przeora Gotfryda[2] i usunięciu ze stanowiska przełożonej z pokorą podjęła dziesięcioletnią tułaczkę początkowo przebywając w samotni u Ewy z Leodium[2], następnie przebywała w klasztorach sióstr cysterek[1], na koniec której zamieszkała przy kościele św. Symforiana w Namur[2]. Przez ostatnie lata życia była rekluzą – pustelnicą zamurowaną w swej celi. Zmarła w dniu, który przepowiedziała tj. 5 kwietnia 1258 roku w Fosses.
Za sprawą archidiakona Liège i późniejszego papieża Urbana IV bullą z 11 sierpnia 1264: Transiturus de hoc mundo Uroczystości Najświętszego Ciała Pańskiego wprowadzone do całego Kościoła[6][1]. Julianna z Cornillon do liturgii trafiła w Lizbonie w 1565 roku, a kult zaaprobował papież Klemens VIII w 1599 r. [2], jej kanonizacji w 1869 r. dokonał Pius IX[6].
Jej wspomnienie obchodzone jest w dies natalis (5 kwietnia).
Św. Julianna w ikonografii przedstawiana jest w stroju siostry augustianki, zwykle z atrybutami: monstrancją, lub kielichem mszalnym.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Benedykt XVI: Św. Julianna z Cornillon. L’Osservatore Romano (1/2011), 17 listopada 2010. [dostęp 2017-06-16].
- ↑ a b c d e f g Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1998, kol. 379. ISBN 83-7097-464-3.
- ↑ Mt 28,20 w Biblii Tysiąclecia; por też Mt 28,20 w przekładach Biblii. [Dostęp: 2017-06-16].
- ↑ Jan Paweł II: LIST EN 1246, VOTRE LOINTAIN OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II Do Biskupa Liège Alberta Houssiau z okazji 750-lecia Święta Bożego Ciała. L'Osservatore Romano (10/1996), 28 maja 1996 r.. [dostęp 2017-06-16].
- ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 2: D-G. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, kol. 242. ISBN 83-7097-374-4.
- ↑ a b Corpus Christi & St. Juliana of Liège. 25-05-2008. [dostęp 2016-12-02]. (ang.).
Bibliografia
- Święci na każdy dzień. T. II: Kwiecień. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 30. ISBN 978-83-7558-294-9.