United States Navy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
|||
Linia 7: | Linia 7: | ||
|krotka_nazwa = US Navy |
|krotka_nazwa = US Navy |
||
|utworzenie = 13 października 1775 |
|utworzenie = 13 października 1775 |
||
|koniec = |
|koniec = |
||
|znak_rozpoznawczy = |
|znak_rozpoznawczy = |
||
|bandera = Flag of the United States.svg |
|bandera = Flag of the United States.svg |
||
|proporzec = Naval Jack of the United States.svg |
|proporzec = Naval Jack of the United States.svg |
||
|prefiks = USS |
|prefiks = USS |
||
|motto = Honor, Courage, Commitment |
|motto = Honor, Courage, Commitment |
||
|dowodztwo_cywilne = [[prezydent Stanów Zjednoczonych]]<br />[[ |
|dowodztwo_cywilne = [[prezydent Stanów Zjednoczonych]]<br />[[Sekretarze obrony Stanów Zjednoczonych|sekretarz obrony]]<br />[[United States Secretary of the Navy|sekretarz marynarki]] |
||
|dowodztwa_wojskowe = [[Chief of Naval Operations|szef operacji morskich]]<br />[[Naval Sea Systems Command|dowództwo systemów morskich]] |
|dowodztwa_wojskowe = [[Chief of Naval Operations|szef operacji morskich]]<br />[[Naval Sea Systems Command|dowództwo systemów morskich]] |
||
|części_składowe = United States Navy<br />[[United States Marine Corps]] |
|części_składowe = United States Navy<br />[[United States Marine Corps]] |
||
|commons = Category:United States Navy |
|commons = Category:United States Navy |
||
}} |
}} |
||
'''United States Navy (US Navy)''' – [[marynarka wojenna]] [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]; jeden z rodzajów amerykańskich sił zbrojnych odpowiedzialny za organizację, szkolenie oraz wyposażenie morskich sił zbrojnych |
'''United States Navy (US Navy)''' – [[marynarka wojenna]] [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]; jeden z rodzajów amerykańskich sił zbrojnych odpowiedzialny za organizację, szkolenie oraz wyposażenie morskich sił zbrojnych – w tym [[United States Marine Corps|Korpusu Piechoty Morskiej]] – do prowadzenia działań bojowych na morzu. W szczególności, zadaniem marynarki i piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych jest poszukiwanie i niszczenie nieprzyjacielskich sił morskich oraz powstrzymywanie jego handlu morskiego; w celu zdobycia i utrzymania ogólnej przewagi morskiej; kontroli obszarów morskich o żywotnym znaczeniu, ochrony żywotnych linii żeglugowych; ustanowienia i utrzymania lokalnej przewagi (w tym powietrznej) w obszarze działań morskich; zajmowanie i obrona baz morskich; oraz przeprowadzanie operacji lądowych i powietrznych niezbędnych do prowadzenia kampanii morskich. |
||
== Dowództwo == |
== Dowództwo == |
||
Instytucjonalnie zarządza US Navy ''Departament Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych'' (''U.S. Department of Navy''), kierowany przez cywilnego urzędnika w randze ministra – [[United States Secretary of the Navy| |
Instytucjonalnie zarządza US Navy ''Departament Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych'' (''U.S. Department of Navy''), kierowany przez cywilnego urzędnika w randze ministra – [[United States Secretary of the Navy|sekretarza Marynarki Wojennej]] (''Secretary of Navy''), choć od [[1947]] pozostającego poza ścisłym kierownictwem rządu Stanów Zjednoczonych, tzw. gabinetem (''cabinet''). Bezpośrednim przełożonym sekretarza Marynarki Wojennej jest [[Sekretarze obrony Stanów Zjednoczonych|sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych]] (''Secretary of Defence''). |
||
Najwyższym dowódcą wojskowym United States Navy jest [[Chief of Naval Operations|Szef Operacji Morskich]] (''Chief of Naval Operations''), któremu podlegają poszczególne dowództwa niższego rzędu. |
Najwyższym dowódcą wojskowym United States Navy jest [[Chief of Naval Operations|Szef Operacji Morskich]] (''Chief of Naval Operations''), któremu podlegają poszczególne dowództwa niższego rzędu. |
||
Linia 53: | Linia 53: | ||
* '''Flota Atlantyku''' (''U.S. Atlantic Fleet''), [[Norfolk (Wirginia)|Norfolk]], [[Wirginia]], USA |
* '''Flota Atlantyku''' (''U.S. Atlantic Fleet''), [[Norfolk (Wirginia)|Norfolk]], [[Wirginia]], USA |
||
** '''II Flota''' (''2nd Fleet''), Norfolk, Wirginia, USA |
** '''II Flota''' (''2nd Fleet''), Norfolk, Wirginia, USA |
||
* '''Flota Pacyfiku''' (''U.S. Pacific Fleet''), [[ |
* '''Flota Pacyfiku''' (''U.S. Pacific Fleet''), [[Joint Base Pearl Harbor-Hickam|Pearl Harbor]], [[Hawaje (archipelag)|Hawaje]], USA |
||
** '''III Flota''' (''3rd Fleet''), [[San Diego]], Kalifornia, USA |
** '''III Flota''' (''3rd Fleet''), [[San Diego]], Kalifornia, USA |
||
** '''VII Flota''' (''7th Fleet''), [[Yokosuka]], [[Japonia]] |
** '''VII Flota''' (''7th Fleet''), [[Yokosuka]], [[Japonia]] |
||
Linia 63: | Linia 63: | ||
== Personel marynarki == |
== Personel marynarki == |
||
W marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych, służbę wojskową pełni 332 161 osób<ref>Stan na kwiecień 2009 roku</ref>, w tym: |
W marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych, służbę wojskową pełni 332 161 osób<ref>Stan na kwiecień 2009 roku.</ref>, w tym: |
||
* 51 188 oficerów; |
* 51 188 oficerów; |
||
* 276 574 marynarzy niższych stopni; |
* 276 574 marynarzy niższych stopni; |
||
* 4399 kadetów marynarki wojennej. |
* 4399 kadetów marynarki wojennej. |
||
Dodatkowo, w rezerwie pozostaje 119 735 osób<ref>Stan na luty 2009 roku</ref>. Departament Marynarki Stanów Zjednoczonych, zatrudnia także ponad 185 tysięcy pracowników cywilnych. |
Dodatkowo, w rezerwie pozostaje 119 735 osób<ref>Stan na luty 2009 roku.</ref>. Departament Marynarki Stanów Zjednoczonych, zatrudnia także ponad 185 tysięcy pracowników cywilnych. |
||
== Okręty == |
== Okręty == |
||
Linia 75: | Linia 75: | ||
Dla wykonywania swoich zadań, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych dysponuje 72 [[okręt podwodny|okrętami podwodnymi]] o [[okrętowy napęd jądrowy|napędzie jądrowym]], 11 [[lotniskowiec|lotniskowcami uderzeniowymi]] (wszystkie o napędzie jądrowym), 9 uniwersalnymi okrętami desantowymi, 22 [[krążownik rakietowy|krążownikami rakietowymi]], 60 [[niszczyciel rakietowy|niszczycielami]], 27 [[fregata rakietowa|fregatami]], 19 [[okręt desantowy|okrętami desantowymi]] i ponad 100 mniejszymi jednostkami. W [[2011]] posiadała łącznie 286 okręty bojowe. |
Dla wykonywania swoich zadań, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych dysponuje 72 [[okręt podwodny|okrętami podwodnymi]] o [[okrętowy napęd jądrowy|napędzie jądrowym]], 11 [[lotniskowiec|lotniskowcami uderzeniowymi]] (wszystkie o napędzie jądrowym), 9 uniwersalnymi okrętami desantowymi, 22 [[krążownik rakietowy|krążownikami rakietowymi]], 60 [[niszczyciel rakietowy|niszczycielami]], 27 [[fregata rakietowa|fregatami]], 19 [[okręt desantowy|okrętami desantowymi]] i ponad 100 mniejszymi jednostkami. W [[2011]] posiadała łącznie 286 okręty bojowe. |
||
US Navy dysponuje również około 4000 samolotami i śmigłowcami, działającymi z lotniskowców i w ramach skrzydeł lądowych. Służy w niej 353 |
US Navy dysponuje również około 4000 samolotami i śmigłowcami, działającymi z lotniskowców i w ramach skrzydeł lądowych. Służy w niej 353,5 tys. ludzi w służbie czynnej ([[czerwiec 2006]]). Czasami współpracuje z [[United States Marine Corps|Korpusem Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych]] i [[United States Coast Guard|Strażą Wybrzeża]]. |
||
=== Lotniskowce === |
=== Lotniskowce === |
||
Linia 83: | Linia 83: | ||
=== Uniwersalne okręty desantowe === |
=== Uniwersalne okręty desantowe === |
||
Przenoszą helikoptery i samoloty pionowego startu [[AV-8B Harrier II|AV-8 Harrier]], a w przyszłości wyposażone będą w [[Lockheed F-35 Lightning II|F-35B]]. Mają też wbudowany dok w którym mogą przewozić łodzie i poduszkowce desantowe. Okręt przewozi batalion [[United States Marine Corps|piechoty morskiej]]. |
Przenoszą helikoptery i samoloty pionowego startu [[McDonnell Douglas AV-8B Harrier II|AV-8 Harrier]], a w przyszłości wyposażone będą w [[Lockheed F-35 Lightning II|F-35B]]. Mają też wbudowany dok w którym mogą przewozić łodzie i poduszkowce desantowe. Okręt przewozi batalion [[United States Marine Corps|piechoty morskiej]]. |
||
* 8 [[Uniwersalne okręty desantowe typu Wasp|typu ''Wasp'']] |
* 8 [[Uniwersalne okręty desantowe typu Wasp|typu ''Wasp'']] |
||
* 1 [[Uniwersalne okręty desantowe typu Tarawa|typu ''Tarawa'']] |
* 1 [[Uniwersalne okręty desantowe typu Tarawa|typu ''Tarawa'']] |
||
Linia 128: | Linia 128: | ||
! '''Uwagi''' |
! '''Uwagi''' |
||
|- |
|- |
||
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | |
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | [[Samolot myśliwski|Samoloty myśliwskie]] |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:FA-18-NAVY-Blue-Diamond.jpg|100px]] || [[McDonnell Douglas F/A-18 Hornet]] || {{Państwo|USA}} || myśliwiec wielozadaniowy || F/A-18A<hr>F/A-18B<hr>F/A-18C<hr>F/A-18D || 74<hr>26<hr>286<hr>47 || Zostaną zastąpione przez [[F-35]]C. |
| [[Plik:FA-18-NAVY-Blue-Diamond.jpg|100px]] || [[McDonnell Douglas F/A-18 Hornet]] || {{Państwo|USA}} || myśliwiec wielozadaniowy || F/A-18A<hr>F/A-18B<hr>F/A-18C<hr>F/A-18D || 74<hr>26<hr>286<hr>47 || Zostaną zastąpione przez [[Lockheed F-35 Lightning II|F-35]]C. |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:F-18 F Super Hornet 01.jpg|100px]] || [[Boeing F/A-18E/F Super Hornet]] || {{Państwo|USA}} || myśliwiec wielozadaniowy || F/A-18E<hr>F/A-18F || 489 || Zamówiono 556. |
| [[Plik:F-18 F Super Hornet 01.jpg|100px]] || [[Boeing F/A-18E/F Super Hornet]] || {{Państwo|USA}} || myśliwiec wielozadaniowy || F/A-18E<hr>F/A-18F || 489 || Zamówiono 556. |
||
|- |
|- |
||
| || || || || || '''922''' || |
| || || || || || '''922''' || |
||
|- |
|- |
||
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | |
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | Specjalnego przeznaczenia |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:EA-18G at Whidbey April 2007.jpg|100px]] || [[Boeing F/A-18E/F Super Hornet|Boeing EA-18G Growler]] || {{Państwo|USA}} || walka elektroniczna || EA-18G || 36 || Zamówiono 114, zastępują, EA-6B Prowler, samoloty posiadają zdolności bojowe. |
| [[Plik:EA-18G at Whidbey April 2007.jpg|100px]] || [[Boeing F/A-18E/F Super Hornet|Boeing EA-18G Growler]] || {{Państwo|USA}} || walka elektroniczna || EA-18G || 36 || Zamówiono 114, zastępują, EA-6B Prowler, samoloty posiadają zdolności bojowe. |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:E-6B TACAMO Climb.jpg|100px]] || [[Boeing 707|Boeing E-6 Mercury]] || {{Państwo|USA}} || walka elektroniczna || E-6B || 16 || |
| [[Plik:E-6B TACAMO Climb.jpg|100px]] || [[Boeing 707|Boeing E-6 Mercury]] || {{Państwo|USA}} || walka elektroniczna || E-6B || 16 || |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:EP-3E DN-SD-07-09322.JPEG|100px]] || [[Lockheed P-3 Orion|Lockheed EP-3 ARIES II]] || {{Państwo|USA}} || walka elektroniczna || EP-3E || 11 || |
| [[Plik:EP-3E DN-SD-07-09322.JPEG|100px]] || [[Lockheed P-3 Orion|Lockheed EP-3 ARIES II]] || {{Państwo|USA}} || walka elektroniczna || EP-3E || 11 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:US Navy 030129-N-0226M-002 P-3C Orion.jpg|100px]] || [[Lockheed P-3 Orion]] || {{Państwo|USA}} || morski patrolowiec || P-3C || 154 || Zostanie zastąpiony przez [[Boeing P-8 Poseidon]]. |
| [[Plik:US Navy 030129-N-0226M-002 P-3C Orion.jpg|100px]] || [[Lockheed P-3 Orion]] || {{Państwo|USA}} || morski patrolowiec || P-3C || 154 || Zostanie zastąpiony przez [[Boeing P-8 Poseidon]]. |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:E-2C Hawkeye Bear Aces.jpg|100px]] || [[Grumman E-2 Hawkeye]] || {{Państwo|USA}} || wczesne ostrzeganie i dowodzenie || E-2C || 67 || |
| [[Plik:E-2C Hawkeye Bear Aces.jpg|100px]] || [[Grumman E-2 Hawkeye]] || {{Państwo|USA}} || wczesne ostrzeganie i dowodzenie || E-2C || 67 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| || || || || || '''284''' || |
| || || || || || '''284''' || |
||
|- |
|- |
||
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | |
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | [[Samolot transportowy|Samoloty transportowe]] |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:C-2 Landeanflug.jpg|100px]] || [[Grumman C-2 Greyhound]] || {{Państwo|USA}} || pokładowy transportowiec || C-2A || 34 || |
| [[Plik:C-2 Landeanflug.jpg|100px]] || [[Grumman C-2 Greyhound]] || {{Państwo|USA}} || pokładowy transportowiec || C-2A || 34 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:C-9 Skytrain.gif|100px]] || [[Douglas DC-9|Douglas C-9 Nightingale]] || {{Państwo|USA}} || transportowy || C-9B || 15 || Zastąpowane przez C-40. |
| [[Plik:C-9 Skytrain.gif|100px]] || [[McDonnell Douglas DC-9|Douglas C-9 Nightingale]] || {{Państwo|USA}} || transportowy || C-9B || 15 || Zastąpowane przez C-40. |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:C-20 Gulfstream.gif|100px]] || [[Gulfstream IV|Gulfstream C-20]] || {{Państwo|USA}} || transport pasażerski || C-20A<hr>C-20D<hr>C-20G || 1<hr>2<hr>5 || |
| [[Plik:C-20 Gulfstream.gif|100px]] || [[Gulfstream IV|Gulfstream C-20]] || {{Państwo|USA}} || transport pasażerski || C-20A<hr>C-20D<hr>C-20G || 1<hr>2<hr>5 || |
||
Linia 164: | Linia 164: | ||
| [[Plik:USN C-40A Clipper.jpg|100px]] || [[Boeing 737|Boeing C-40 Clipper]] || {{Państwo|USA}} || transportowy/pasażerski/VIP || C-40A || 9 || |
| [[Plik:USN C-40A Clipper.jpg|100px]] || [[Boeing 737|Boeing C-40 Clipper]] || {{Państwo|USA}} || transportowy/pasażerski/VIP || C-40A || 9 || |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:Lockheed C-130T Hercules (L-382) - U.S. Navy - 001.jpg|100px]] || [[Lockheed C-130 Hercules]] || {{Państwo|USA}} || transportowy || C-130T || 19 || |
| [[Plik:Lockheed C-130T Hercules (L-382) - U.S. Navy - 001.jpg|100px]] || [[Lockheed C-130 Hercules]] || {{Państwo|USA}} || transportowy || C-130T || 19 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| || || || || || '''90''' || |
| || || || || || '''90''' || |
||
|- |
|- |
||
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | |
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | [[Samolot szkolno-treningowy|Samoloty szkolno-treningowe]] |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:F-5N from VFC-111 Sundowners taxiing.jpg|100px]] || [[Northrop F-5 Freedom Fighter|F-5F/N Tiger II]] || {{Państwo|USA}} || myśliwiec treningowy || F-5F<hr>F-5N || 3<hr>41 || Eskadra agresorów, wykorzystywane do pozorowania przeciwników. |
| [[Plik:F-5N from VFC-111 Sundowners taxiing.jpg|100px]] || [[Northrop F-5 Freedom Fighter|F-5F/N Tiger II]] || {{Państwo|USA}} || myśliwiec treningowy || F-5F<hr>F-5N || 3<hr>41 || Eskadra agresorów, wykorzystywane do pozorowania przeciwników. |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:US Navy 100518-N-0321D-002 Ensign Christopher Farkas taxis a new T6-B Texan II. Farkas is the first student to train in the T6-B Texan II.jpg|100px]] || [[Beechcraft T-6 Texan II]] || {{Państwo|USA}} || szkolenie wstępne || T-6A<hr>T-6B || 49<hr>12 || Zastapują [[T-34 Mentor]]. |
| [[Plik:US Navy 100518-N-0321D-002 Ensign Christopher Farkas taxis a new T6-B Texan II. Farkas is the first student to train in the T6-B Texan II.jpg|100px]] || [[Beechcraft T-6 Texan II]] || {{Państwo|USA}} || szkolenie wstępne || T-6A<hr>T-6B || 49<hr>12 || Zastapują [[Beechcraft T-34 Mentor|T-34 Mentor]]. |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:T39 mainlarge cnatra navy.jpg|100px]] || North American Sabreliner || {{Państwo|USA}} || szkolny || T-39G<hr>T-39N || 9<hr>7 || |
| [[Plik:T39 mainlarge cnatra navy.jpg|100px]] || North American Sabreliner || {{Państwo|USA}} || szkolny || T-39G<hr>T-39N || 9<hr>7 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| <!--[[Plik:T 44 4LR.jpeg|100px]]--> || [[Beechcraft King Air|Beech T-44 Pegasus]] || {{Państwo|USA}} || szkolny || T-44A || 52 || |
| <!--[[Plik:T 44 4LR.jpeg|100px]]--> || [[Beechcraft King Air|Beech T-44 Pegasus]] || {{Państwo|USA}} || szkolny || T-44A || 52 || |
||
Linia 182: | Linia 182: | ||
| || || || || || '''391''' || |
| || || || || || '''391''' || |
||
|- |
|- |
||
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | |
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | [[Śmigłowiec|Śmigłowce]] |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:Navy-hh1n-158256-070327-12-10.jpg|100px]] || [[Bell UH-1 Iroquois|Bell HH-1N Twin Huey]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Search and |
| [[Plik:Navy-hh1n-158256-070327-12-10.jpg|100px]] || [[Bell UH-1 Iroquois|Bell HH-1N Twin Huey]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Search and Rescue|SAR]] || HH-1N || 11 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:US Navy 030415-N-0466M-003 Boatswain^rsquo,s Mate 2nd Class Ronald Virgin from Pensacola, Fla., signals for water as an HH-46D Sea Knight gets washed down.jpg|100px]] || [[Boeing CH-46 Sea Knight]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Search and |
| [[Plik:US Navy 030415-N-0466M-003 Boatswain^rsquo,s Mate 2nd Class Ronald Virgin from Pensacola, Fla., signals for water as an HH-46D Sea Knight gets washed down.jpg|100px]] || [[Boeing CH-46 Sea Knight]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Search and Rescue|SAR]] || HH-46D || 10 || |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:SH-60 Seahawk.jpg|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk|Sikorsky HH-60 Rescue Hawk]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Search and |
| [[Plik:SH-60 Seahawk.jpg|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk|Sikorsky HH-60 Rescue Hawk]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Search and Rescue|SAR]] || HH-60H || 49 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:US Navy 070416-N-6501M-006 An MH-53E Sea Dragon assigned to Helicopter Mine Counter Measure Squadron (HM) 15 conducts a mine sweeping exercise.jpg|100px]] || [[Sikorsky CH-53E Super Stallion|Sikorsky MH-53 Sea Dragon]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec wielozadaniowy || MH-53E || 36 || |
| [[Plik:US Navy 070416-N-6501M-006 An MH-53E Sea Dragon assigned to Helicopter Mine Counter Measure Squadron (HM) 15 conducts a mine sweeping exercise.jpg|100px]] || [[Sikorsky CH-53E Super Stallion|Sikorsky MH-53 Sea Dragon]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec wielozadaniowy || MH-53E || 36 || |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:MH-60R.jpg|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk|Sikorsky MH-60 Seahawk]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec wielozadaniowy || MH-60R<hr>MH-60S || 76<hr>145 || Zamówiono 300.<hr>Zamówiono 273. |
| [[Plik:MH-60R.jpg|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk|Sikorsky MH-60 Seahawk]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec wielozadaniowy || MH-60R<hr>MH-60S || 76<hr>145 || Zamówiono 300.<hr>Zamówiono 273. |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| [[Plik:SH-60B Seahawk.jpg|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]] || SH-60B<hr>SH-60F || 129<hr>60 || |
| [[Plik:SH-60B Seahawk.jpg|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]] || SH-60B<hr>SH-60F || 129<hr>60 || |
||
|- |
|- |
||
| [[Plik:TH57C boat ops.jpg|100px]] || [[Bell 206|Bell TH-57 Sea Ranger]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec szkolny || TH-57B<hr>TH-57C || 44<hr>85 || |
| [[Plik:TH57C boat ops.jpg|100px]] || [[Bell 206|Bell TH-57 Sea Ranger]] || {{Państwo|USA}} || śmigłowiec szkolny || TH-57B<hr>TH-57C || 44<hr>85 || |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| || || || || || '''645''' || || |
| || || || || || '''645''' || || |
||
|- |
|- |
||
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | |
! style="align: center; background: lavender;" colspan="8" | Suma |
||
|- style="background:#efefef; color:black" |
|- style="background:#efefef; color:black" |
||
| || || || || || '''2332''' || || |
| || || || || || '''2332''' || || |
||
Linia 228: | Linia 228: | ||
Za początek dziejów floty uważa się akt [[Kongres Kontynentalny|Kongresu Kontynentalnego]] [[13 października]] [[1775]], który zakładał wprowadzenie do służby dwóch okrętów w celu zatrzymywania statków dostarczających broń dla brytyjskich garnizonów w Ameryce. Podczas [[Rewolucja amerykańska|wojny rewolucyjnej]] owa [[Flota kontynentalna|Flota Kontynentalna]] wprowadziła do służby razem około 50 okrętów, z czego najwyżej 20 było w służbie w danym momencie. Największe jednostki były wielkości [[Fregata (okręt żaglowy)|fregaty]]. Ta pośpieszenie zaimprowizowana i niedoświadczona siła była śmiesznie mała w stosunku do potęgi ówczesnej floty brytyjskiej. Główne działania morskie przeciwko Brytyjczykom podczas wojny były prowadzone przez flotę sprzymierzonej [[Francja|Francji]]. |
Za początek dziejów floty uważa się akt [[Kongres Kontynentalny|Kongresu Kontynentalnego]] [[13 października]] [[1775]], który zakładał wprowadzenie do służby dwóch okrętów w celu zatrzymywania statków dostarczających broń dla brytyjskich garnizonów w Ameryce. Podczas [[Rewolucja amerykańska|wojny rewolucyjnej]] owa [[Flota kontynentalna|Flota Kontynentalna]] wprowadziła do służby razem około 50 okrętów, z czego najwyżej 20 było w służbie w danym momencie. Największe jednostki były wielkości [[Fregata (okręt żaglowy)|fregaty]]. Ta pośpieszenie zaimprowizowana i niedoświadczona siła była śmiesznie mała w stosunku do potęgi ówczesnej floty brytyjskiej. Główne działania morskie przeciwko Brytyjczykom podczas wojny były prowadzone przez flotę sprzymierzonej [[Francja|Francji]]. |
||
Po zakończeniu wojny Flota Kontynentalna została całkowicie rozwiązana, głównie z powodu trudności finansowych w jej utrzymaniu. Właściwy początek profesjonalnej amerykańskiej marynarki wojennej to akt [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongresu]] z [[1794]] wyznaczający fundusze na budowę sześciu nowoczesnych fregat żaglowych. Pierwsze trzy, [[USS United States (1797)| |
Po zakończeniu wojny Flota Kontynentalna została całkowicie rozwiązana, głównie z powodu trudności finansowych w jej utrzymaniu. Właściwy początek profesjonalnej amerykańskiej marynarki wojennej to akt [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongresu]] z [[1794]] wyznaczający fundusze na budowę sześciu nowoczesnych fregat żaglowych. Pierwsze trzy, „[[USS United States (1797)|United States]]”, „Constellation” i „[[USS Constitution|Constitution]]”, weszły do służby w [[1797]]. Okręty te odznaczyły się podczas [[Wojna brytyjsko-amerykańska|wojny brytyjsko-amerykańskiej]] w latach [[1812]]-[[1814]]. Flota amerykańska nie posiadała [[okręt liniowy|okrętów liniowych]], tak więc starcie z głównymi siłami brytyjskimi nie wchodziło w grę. Za to nowoczesne, szybkie i świetnie zaprojektowane amerykańskie fregaty wygrały kilka pojedynków z fregatami brytyjskimi, co było dużym ciosem dla brytyjskiego prestiżu. Ponadto flota amerykańska z powodzeniem walczyła z okrętami brytyjskimi na wodach śródlądowych jezior [[Erie (jezioro)|Erie]], [[Ontario (jezioro)|Ontario]] i [[Champlain (jezioro)|Champlain]]. |
||
Przez prawie cały [[XIX wiek]] amerykańska marynarka była małą siłą, która nie miała wielu okazji do działań zbrojnych. Wyjątkiem były lata [[Wojna secesyjna|wojny secesyjnej]], podczas której flota [[Unia (Stany Zjednoczone)|Unii]] szybko stała się pokaźną siłą, wykorzystującą wiele najnowszych zdobyczy technicznych owego okresu, w tym okręty pancerne klasy [[monitor (okręt)|monitor]] ([[bitwa w zatoce Hampton Roads]]). Jednak słabość przemysłu [[Skonfederowane Stany Ameryki|Konfederacji]] (stanów południa) i fakt, że prawie cała flota pozostała wierna Unii podczas wojny spowodowały, że flota amerykańska nie miała prawie żadnych okazji do walki na otwartym morzu z równorzędnym przeciwnikiem. Głównym jej przeznaczeniem była blokada morska wybrzeża stanów południowych. Większość działań odbywała się w pobliżu południowego wybrzeża i [[kampania na Missisipi|na rzece Missisipi]], gdzie okręty floty walczyły głównie przeciwko bateriom dział na lądzie. Po zakończeniu wojny flota została ponownie prawie całkowicie zdemobilizowana. |
Przez prawie cały [[XIX wiek]] amerykańska marynarka była małą siłą, która nie miała wielu okazji do działań zbrojnych. Wyjątkiem były lata [[Wojna secesyjna|wojny secesyjnej]], podczas której flota [[Unia (Stany Zjednoczone)|Unii]] szybko stała się pokaźną siłą, wykorzystującą wiele najnowszych zdobyczy technicznych owego okresu, w tym okręty pancerne klasy [[monitor (okręt)|monitor]] ([[bitwa w zatoce Hampton Roads]]). Jednak słabość przemysłu [[Skonfederowane Stany Ameryki|Konfederacji]] (stanów południa) i fakt, że prawie cała flota pozostała wierna Unii podczas wojny spowodowały, że flota amerykańska nie miała prawie żadnych okazji do walki na otwartym morzu z równorzędnym przeciwnikiem. Głównym jej przeznaczeniem była blokada morska wybrzeża stanów południowych. Większość działań odbywała się w pobliżu południowego wybrzeża i [[kampania na Missisipi|na rzece Missisipi]], gdzie okręty floty walczyły głównie przeciwko bateriom dział na lądzie. Po zakończeniu wojny flota została ponownie prawie całkowicie zdemobilizowana. |
||
Linia 236: | Linia 236: | ||
W następnych latach rozwój był jeszcze szybszy, a podstawową siłą bojową stały się nowe pancerniki – [[drednot]]y. W [[1917]], w momencie przystąpienia Stanów Zjednoczonych do [[I wojna światowa|I wojny światowej]], flota amerykańska prawie dorównywała potęgą flocie brytyjskiej. W latach powojennych ta równowaga została formalnie ustanowiona przez postanowienia [[Traktat waszyngtoński (1922)|Traktatu Waszyngtońskiego]] i utrzymała się prawie do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Po [[1939]] rozpoczęto gigantyczny na owe czasy program budowy okrętów wojennych, który w ciągu kilku lat przekształcił flotę amerykańską w najpotężniejszą flotę świata. |
W następnych latach rozwój był jeszcze szybszy, a podstawową siłą bojową stały się nowe pancerniki – [[drednot]]y. W [[1917]], w momencie przystąpienia Stanów Zjednoczonych do [[I wojna światowa|I wojny światowej]], flota amerykańska prawie dorównywała potęgą flocie brytyjskiej. W latach powojennych ta równowaga została formalnie ustanowiona przez postanowienia [[Traktat waszyngtoński (1922)|Traktatu Waszyngtońskiego]] i utrzymała się prawie do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Po [[1939]] rozpoczęto gigantyczny na owe czasy program budowy okrętów wojennych, który w ciągu kilku lat przekształcił flotę amerykańską w najpotężniejszą flotę świata. |
||
Japoński atak na bazę amerykańskiej floty w [[ |
Japoński atak na bazę amerykańskiej floty w [[Joint Base Pearl Harbor-Hickam|Pearl Harbor]] na Hawajach zapoczątkował udział floty amerykańskiej w wojnie. Walki z siłami Japonii na [[Ocean Spokojny|Pacyfiku]] w latach [[1941]]-[[1945]] stanowiły największe wydarzenia w historii floty. Decydujące znaczenie odgrywały w nich [[lotniskowiec|lotniskowce]]. Okręty amerykańskie walczyły również na [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]] i Morzu Śródziemnym przeciwko siłom Niemiec i Włoch, a także incydentalnie Francji [[Francja Vichy|rządu Vichy]]. |
||
Po [[1945]] nowym konkurentem floty amerykańskiej stała się [[Radziecka Marynarka Wojenna|Marynarka ZSRR]], która począwszy od lat 60. stała się groźnym przeciwnikiem, choć mimo starań nigdy nie była w stanie dorównać flocie amerykańskiej. Po rozpadzie [[ZSRR]] w [[1991]] wartość bojowa [[ |
Po [[1945]] nowym konkurentem floty amerykańskiej stała się [[Radziecka Marynarka Wojenna|Marynarka ZSRR]], która począwszy od lat 60. stała się groźnym przeciwnikiem, choć mimo starań nigdy nie była w stanie dorównać flocie amerykańskiej. Po rozpadzie [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] w [[1991]] wartość bojowa [[Wojenno-Morskoj Fłot Rossii|floty rosyjskiej]] spadła do bardzo niskiego poziomu, gwarantując flocie amerykańskiej dominację na oceanach świata na przełomie [[XX wiek|XX]] i [[XXI wiek|XXI]] wieku. |
||
Cechą floty amerykańskiej jest stopień innowacyjności, co w ścisły sposób związane jest z gospodarką USA, a jednocześnie umożliwia osiąganie przewagi nad przeciwnikami. |
Cechą floty amerykańskiej jest stopień innowacyjności, co w ścisły sposób związane jest z gospodarką USA, a jednocześnie umożliwia osiąganie przewagi nad przeciwnikami. |
||
Linia 245: | Linia 245: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
[http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ship/intro.htm US Navy Ships: Introduction] {{lang|en}} |
* [http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ship/intro.htm US Navy Ships: Introduction] {{lang|en}} |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 11:11, 4 gru 2011
Godło departamentu marynarki | |
Państwo | |
---|---|
Siły zbrojne | |
Nazwa skrócona |
US Navy |
Data utworzenia |
13 października 1775 |
Prefiks |
USS |
Bandera | |
Proporzec | |
Motto |
Honor, Courage, Commitment |
Najwyższe dowództwa | |
Cywilne |
prezydent Stanów Zjednoczonych |
Wojskowe | |
Wydzielone części składowe | |
United States Navy United States Marine Corps |
United States Navy (US Navy) – marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych; jeden z rodzajów amerykańskich sił zbrojnych odpowiedzialny za organizację, szkolenie oraz wyposażenie morskich sił zbrojnych – w tym Korpusu Piechoty Morskiej – do prowadzenia działań bojowych na morzu. W szczególności, zadaniem marynarki i piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych jest poszukiwanie i niszczenie nieprzyjacielskich sił morskich oraz powstrzymywanie jego handlu morskiego; w celu zdobycia i utrzymania ogólnej przewagi morskiej; kontroli obszarów morskich o żywotnym znaczeniu, ochrony żywotnych linii żeglugowych; ustanowienia i utrzymania lokalnej przewagi (w tym powietrznej) w obszarze działań morskich; zajmowanie i obrona baz morskich; oraz przeprowadzanie operacji lądowych i powietrznych niezbędnych do prowadzenia kampanii morskich.
Dowództwo
Instytucjonalnie zarządza US Navy Departament Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (U.S. Department of Navy), kierowany przez cywilnego urzędnika w randze ministra – sekretarza Marynarki Wojennej (Secretary of Navy), choć od 1947 pozostającego poza ścisłym kierownictwem rządu Stanów Zjednoczonych, tzw. gabinetem (cabinet). Bezpośrednim przełożonym sekretarza Marynarki Wojennej jest sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych (Secretary of Defence).
Najwyższym dowódcą wojskowym United States Navy jest Szef Operacji Morskich (Chief of Naval Operations), któremu podlegają poszczególne dowództwa niższego rzędu.
Pozostałe dowództwa
- Dowództwa techniczne:
- Dowództwo Systemów Morskich (Naval Sea Systems Command – NAVSEA)
- Dowództwo Systemów Powietrznych (Naval Air Systems Command – NAVAIR)
- Dowództwo Systemów Wojny Kosmicznej i Morskiej (Space and Naval Warfare Systems Command – SPAWAR)
- Dowództwo Inżynieryjne Zaplecza Marynarki (Naval Facilities Engineering Command – NAVFAC)
- Dowództwo Systemów Zaopatrzenia Marynarki (Naval Supply Systems Command – NAVSUP)
- Inne dowództwa:
- Dowództwo Logistyki (The Military Sealift Command) – MSC, Waszyngton, DC, USA
- Dowództwo Edukacji i Wyszkolenia (Naval Education and Training) – CNET, Pensacola, Floryda, USA
- Dowództwo Budownictwa Morskiego (Naval Construction Force – NCF), Norfolk, Wirginia, USA
- Dowództwo Rezerwy Marynarki Wojennej (Naval Reserve Force), Norfolk, Wirginia, USA
- Anti-Air Warfare (AAW). AAW obejmuje zwalczanie zagrożeń ze strony broni powietrznych wystrzeliwanych z powietrza, powierzchni bądź tez spod wody.
- Anti-Submarine Warfare (ASW) obejmuje skoordynowana obronę za pomocą sił powietrznych (samolotów, helikopterów i pojazdów bezzalogowych), nawodnych i podwodnych przed atakiem przeprowadzanym spod wody. Z uwagi na niezwykle trudne środowisko działania, przeciwdziałanie temu rodzajowi zagrożeń stanowi jedno z najbardziej trudnych zadań.
- Anti-Surface Warfare (ASUW) przeciwdziałanie zagrożeniom płynącym ze strony wrogich sil nawodnych, za pomocą własnych sił nawodnych, powietrznych i podwodnych, a także służb specjalnych i wywiadowczych.
- Strike Warfare (STW) zadania uderzeniowe przeciwko celom lądowym, przeprowadzane za pomocą lotnictwa bazującego na pokładach lotniskowców, morskich wersji pocisków manewrujących, artylerii okrętowej oraz sił specjalnych
- Amphibious Warfare (AMW) operacje o charakterze desantowym za morza przeprowadzane za pomocą sił morskich i lądowych na wrogie lub potencjalnie wrogie terytorium lądowe. Operacje tego typu angażują wszelkich typów okręty, bronie oraz siły specjalne, a także siły lądowe. Siły morskie odpowiedzialne są w tym przypadku za bezpieczne lądowanie sił powietrznych lub powietrzno-lądowych w drugim rzucie.
- Command and Control Warfare (C2W) zarządzanie i kontrola integruje działania zmierzające do zapewnienia bezpieczeństwa operacyjnego, operacyjne działania pozoracyjne, działania psychologiczne, wojny elektronicznej oraz dezinformacyjne, a także ochronę sił własnych i sojuszniczych przed takimi działaniami ze strony przeciwnika.
- Special Operations. Maritime Special Operations Forces (SOF) morskie siły specjalne zapewniają pośrednie i bezpośrednie wsparcie dla działań zmierzających do opanowania przestrzeni morskiej oraz misji demonstracji siły. Zdolne do działań tajnych siły SOF zapewniają zaawansowany poziom operacji wojskowych, hydrograficznych, rekonesansu, poszukiwań bojowych oraz akcji ratowniczych i dywersyjnych na zapleczu przeciwnika.
- Mine Warfare (MW) operacje zarówno defensywne związane ze zwalczaniem zagrożeń minowych Mine Counter Measures (MCM) jak i ofensywne w tym samym zakresie
- Naval Control of Shipping (NCS). Międzynarodowe operacje morskie wymagają niekiedy określonych form kontroli i koordynacji w danym regionie. Zapewnia to wsparcie dla dowództwa, oraz redukuje zakres niezbędnej obserwacji i rekonesansu, a także ułatwia zarządzanie międzynarodowymi siłami i zapobiega niepotrzebnym działaniom konfrontacyjnym z siłami przeciwnika.
Ważniejsze związki operacyjne
- Flota Atlantyku (U.S. Atlantic Fleet), Norfolk, Wirginia, USA
- II Flota (2nd Fleet), Norfolk, Wirginia, USA
- Flota Pacyfiku (U.S. Pacific Fleet), Pearl Harbor, Hawaje, USA
- Południowe Siły Morskie (U.S. Naval Forces Southern Command – NAVSO), Mayport, Floryda, USA
- Siły Morskie w Europie (U.S. Naval Forces, Europe – NAVEUR), Londyn, Wielka Brytania
- Środkowe Siły Morskie (U.S. Naval Forces Central Command – NAVCENT), Manama, Bahrajn
- V Flota (5th Fleet), Manama, Bahrajn
Personel marynarki
W marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych, służbę wojskową pełni 332 161 osób[1], w tym:
- 51 188 oficerów;
- 276 574 marynarzy niższych stopni;
- 4399 kadetów marynarki wojennej.
Dodatkowo, w rezerwie pozostaje 119 735 osób[2]. Departament Marynarki Stanów Zjednoczonych, zatrudnia także ponad 185 tysięcy pracowników cywilnych.
Okręty
Szablon:Klasy okrętów United States Navy
Dla wykonywania swoich zadań, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych dysponuje 72 okrętami podwodnymi o napędzie jądrowym, 11 lotniskowcami uderzeniowymi (wszystkie o napędzie jądrowym), 9 uniwersalnymi okrętami desantowymi, 22 krążownikami rakietowymi, 60 niszczycielami, 27 fregatami, 19 okrętami desantowymi i ponad 100 mniejszymi jednostkami. W 2011 posiadała łącznie 286 okręty bojowe.
US Navy dysponuje również około 4000 samolotami i śmigłowcami, działającymi z lotniskowców i w ramach skrzydeł lądowych. Służy w niej 353,5 tys. ludzi w służbie czynnej (czerwiec 2006). Czasami współpracuje z Korpusem Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych i Strażą Wybrzeża.
Lotniskowce
- 0 typu Gerald R. Ford (1 w budowie, ma wejść do służby w 2015 roku w miejsce USS Enterprise, 2 kolejne planowe)
- 10 typu Nimitz (napęd jądrowy)
- 1 typu Enterprise (napęd jądrowy)
Uniwersalne okręty desantowe
Przenoszą helikoptery i samoloty pionowego startu AV-8 Harrier, a w przyszłości wyposażone będą w F-35B. Mają też wbudowany dok w którym mogą przewozić łodzie i poduszkowce desantowe. Okręt przewozi batalion piechoty morskiej.
- 8 typu Wasp
- 1 typu Tarawa
- 0 typu America (w budowie)
Okręty podwodne
Wszystkie okręty posiadają napęd jądrowy.
- 18 typu Ohio – 14 uzbrojone w pociski balistyczne Trident II D-5, 4 przezbrojone obecnie w pociski manewrujące Tomahawk
- 8 typu Virginia (3 okręty w budowie, planowane – 30)
- 3 typu Seawolf
- 43 typu Los Angeles
Krążowniki
Niszczyciele
- 60 typu Arleigh Burke (stan na listopad 2011, kolejne 5 w budowie)
- 0 typu Zumwalt (stan na 28 września 2008, 2 w budowie)
Fregaty
- 27 typu Oliver Hazard Perry (stopniowo wycofywane ze służby)
Littoral combat ship
- 1 typu Freedom (3 okręty w budowie, planowane – 20)
- 1 typu Independence (1 okręt w budowie, planowane – 12)
Okręty desantowe
- 2 typu Austin (stopniowo wycofywane, stan na listopad 2011)
- 5 typu San Antonio (5 w budowie)
Okręty desantowe-doki
Lotnictwo marynarki
Samolot | Zdjęcie | Producent | Typ | Wersja | Liczba sztuk | Uwagi | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Samoloty myśliwskie | |||||||
McDonnell Douglas F/A-18 Hornet | Stany Zjednoczone | myśliwiec wielozadaniowy | F/A-18A F/A-18B F/A-18C F/A-18D |
74 26 286 47 |
Zostaną zastąpione przez F-35C. | ||
Boeing F/A-18E/F Super Hornet | Stany Zjednoczone | myśliwiec wielozadaniowy | F/A-18E F/A-18F |
489 | Zamówiono 556. | ||
922 | |||||||
Specjalnego przeznaczenia | |||||||
Boeing EA-18G Growler | Stany Zjednoczone | walka elektroniczna | EA-18G | 36 | Zamówiono 114, zastępują, EA-6B Prowler, samoloty posiadają zdolności bojowe. | ||
Boeing E-6 Mercury | Stany Zjednoczone | walka elektroniczna | E-6B | 16 | |||
Lockheed EP-3 ARIES II | Stany Zjednoczone | walka elektroniczna | EP-3E | 11 | |||
Lockheed P-3 Orion | Stany Zjednoczone | morski patrolowiec | P-3C | 154 | Zostanie zastąpiony przez Boeing P-8 Poseidon. | ||
Grumman E-2 Hawkeye | Stany Zjednoczone | wczesne ostrzeganie i dowodzenie | E-2C | 67 | |||
284 | |||||||
Samoloty transportowe | |||||||
Grumman C-2 Greyhound | Stany Zjednoczone | pokładowy transportowiec | C-2A | 34 | |||
Douglas C-9 Nightingale | Stany Zjednoczone | transportowy | C-9B | 15 | Zastąpowane przez C-40. | ||
Gulfstream C-20 | Stany Zjednoczone | transport pasażerski | C-20A C-20D C-20G |
1 2 5 |
|||
Gulfstream C-37 | Stany Zjednoczone | transport pasażerski | C-37A C-37B |
1 3 |
|||
Cessna UC-35 | Stany Zjednoczone | transport pasażerski | UC-35D | 1 | |||
Boeing C-40 Clipper | Stany Zjednoczone | transportowy/pasażerski/VIP | C-40A | 9 | |||
Lockheed C-130 Hercules | Stany Zjednoczone | transportowy | C-130T | 19 | |||
90 | |||||||
Samoloty szkolno-treningowe | |||||||
Plik:F-5N from VFC-111 Sundowners taxiing.jpg | F-5F/N Tiger II | Stany Zjednoczone | myśliwiec treningowy | F-5F F-5N |
3 41 |
Eskadra agresorów, wykorzystywane do pozorowania przeciwników. | |
Beechcraft T-6 Texan II | Stany Zjednoczone | szkolenie wstępne | T-6A T-6B |
49 12 |
Zastapują T-34 Mentor. | ||
North American Sabreliner | Stany Zjednoczone | szkolny | T-39G T-39N |
9 7 |
|||
Beech T-44 Pegasus | Stany Zjednoczone | szkolny | T-44A | 52 | |||
T-45 Goshawk | Stany Zjednoczone | szkolenie zaawansowane | T-45C | 218 | |||
391 | |||||||
Śmigłowce | |||||||
Bell HH-1N Twin Huey | Stany Zjednoczone | śmigłowiec SAR | HH-1N | 11 | |||
Boeing CH-46 Sea Knight | Stany Zjednoczone | śmigłowiec SAR | HH-46D | 10 | |||
Sikorsky HH-60 Rescue Hawk | Stany Zjednoczone | śmigłowiec SAR | HH-60H | 49 | |||
Sikorsky MH-53 Sea Dragon | Stany Zjednoczone | śmigłowiec wielozadaniowy | MH-53E | 36 | |||
Sikorsky MH-60 Seahawk | Stany Zjednoczone | śmigłowiec wielozadaniowy | MH-60R MH-60S |
76 145 |
Zamówiono 300. Zamówiono 273. | ||
Sikorsky SH-60 Seahawk | Stany Zjednoczone | śmigłowiec ZOP | SH-60B SH-60F |
129 60 |
|||
Bell TH-57 Sea Ranger | Stany Zjednoczone | śmigłowiec szkolny | TH-57B TH-57C |
44 85 |
|||
645 | |||||||
Suma | |||||||
2332 |
Atlantyk
- NS Norfolk, Wirginia – 6 lotniskowców, 7 krążowników, 21 niszczycieli, 7 fregat, 12 okrętów podwodnych
- Mayport, Floryda – 1 lotniskowiec, 4 krążowniki, 4 niszczyciele, 9 fregat
- Pascagoula, Missisipi – 2 fregaty
- NSB New London, Connecticut – 14 okrętów podwodnych
- Portsmouth, New Hampshire – 4 okręty podwodne
- NSB Kings Bay, Georgia – 7 okrętów podwodnych
Pacyfik
- Pearl Harbor, Hawaje – 3 krążowniki, 5 niszczycieli, 2 fregaty, 16 okrętów podwodnych
- NB San Diego, Kalifornia – 2 lotniskowce, 6 krążowników, 13 niszczycieli, 5 fregat, 5 okrętów podwodnych
- Everett, Waszyngton – 1 lotniskowiec, 1 niszczyciel, 3 fregaty
- Bremerton, Waszyngton – 1 lotniskowiec, 1 okręt podwodny
- Bangor, Waszyngton – 11 okrętów podwodnych
- Guam – 2 okręty podwodne
- United States Fleet Activities Yokosuka, Japonia – 1 lotniskowiec, 2 krążowniki, 5 niszczycieli, 2 fregaty
Historia
Za początek dziejów floty uważa się akt Kongresu Kontynentalnego 13 października 1775, który zakładał wprowadzenie do służby dwóch okrętów w celu zatrzymywania statków dostarczających broń dla brytyjskich garnizonów w Ameryce. Podczas wojny rewolucyjnej owa Flota Kontynentalna wprowadziła do służby razem około 50 okrętów, z czego najwyżej 20 było w służbie w danym momencie. Największe jednostki były wielkości fregaty. Ta pośpieszenie zaimprowizowana i niedoświadczona siła była śmiesznie mała w stosunku do potęgi ówczesnej floty brytyjskiej. Główne działania morskie przeciwko Brytyjczykom podczas wojny były prowadzone przez flotę sprzymierzonej Francji.
Po zakończeniu wojny Flota Kontynentalna została całkowicie rozwiązana, głównie z powodu trudności finansowych w jej utrzymaniu. Właściwy początek profesjonalnej amerykańskiej marynarki wojennej to akt Kongresu z 1794 wyznaczający fundusze na budowę sześciu nowoczesnych fregat żaglowych. Pierwsze trzy, „United States”, „Constellation” i „Constitution”, weszły do służby w 1797. Okręty te odznaczyły się podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej w latach 1812-1814. Flota amerykańska nie posiadała okrętów liniowych, tak więc starcie z głównymi siłami brytyjskimi nie wchodziło w grę. Za to nowoczesne, szybkie i świetnie zaprojektowane amerykańskie fregaty wygrały kilka pojedynków z fregatami brytyjskimi, co było dużym ciosem dla brytyjskiego prestiżu. Ponadto flota amerykańska z powodzeniem walczyła z okrętami brytyjskimi na wodach śródlądowych jezior Erie, Ontario i Champlain.
Przez prawie cały XIX wiek amerykańska marynarka była małą siłą, która nie miała wielu okazji do działań zbrojnych. Wyjątkiem były lata wojny secesyjnej, podczas której flota Unii szybko stała się pokaźną siłą, wykorzystującą wiele najnowszych zdobyczy technicznych owego okresu, w tym okręty pancerne klasy monitor (bitwa w zatoce Hampton Roads). Jednak słabość przemysłu Konfederacji (stanów południa) i fakt, że prawie cała flota pozostała wierna Unii podczas wojny spowodowały, że flota amerykańska nie miała prawie żadnych okazji do walki na otwartym morzu z równorzędnym przeciwnikiem. Głównym jej przeznaczeniem była blokada morska wybrzeża stanów południowych. Większość działań odbywała się w pobliżu południowego wybrzeża i na rzece Missisipi, gdzie okręty floty walczyły głównie przeciwko bateriom dział na lądzie. Po zakończeniu wojny flota została ponownie prawie całkowicie zdemobilizowana.
Przez następne lata flota była niezwykle słaba, słabsza nawet niż floty niektórych krajów Ameryki Łacińskiej. Był to okres całkowitej dominacji floty brytyjskiej na oceanach świata, podczas którego Stany Zjednoczone, tak jak wiele innych krajów, nie widziały powodu do budowania nowoczesnych okrętów. Sytuacja zaczęła się zmieniać po 1880 kiedy rozwój potęgi przemysłowej Stanów Zjednoczonych umożliwił budowę potężnej floty, mogącej na dłuższą metę dorównać flocie brytyjskiej. Budowano zwłaszcza okręty nowych klas: pancerniki i krążowniki. Przy końcu XIX wieku flota amerykańska urosła na tyle, by bez większego trudu pokonać flotę hiszpańską podczas wojny amerykańsko-hiszpańskiej (bitwa pod Santiago de Cuba). W latach 1907-1909 Wielka Biała Flota złożona z amerykańskich pancerników okrążyła świat demonstrując rosnącą potęgę morską Stanów Zjednoczonych.
W następnych latach rozwój był jeszcze szybszy, a podstawową siłą bojową stały się nowe pancerniki – drednoty. W 1917, w momencie przystąpienia Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej, flota amerykańska prawie dorównywała potęgą flocie brytyjskiej. W latach powojennych ta równowaga została formalnie ustanowiona przez postanowienia Traktatu Waszyngtońskiego i utrzymała się prawie do wybuchu II wojny światowej. Po 1939 rozpoczęto gigantyczny na owe czasy program budowy okrętów wojennych, który w ciągu kilku lat przekształcił flotę amerykańską w najpotężniejszą flotę świata.
Japoński atak na bazę amerykańskiej floty w Pearl Harbor na Hawajach zapoczątkował udział floty amerykańskiej w wojnie. Walki z siłami Japonii na Pacyfiku w latach 1941-1945 stanowiły największe wydarzenia w historii floty. Decydujące znaczenie odgrywały w nich lotniskowce. Okręty amerykańskie walczyły również na Atlantyku i Morzu Śródziemnym przeciwko siłom Niemiec i Włoch, a także incydentalnie Francji rządu Vichy.
Po 1945 nowym konkurentem floty amerykańskiej stała się Marynarka ZSRR, która począwszy od lat 60. stała się groźnym przeciwnikiem, choć mimo starań nigdy nie była w stanie dorównać flocie amerykańskiej. Po rozpadzie ZSRR w 1991 wartość bojowa floty rosyjskiej spadła do bardzo niskiego poziomu, gwarantując flocie amerykańskiej dominację na oceanach świata na przełomie XX i XXI wieku.
Cechą floty amerykańskiej jest stopień innowacyjności, co w ścisły sposób związane jest z gospodarką USA, a jednocześnie umożliwia osiąganie przewagi nad przeciwnikami.
Bibliografia
- US Navy Ships: Introduction (ang.)