Województwo kieleckie (II Rzeczpospolita)

Województwo kieleckie – województwo II Rzeczypospolitej, utworzone 2 sierpnia 1919 na mocy ustawy tymczasowej o organizacji władz administracyjnych II instancji. Stolicą województwa były Kielce.

W skład województwa wchodziło początkowo 16 powiatów ziemskich: będziński, częstochowski, iłżecki (z siedzibą w Wierzbniku), jędrzejowski, kielecki, konecki, kozienicki, miechowski, olkuski, opatowski, opoczyński, pińczowski, radomski, sandomierski, stopnicki (z siedzibą w Busku) oraz włoszczowski.

W 1934 wydzielono z nich trzy nowe powiaty grodzkie: Częstochowę, Sosnowiec i Radom. Powstał wówczas także powiat zawierciański. Województwo miało obszar 25 736 km² i 1 858 700 mieszkańców.

Na mocy ustawy z 9 kwietnia 1938 granice województwa zostały zmienione. Powiaty opoczyński i konecki przeniesiono do województwa łódzkiego. W nowych granicach w 1939 województwo kieleckie miało 2 024 500 mieszkańców.

Wojewodowie kieleccy w II Rzeczypospolitej

• Stanisław Pękosławski 19 listopada 1919 - 31 maja 1923
• Adam Kroebl 1 lipca 1923 - 31 sierpnia 1923 (p.o.)
• Mieczysław Bilski 1 września 1923 - 6 maja 1924
• Ignacy Manteuffel 24 maja 1924 - 17 sierpnia 1927
• Adam Kroebl 20 sierpnia 1927 - 20 października 1927 (p.o.)
• Władysław Korsak 21 października 1927 - 28 lutego 1930
• Jerzy Paciorkowski 18 lutego 1930 - 15 maja 1934
• Stanisław Jarecki 17 maja 1934 - 9 lipca 1934 (p.o.)
• Władysław Dziadosz 9 lipca 1934 - wrzesień 1939

Bibliografia

• T. Koba-Ryszewska, Przeszłość administracyjna ziem województwa kieleckiego, (w) Z dziejów ziemi kieleckiej (1918-1944), Warszawa 1970
• J. Z. Pająk, Dzieje podziałów administracyjnych a granice regionu świętokrzyskiego, (w) Region świętokrzyski. Mit czy rzeczywistość?, Kielce 2001
• J. Swajdo, Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce 2005