Jerzy Nawrocki (polityk): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kat., drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
m Robot przenosi Kategoria:Kawalerowie Orderu Odrodzenia Polski |
||
Linia 31: | Linia 31: | ||
{{DEFAULTSORT:Nawrocki, Jerzy}} |
{{DEFAULTSORT:Nawrocki, Jerzy}} |
||
[[Kategoria:Członkowie Polskiej Akademii Nauk]] |
[[Kategoria:Członkowie Polskiej Akademii Nauk]] |
||
[[Kategoria:Członkowie Rady Państwa PRL]] |
[[Kategoria:Członkowie Rady Państwa PRL]] |
||
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa]] |
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa]] |
||
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
[[Kategoria:Działacze PZPR]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Odrodzenia Polski]] |
||
[[Kategoria:Polscy inżynierowie]] |
[[Kategoria:Polscy inżynierowie]] |
||
[[Kategoria:Polscy ministrowie nauki]] |
[[Kategoria:Polscy ministrowie nauki]] |
Wersja z 01:41, 21 mar 2009
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Poseł IX kadencji Sejmu PRL | |
Okres |
od 13 października 1985 |
Przynależność polityczna |
Jerzy Nawrocki (ur. 20 grudnia 1926 w Trzcianie w woj. podkarpackim, zm. 28 kwietnia 1990 w Katowicach) – działacz państwowy w okresie PRL, inżynier górnik.
Życiorys
W 1955 ukończył Politechnikę Śląską w Gliwicach (studiował na wydziale mechanicznym), od 1969 z tytułem profesora nadzwyczajnego, od 1978 – prof. zwyczajnego nauk technicznych. W 1979 został członkiem korespondentem PAN.
Od 1952 był członkiem PZPR. Od 1954 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Śląskiej, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni. W latach 1970-1974 był jej prorektorem, a w latach 1974-1981 rektorem. Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985-1989 był członkiem Rady Państwa. W latach 1972-1989 był posłem na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, w latach 1974-1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji.
Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych.
Był doktorem honoris causa Instytutu Elektrotechnicznego w Nowosybirsku. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.