Jerzy Nawrocki (polityk): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat., drobne redakcyjne, drobne merytoryczne
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Robot przenosi Kategoria:Kawalerowie Orderu Odrodzenia Polski
Linia 31: Linia 31:


{{DEFAULTSORT:Nawrocki, Jerzy}}
{{DEFAULTSORT:Nawrocki, Jerzy}}

[[Kategoria:Członkowie Polskiej Akademii Nauk]]
[[Kategoria:Członkowie Polskiej Akademii Nauk]]
[[Kategoria:Członkowie Rady Państwa PRL]]
[[Kategoria:Członkowie Rady Państwa PRL]]
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa]]
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa]]
[[Kategoria:Działacze PZPR]]
[[Kategoria:Działacze PZPR]]
[[Kategoria:Kawalerowie Orderu Odrodzenia Polski]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Odrodzenia Polski]]
[[Kategoria:Polscy inżynierowie]]
[[Kategoria:Polscy inżynierowie]]
[[Kategoria:Polscy ministrowie nauki]]
[[Kategoria:Polscy ministrowie nauki]]

Wersja z 01:41, 21 mar 2009

Jerzy Nawrocki
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1926
Trzciana

Data śmierci

28 kwietnia 1990

Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres

od 13 października 1985
do 3 czerwca 1989

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Jerzy Nawrocki (ur. 20 grudnia 1926 w Trzcianie w woj. podkarpackim, zm. 28 kwietnia 1990 w Katowicach) – działacz państwowy w okresie PRL, inżynier górnik.

Życiorys

W 1955 ukończył Politechnikę Śląską w Gliwicach (studiował na wydziale mechanicznym), od 1969 z tytułem profesora nadzwyczajnego, od 1978 – prof. zwyczajnego nauk technicznych. W 1979 został członkiem korespondentem PAN.

Od 1952 był członkiem PZPR. Od 1954 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Śląskiej, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni. W latach 1970-1974 był jej prorektorem, a w latach 1974-1981 rektorem. Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985-1989 był członkiem Rady Państwa. W latach 1972-1989 był posłem na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, w latach 1974-1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji.

Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych.

Był doktorem honoris causa Instytutu Elektrotechnicznego w Nowosybirsku. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Źródła

Szablon:Rząd Edwarda Babiucha