Jan Jacek Ogiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
ilustracja
→‎top: typografia
Linia 43: Linia 43:
*[[Grzegorz Antoni Ogiński]] (zm. 1709) starosta żmudzki, hetman polny litewski
*[[Grzegorz Antoni Ogiński]] (zm. 1709) starosta żmudzki, hetman polny litewski
Jedna z córek Anna Ogińska (1646-1752) żona Kazimierza Tyszkiewicza była najdłużej żyjącą przedstawicielka książęcego rodu [[Ogińscy|Ogińskich]]. Żyła sto sześć lat.
Jedna z córek Anna Ogińska (1646–1752) żona Kazimierza Tyszkiewicza była najdłużej żyjącą przedstawicielka książęcego rodu [[Ogińscy|Ogińskich]]. Żyła sto sześć lat.


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 11:57, 7 wrz 2020

Jan Jacek Ogiński
Herb
Ogiński
Rodzina

Ogińscy herbu Oginiec

Data urodzenia

1619

Data i miejsce śmierci

1684
Kraków

Ojciec

Samuel Lew Ogiński

Matka

Zofia Billewicz

Żona

Anna Siemaszko
Joanna Teodora Naruszewicz

Dzieci

z Siemaszkówną: Leon Kazimierz Ogiński
Mikołaj Franciszek Ogiński
Kazimierz Dominik Ogiński
Grzegorz Antoni Ogiński
Anna
Marianna
z Naruszewiczówną: Aleksander, Kazimierz Dominik Ogiński
Marcjan Antoni Ogiński

Książę Jan Jacek Ogiński herbu Ogiński (ur. 1619, zm. 24 lutego 1684 w Krakowie) – wojewoda połocki i hetman polny litewski w latach 1682-1684, wojewoda mścisławski w 1672 roku, pisarz polny litewski w 1668 roku, podwojewodzi wileński w latach 1661-1665, marszałek wołkowyski w 1657 roku, chorąży wołkowyski w 1650 roku, starosta stokliski, piekielański i bierzwiński w 1681 roku, starosta i wójt mścisławski w 1668 roku.

W 1639 roku zapisał się na Akademię Krakowską. Dowódca chorągwi powiatu wołkowyskiego w kampanii 1651 roku. W 1654 roku był deputatem powiatu wołkowyskiego na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1656 roku jako porucznik chorągwi husarskiej i pancernej hetmana Pawła Jana Sapiehy brał udział w walkach potopu szwedzkiego. W 1657 roku walczył z wojskami Jerzego Rakoczego. Poseł na sejm 1658 roku. W 1659 roku 5 chorągwi Ogińskiego zostało rozbite przez wojska rosyjskie pod Krynkami. Deputat powiatu wileńskiego na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1665 roku[1]. Poseł na sejmy 1667 i 1668 roku. Poseł sejmiku wołkowyskiego powiatu wołkowyskiego na sejm jesienny 1666 roku[2].

W 1669 roku podpisał elekcję Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Był członkiem konfederacji kobryńskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1672 roku[3]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa mścisławskiego w 1674 roku[4].

W 1675 roku brał udział w wojnie przeciwko Turcji. Poseł na sejmy 1676, 1677 i 1678 roku[5].

Deputat województwa połockiego na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1682 roku[6].

Jego synami byli :

Jedna z córek Anna Ogińska (1646–1752) żona Kazimierza Tyszkiewicza była najdłużej żyjącą przedstawicielka książęcego rodu Ogińskich. Żyła sto sześć lat.

Przypisy

  1. Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. (1582-1696). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Tom 1, Warszawa 2007, s. 294.
  2. Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 491.
  3. Leszek A, Wierzbicki, Akt konfederacji wojska litewskiego zawiązanej w Kobryniu 22 listopada 1672 roku, w: Res Historica, t. 21, Lublin 2005, s. 137.
  4. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 162.
  5. Internetowy Polski Słownik Biograficzny, hasło autorstwa Andrzeja Rachuby
  6. Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. (1582-1696). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Tom 1, Warszawa 2007, s. 350.