Awraham Rawic: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) |
m lit. |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
W [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1988 roku|wyborach w 1988]] został wybrany posłem. W [[Dwunasty Kneset (1988–1992)|dwunastym Knesecie]] zasiadał w komisjach finansów; edukacji i kultury oraz konstytucyjnej prawa i sprawiedliwości{{r|kneset}}. 25 czerwca 1990 dołączył do powołanego dwa tygodnie wcześniej [[Dwudziesty czwarty rząd Izraela|czwartego rządu]] [[Icchak Szamir|Icchaka Szamira]] jako wiceminister budownictwa i mieszkalnictwa w resorcie kierowanym przez [[Ariel Szaron|Ariela Szarona]]. Pozostał na stanowisku do końca kadencji rządu – 13 lipca 1992{{r|government24}}. |
W [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1988 roku|wyborach w 1988]] został wybrany posłem. W [[Dwunasty Kneset (1988–1992)|dwunastym Knesecie]] zasiadał w komisjach finansów; edukacji i kultury oraz konstytucyjnej prawa i sprawiedliwości{{r|kneset}}. 25 czerwca 1990 dołączył do powołanego dwa tygodnie wcześniej [[Dwudziesty czwarty rząd Izraela|czwartego rządu]] [[Icchak Szamir|Icchaka Szamira]] jako wiceminister budownictwa i mieszkalnictwa w resorcie kierowanym przez [[Ariel Szaron|Ariela Szarona]]. Pozostał na stanowisku do końca kadencji rządu – 13 lipca 1992{{r|government24}}. |
||
Wcześniej – w |
Wcześniej – w czerwcu bezskutecznie kandydował [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1992 roku|wyborach]] z listy Zjednoczonego Judaizmu Tory (czyli koalicji Sztandaru Tory z [[Agudat Israel]], jednak już 16 lipca znalazł się w składzie [[Trzynasty Kneset (1992–1996)|trzynastego Knesetu]] po rezygnacji [[Jicchak Perec (ur. 1938)|Jicchaka Pereca]]{{r|kneset13}}. Był członkiem komisji edukacji i kultury; ds. radia i telewizji; konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości; absorpcji imigrantów oraz zatwierdzania sędziów sądów rabinackich{{r|kneset}}. 8 kwietnia 1996 doszło do rozpadu Zjednoczonego Judaizmu Tory na dwie frakcje Rawic i [[Mosze Gafni]] zasiadali do końca kadencji jako posłowie Sztandaru Tory, zaś [[Awraham Werdiger]] i [[Awraham Josef Szapira]] jako Agudat Israel{{r|mergers}}. W [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1996 roku|czerwcowych wyborach]] obie partie wystawiły jednak jedną listę, a Rawic uzyskał reelekcję. W [[Czternasty Kneset (1996–1999)|XIV Knesecie]] przewodniczył komisji finansów, a także zasiadał w komisji zatwierdzania sędziów sądów rabinackich{{r|kneset}}. 23 lutego 1999 ponownie opuścił wspólną frakcję z posławmi Agudat Israel i końcówkę kadencji spędził jako jedyny poseł Sztandaru Tory{{r|mergers}}. Znów jednak w przeprowadzonych w maju tegoż roku [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 1999 roku|wyborach]] obie partie religijne wystawiły wspólną listę, z której Rawic uzyskał mandat poselski. W [[Piętnasty Kneset (1999–2003)|piętnastym Knesecie]] pełnił funkcję zastępcy [[Przewodniczący Knesetu|przewodniczącego]] oraz zasiadał w komisjach spraw zagranicznych i obrony; zatwierdzania sędziów sądów rabinackich; spraw gospodarczych oraz konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości{{r|kneset}} |
||
16 kwietnia 2001 został |
16 kwietnia 2001 został wiceministrem edukacji w powołanym sześć tygodni wcześniej [[Dwudziesty dziewiąty rząd Izraela|pierwszym rządzie]] [[Premierzy Izraela|premiera]] Ariela Szarona. W resorcie kierowanym przez [[Limor Liwnat]] pozostał do końca kadencji rządu 28 lutego 2003{{r|government29}}. W [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 2003 roku|styczniowych wyborach]] kolejny raz został wybrany posłem. W [[Szesnasty Kneset (2003–2006)|szesnastym Knesecie]] zasiadał w komisjach spraw gospodarczych oraz konstytucyjnej prawa i sprawiedliwości. 30 marca 2005 został mianowany wiceministrem opieki społecznej, przy czym w [[Trzydziesty rząd Izraela|drugim rządzie]] Szarona sprawy te podlegały od 2004 pod [[Ministerstwo Gospodarki (Izrael)|Ministerstwo ds. Przemysłu, Handlu i Pracy]]. Jako zastępca ministra [[Ehud Olmert|Ehuda Olmerta]] służył Rawic już do końca kadencji czyli 4 maja 2006{{r|government30}}. W przeprowadzonych [[Wybory parlamentarne w Izraelu w 2006 roku|marcu wyborach]] uzyskał reelekcję. W [[Siedemnasty Kneset (2006–2009)|siedemnastym Knesecie]] zasiadał w komisjach pracy, opieki społecznej i zdrowia oraz spraw zagranicznych i obrony{{r|kneset}}. 8 grudnia 2008 doszło do kolejnego rozłamu w Zjednoczonym Judaizmie Tory Rawic, Gafni i [[Uri Marklew]] utworzyli frakcję Sztandaru Tory{{r|mergers}}. Niedługo później 26 stycznia 2009 Rawic zmarł{{r|kneset}}, a mandat po nim objął [[Jehoszua Menachem Pollack]]{{r|kneset18}}. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 00:06, 13 cze 2019
Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1934 |
---|---|
Data śmierci |
26 stycznia 2009 |
Wiceminister budownictwa w IV rządzie Szamira | |
Okres |
od 25 czerwca 1990 |
Przynależność polityczna | |
Wiceminister edukacji w I rządzie Szarona | |
Okres |
od 16 kwietnia 2001 |
Przynależność polityczna | |
Wiceminister opieki społecznej w II rządzie Szarona | |
Okres |
od 30 marca 2005 |
Przynależność polityczna | |
Poseł do Knesetu | |
Okres |
od 21 listopada 1988 |
Przynależność polityczna | |
Okres |
od 16 lipca 1992 |
Przynależność polityczna |
Awraham Rawic (hebr.: אברהם רביץ, ang.: Avraham Ravitz, ur. 13 stycznia 1934 w Tel Awiwie, zm. 26 stycznia 2009) – izraelski rabin, pedagog i polityk, w latach 1990–1992 wiceminister budownictwa i mieszkalnictwa, w latach 2001–2003 wiceminister edukacji, w latach 2005–2006 wiceminister opieki społecznej, w latach 1988–2009 poseł do Knesetu z listy Zjednoczonego Judaizmu Tory i partii Sztandar Tory.
Życiorys
Urodził się 13 stycznia 1934 w Tel Awiwie w ówczesnym Brytyjskim Mandacie Palestyny[1].
Był członkiem organizacji paramilitarnej Lechi, następnie służył w izraelskim wojsku. Ukończył college dla rabinów w Hebronie. Uzyskał smichę rabinacką. Pracował jako pedagog[1].
W wyborach w 1988 został wybrany posłem. W dwunastym Knesecie zasiadał w komisjach finansów; edukacji i kultury oraz konstytucyjnej prawa i sprawiedliwości[1]. 25 czerwca 1990 dołączył do powołanego dwa tygodnie wcześniej czwartego rządu Icchaka Szamira jako wiceminister budownictwa i mieszkalnictwa w resorcie kierowanym przez Ariela Szarona. Pozostał na stanowisku do końca kadencji rządu – 13 lipca 1992[2].
Wcześniej – w czerwcu bezskutecznie kandydował wyborach z listy Zjednoczonego Judaizmu Tory (czyli koalicji Sztandaru Tory z Agudat Israel, jednak już 16 lipca znalazł się w składzie trzynastego Knesetu po rezygnacji Jicchaka Pereca[3]. Był członkiem komisji edukacji i kultury; ds. radia i telewizji; konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości; absorpcji imigrantów oraz zatwierdzania sędziów sądów rabinackich[1]. 8 kwietnia 1996 doszło do rozpadu Zjednoczonego Judaizmu Tory na dwie frakcje Rawic i Mosze Gafni zasiadali do końca kadencji jako posłowie Sztandaru Tory, zaś Awraham Werdiger i Awraham Josef Szapira jako Agudat Israel[4]. W czerwcowych wyborach obie partie wystawiły jednak jedną listę, a Rawic uzyskał reelekcję. W XIV Knesecie przewodniczył komisji finansów, a także zasiadał w komisji zatwierdzania sędziów sądów rabinackich[1]. 23 lutego 1999 ponownie opuścił wspólną frakcję z posławmi Agudat Israel i końcówkę kadencji spędził jako jedyny poseł Sztandaru Tory[4]. Znów jednak w przeprowadzonych w maju tegoż roku wyborach obie partie religijne wystawiły wspólną listę, z której Rawic uzyskał mandat poselski. W piętnastym Knesecie pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego oraz zasiadał w komisjach spraw zagranicznych i obrony; zatwierdzania sędziów sądów rabinackich; spraw gospodarczych oraz konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości[1]
16 kwietnia 2001 został wiceministrem edukacji w powołanym sześć tygodni wcześniej pierwszym rządzie premiera Ariela Szarona. W resorcie kierowanym przez Limor Liwnat pozostał do końca kadencji rządu 28 lutego 2003[5]. W styczniowych wyborach kolejny raz został wybrany posłem. W szesnastym Knesecie zasiadał w komisjach spraw gospodarczych oraz konstytucyjnej prawa i sprawiedliwości. 30 marca 2005 został mianowany wiceministrem opieki społecznej, przy czym w drugim rządzie Szarona sprawy te podlegały od 2004 pod Ministerstwo ds. Przemysłu, Handlu i Pracy. Jako zastępca ministra Ehuda Olmerta służył Rawic już do końca kadencji czyli 4 maja 2006[6]. W przeprowadzonych marcu wyborach uzyskał reelekcję. W siedemnastym Knesecie zasiadał w komisjach pracy, opieki społecznej i zdrowia oraz spraw zagranicznych i obrony[1]. 8 grudnia 2008 doszło do kolejnego rozłamu w Zjednoczonym Judaizmie Tory Rawic, Gafni i Uri Marklew utworzyli frakcję Sztandaru Tory[4]. Niedługo później 26 stycznia 2009 Rawic zmarł[1], a mandat po nim objął Jehoszua Menachem Pollack[7].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Awraham Rawic (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Government 24. knesset.gov.il. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
- ↑ Members of the Thirteenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
- ↑ a b c Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
- ↑ Government 29. knesset.gov.il. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
- ↑ Government 30. knesset.gov.il. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
- ↑ Members of the Eighteenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
- Członkowie Lechi
- Ludzie urodzeni w Tel Awiwie
- Izraelscy pedagodzy
- Izraelscy wiceministrowie
- Politycy Sztandaru Tory
- Politycy Zjednoczonego Judaizmu Tory
- Posłowie do Knesetu XII kadencji (1988–1992)
- Posłowie do Knesetu XIII kadencji (1992–1996)
- Posłowie do Knesetu XIV kadencji (1996–1999)
- Posłowie do Knesetu XV kadencji (1999–2003)
- Posłowie do Knesetu XVI kadencji (2003–2006)
- Posłowie do Knesetu XVII kadencji (2006–2009)
- Rabini w Izraelu
- Zastępcy przewodniczącego Knesetu
- Urodzeni w 1934
- Zmarli w 2009