Kontratenor: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 77.255.22.133) i przywrócono wersję 38820987 autorstwa Piotr967
MtuMTU (dyskusja | edycje)
m pop. literówki
Linia 1: Linia 1:
'''Kontratenor''' – śpiewak posługujący się techniką śpiewu umożliwiającą śpiewanie przez mężczyznę wysokim głosem o barwie zbliżonej do głosu naturalnego. Dlatego też sposród kontratenorów rozróżnia się kontratenor sopranowy, mezzosopranowy i altowy. Technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie [[falset]]em - dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się przy wsparciu rezonatorów głowowych. Zasadnicze różnice polegają na tym, że krtań kontratenora pozostaje rozluźniona, głos ustabilizowany, a barwa ciemniejsza, zbliżona do naturalnych głosów.{{fakt|data=2010-03}} Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla [[kastrat]]ów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku.
'''Kontratenor''' – śpiewak posługujący się techniką śpiewu umożliwiającą śpiewanie przez mężczyznę wysokim głosem o barwie zbliżonej do głosu naturalnego. Dlatego też sposród kontratenorów rozróżnia się kontratenor sopranowy, mezzosopranowy i altowy. Technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie [[falset]]em - dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się przy wsparciu rezonatorów głosowych. Zasadnicze różnice polegają na tym, że krtań kontratenora pozostaje rozluźniona, głos ustabilizowany, a barwa ciemniejsza, zbliżona do naturalnych głosów.{{fakt|data=2010-03}} Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla [[kastrat]]ów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku.
Słynnymi kontratenorami są: [[Philippe Jaroussky]], [[David Daniels]], [[Andreas Scholl]], [[Paul Esswood]], [[David James]], [[Klaus Nomi]] (właśc. Klaus Sperber), [[Vitas]] (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli [[Artur Stefanowicz]], Piotr Łykowski, [[Dariusz Paradowski]] i [[Jacek Laszczkowski]] - dwaj ostatni jednoznacznie utożsamiani z naturalnym sopranem.
Słynnymi kontratenorami są: [[Philippe Jaroussky]], [[David Daniels]], [[Andreas Scholl]], [[Paul Esswood]], [[David James]], [[Klaus Nomi]] (właśc. Klaus Sperber), [[Vitas]] (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli [[Artur Stefanowicz]], Piotr Łykowski, [[Dariusz Paradowski]] i [[Jacek Laszczkowski]] - dwaj ostatni jednoznacznie utożsamiani z naturalnym sopranem.



Wersja z 20:16, 17 wrz 2014

Kontratenor – śpiewak posługujący się techniką śpiewu umożliwiającą śpiewanie przez mężczyznę wysokim głosem o barwie zbliżonej do głosu naturalnego. Dlatego też sposród kontratenorów rozróżnia się kontratenor sopranowy, mezzosopranowy i altowy. Technika śpiewania głosem kontratenorowym przypomina śpiewanie falsetem - dynamiczne spektrum krtani zostaje ograniczone poprzez częściowe jej domknięcie, emisja głosu odbywa się przy wsparciu rezonatorów głosowych. Zasadnicze różnice polegają na tym, że krtań kontratenora pozostaje rozluźniona, głos ustabilizowany, a barwa ciemniejsza, zbliżona do naturalnych głosów.[potrzebny przypis] Dziś śpiewacy operujący tą techniką wykonują partie przeznaczone dla kastratów, którzy byli popularni zwłaszcza w epoce baroku. Słynnymi kontratenorami są: Philippe Jaroussky, David Daniels, Andreas Scholl, Paul Esswood, David James, Klaus Nomi (właśc. Klaus Sperber), Vitas (właśc. Witalij Władasowicz Graczew). Z polskich kontratenorów największe uznanie zdobyli Artur Stefanowicz, Piotr Łykowski, Dariusz Paradowski i Jacek Laszczkowski - dwaj ostatni jednoznacznie utożsamiani z naturalnym sopranem.

Zobacz też