Pałac Szustra: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Budynek infobox}} |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Budynek infobox |
{{Budynek infobox |
||
|nazwa = Pałac Szustra |
|nazwa = Pałac Szustra |
||
|nazwa oryginalna = |
|||
|zabytek = 454/2 z 1.07.1965 |
|zabytek = 454/2 z 1.07.1965 |
||
|zdjęcie = Pałac Szustra strona zachodnia.jpg |
|zdjęcie = Pałac Szustra strona zachodnia.jpg |
||
Linia 23: | Linia 24: | ||
|kolejni właściciele = |
|kolejni właściciele = |
||
|właściciel = |
|właściciel = |
||
⚫ | |||
|kod mapy = Warszawa |
|kod mapy = Warszawa |
||
|współrzędne = 52°12′14.98″N 21°1′32.81″E |
|||
| stopniN = 52 | minutN = 12 | sekundN = 14.98 |
|||
| stopniE = 21 | minutE = 01 | sekundE = 32.81 |
|||
|stopniW = |minutW = |sekundW = |
|||
|stopniS = |minutS = |sekundS = |
|||
⚫ | |||
|znak na mapie = legenda dwor.svg |
|znak na mapie = legenda dwor.svg |
||
|commons = Category:Szuster Palace |
|commons = Category:Szuster Palace |
Wersja z 16:55, 28 lut 2018
nr rej. 454/2 z 1.07.1965 | |
Pałac Szustrów, strona zachodnia | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Morskie Oko 2 |
Architekt |
Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorensansowym |
Rozpoczęcie budowy |
1772 |
Ukończenie budowy |
1775 |
Ważniejsze przebudowy |
1845, 1852, odbudowa 1962-1965 |
Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°12′14,98″N 21°01′32,81″E/52,204161 21,025781 |
Pałac Szustra (pałacyk Szustra, pałacyk Lubomirskich) – pałac w Warszawie znajdujący się przy ul. Morskie Oko 2 w parku Morskie Oko w dzielnicy Mokotów. Siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.
Historia
W latach 1772–1774 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk-piętrową willę na planie kwadratu dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Założenia ogrodowe opracował Szymon Bogumił Zug. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. „moje wzgórze”). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się do dziś, ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i glorieta flamandzka (domek mauretański), znajdujące się dziś przy pierzei ulicy Puławskiej.
W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację tego budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Dobudowano wtedy dwupiętrową oficynę od strony zachodniej[1]. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, nastąpiła w 1852 dzięki Adamowi Idźkowskiemu.
W czasie II wojny światowej Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera[1].
Galeria
-
Strona północna -
Strona południowa -
Strona wschodnia -
Mauzoleum (grobowiec) Szustrów znajdujące się w pobliżu pałacu