Kije (województwo świętokrzyskie)
50°36′26″N 20°34′17″E/50,607222 20,571389
| wieś | |
 Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-404[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TPI |
| SIMC |
0242750[5] |
Położenie na mapie gminy Kije  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego  | |
| 50°36′26″N 20°34′17″E/50,607222 20,571389[1]
| |
| Strona internetowa | |
Kije – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, siedziba gminy Kije.
Do 1954 roku siedziba gminy Kliszów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kije. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wieś leży na skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 766 i drogi krajowej nr 78.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0242766 | Za Dębiną | część wsi |
| 0242772 | Zakościele | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość powstała po 950 roku, ale przed 1140 rokiem, bowiem we wspomnianym 1140 roku w Kijach powstał kościół ufundowany przez Piotra Włostowica.
W XVI wieku Kije były ośrodkiem działalności braci polskich[7]. 19 lipca 1702 roku na błoniach w pobliskim Kliszowie stoczyły bitwę wojska szwedzkie, saskie i polskie. W czasie bitwy w Kijach gościło aż trzech królów: August II, Karol XII i Stanisław Leszczyński. W 1784 r. właścicielem wsi był Maciej Lanckoroński, wojewoda bracławski.
W XIX w. miejscowa ludność trudniła się wyrobem przedmiotów z gipsu, takich jak kolumny, wazony i stoliki. W 1827 roku wieś miała 27 domów i 176 mieszkańców. Pod koniec XIX wieku dobra kijowskie były własnością hrabiego Lanckorońskiego.
Urodził się tu Tadeusz Stanisław Burdziński – major dyplomowany łączności Wojska Polskiego, cichociemny, powstaniec warszawski.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Zespół kościoła parafialnego pw. św. Piotra i Pawła, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A/636/1-3 z 2.10.1956 i z 21.06.1967)[8]:
- Stary cmentarz parafialny z początku XIX wieku (nr rej.: A.898 z 28.03.2012)[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 53254
- ↑ Wieś Kije w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-04-26], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 471 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Czesław Tadeusz Zwolski, Ponidzie. Busko Zdrój Jędrzejów Kazimierza Wielka Pińczów Staszów. Przewodnik turystyczny, Warszawa 1971, s. 29
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 48 [dostęp 2015-12-24].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880-1885, Tom IV, s. 59-60
- Oskar Kolberg, Kieleckie, Kraków 1885
- Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie w 1783-1784, Warszawa 2006
- Elżbieta Dąbrowska, Studia nad osadnictwem wczesnośredniowiecznym Ziemi Wiślickiej, Wrocław-Warszawa-Kraków 1965
