Karol Małcużyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Czyz1 (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
57 532 edycje
drobne techniczne, drobne redakcyjne
Nie podano opisu zmian
Linia 4: Linia 4:
|data śmierci = {{Dts|13|06|1984}}
|data śmierci = {{Dts|13|06|1984}}
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]
|miejsce śmierci = Warszawa
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|grafika =
|grafika =
|funkcja = [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|Poseł VIII kadencji Sejmu]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]
|funkcja = [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|Poseł VIII kadencji Sejmu]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]
Linia 12: Linia 12:
|odznaczenia = {{order|OOP|KKG}} {{order|OSP|2}} {{order|KZ|Z}}
|odznaczenia = {{order|OOP|KKG}} {{order|OSP|2}} {{order|KZ|Z}}
}}
}}
'''Karol Małcużyński''' (ur. [[20 czerwca]] [[1922]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[13 czerwca]] [[1984]] tamże) – polski [[dziennikarz]] i [[publicystyka|publicysta]], bezpartyjny [[poseł]] na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] PRL VII i VIII kadencji.
'''Karol Małcużyński''' (ur. [[20 czerwca]] [[1922]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[13 czerwca]] [[1984]] tamże) – polski [[dziennikarz]] i [[publicystyka|publicysta]], bezpartyjny [[poseł]] na [[Sejm PRL]] PRL VII i VIII kadencji.


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na [[Procesy norymberskie|procesach norymberskich]]. Od 1946 do 1948 był korespondentem „[[Robotnik (gazeta)|Robotnika]]” w [[Paryż]]u. Od 1949 publikował w „[[Trybuna Ludu|Trybunie Ludu]]”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej [[Polska Kronika Filmowa|Polskiej Kroniki Filmowej]], od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w [[Londyn]]ie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny ''Monitor''. Od 1971 był również prezesem [[Stowarzyszenie Autorów ZAiKS|ZAiKS]]. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego [[Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej|Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]]. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VII kadencji|VII]] i [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|VIII]] kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad ''Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego''. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] przez innych posłów.
Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na [[Procesy norymberskie|procesach norymberskich]]. Od 1946 do 1948 był korespondentem „[[Robotnik (gazeta)|Robotnika]]” w [[Paryż]]u. Od 1949 publikował w „[[Trybuna Ludu|Trybunie Ludu]]”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej [[Polska Kronika Filmowa|Polskiej Kroniki Filmowej]], od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w [[Londyn]]ie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny ''Monitor''. Od 1971 był również prezesem [[Stowarzyszenie Autorów ZAiKS|ZAiKS]]. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego [[Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej|Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]]. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VII kadencji|VII]] i [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|VIII]] kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmie]] nad ''Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego''. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] przez innych posłów.


W 1949 wraz z [[Bronisław Wiernik|Bronisławem Wiernikiem]] napisał książkę ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', w której udowadniał, że kardynał [[József Mindszenty]] był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy<ref>Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', Książka i Wiedza 1949</ref>. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.
W 1949 wraz z [[Bronisław Wiernik|Bronisławem Wiernikiem]] napisał książkę ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', w której udowadniał, że kardynał [[József Mindszenty]] był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy<ref>Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', Książka i Wiedza 1949</ref>. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.

Wersja z 21:02, 19 gru 2019

Karol Małcużyński
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1922-06-20 20 czerwca 1922(dts)
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1984-06-13 13 czerwca 1984(dts)
Warszawa

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 13 czerwca 1984

Przynależność polityczna

poseł bezpartyjny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Karol Małcużyński (ur. 20 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 13 czerwca 1984 tamże) – polski dziennikarz i publicysta, bezpartyjny poseł na Sejm PRL PRL VII i VIII kadencji.

Życiorys

Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na procesach norymberskich. Od 1946 do 1948 był korespondentem „Robotnika” w Paryżu. Od 1949 publikował w „Trybunie Ludu”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej Polskiej Kroniki Filmowej, od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w Londynie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny Monitor. Od 1971 był również prezesem ZAiKS. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie VII i VIII kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w Sejmie nad Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie stanu wojennego przez innych posłów.

W 1949 wraz z Bronisławem Wiernikiem napisał książkę Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, w której udowadniał, że kardynał József Mindszenty był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy[1]. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.

Był pierwowzorem Krzysztofa Glebowicza, bohatera powieści Ludzie w akwarium Stefana Kisielewskiego.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 171-5-24)[2].

Życie prywatne

Syn dyrektora warszawskiej giełdy, brat pianisty Witolda Małcużyńskiego. Ojciec Karola Małcużyńskiego, również dziennikarza.

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[3], Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1964)[4] i Złotym Krzyżem Zasługi.

Przypisy

  1. ↑ Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze, Książka i Wiedza 1949
  2. ↑ Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne. cmentarze.um.warszawa.pl. [dostęp 2019-12-18].
  3. ↑ Zmarł Karol Małcużyński, „Kurier Polski”, nr 117 z 14 czerwca 1984, s. 2
  4. ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964. 

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Małcużyński&oldid=58298371”