Zamach na redakcję Charlie Hebdo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne redakcyjne
→‎Tło: błąd gramatyczny
Linia 22: Linia 22:


== Tło ==
== Tło ==
Tygodnik satyryczny Charlie Hebdo założono w Paryżu w 1970 roku i ukazuje się co środę. Jest on bogato ilustrowany, składa się z licznych kronik, zamieszcza również reportaże na temat sekt, skrajnej prawicy, [[katolicyzm]]u, [[islam]]izmu, [[judaizm]]u, polityki, kultury, etc. Cytując Charba, dyrektora wydawnictwa, redakcja gazety reprezentuje „wszelkie odłamy szeroko rozumianej lewicy, a nawet [[wikt:absenteista|absenteistów]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł = Charlie Hebdo, c'est la gauche plurielle| czasopismo = Le Courrier| wolumin = | wydanie = | strony = | data = 9-04-2010| wydawca = | miejsce = Genewa| issn = 1424-1404| doi = |url = http://www.lecourrier.ch/charlie_hebdo_c_est_la_gauche_plurielle| język = fr}}</ref>. Tytuł znany jest z ciągłego publikowania zjadliwych karykatur, nie oszczędzających żadnego wyznania religijnego, kpiących z religijnych i politycznych ekstremizmów, pomimo licznych pogróżek ze strony religijnych ekstremistów (zarówno chrześcijańskich, jak i islamskich i judaistycznych) czy też skrajnej prawicy. To na łamach tego tygodnika ironista Philippe Val po raz pierwszy użył ośmieszającego stereotyp określenia „[[polski hydraulik]]”, prowokując liczne dyskusje, czym przyczynił się do jego przezwyciężenia<ref>{{cytuj książkę |autor=Catherine Raissiguie |tytuł=Reinventing the Republic: Gender, Migration, and Citizenship in France |wydawca=Stanford University Press |rok=2010 |url=https://books.google.ie/books?id=DWpsHOMWaf8C&pg=PA91&dq=polish+plumber+charlie+hebdo&hl=en&sa=X&ei=h5uvVKqPA4qp7AbvmIHQCw&ved=0CDQQ6AEwAA#v=onepage&q=polish%20plumber%20charlie%20hebdo&f=false |język=en}}</ref>.
Tygodnik satyryczny Charlie Hebdo założono w Paryżu w 1970 roku i ukazuje się co środę. Jest on bogato ilustrowany, składa się z licznych kronik, zamieszcza również reportaże na temat sekt, skrajnej prawicy, [[katolicyzm]]u, [[islam]]izmu, [[judaizm]]u, polityki, kultury, etc. Cytując Charba, dyrektora wydawnictwa, redakcja gazety reprezentuje „wszelkie odłamy szeroko rozumianej lewicy, a nawet [[wikt:absenteista|absenteistów]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł = Charlie Hebdo, c'est la gauche plurielle| czasopismo = Le Courrier| wolumin = | wydanie = | strony = | data = 9-04-2010| wydawca = | miejsce = Genewa| issn = 1424-1404| doi = |url = http://www.lecourrier.ch/charlie_hebdo_c_est_la_gauche_plurielle| język = fr}}</ref>. Tytuł znany jest z ciągłego publikowania zjadliwych karykatur, nieoszczędzających żadnego wyznania religijnego, kpiących z religijnych i politycznych ekstremizmów, pomimo licznych pogróżek ze strony religijnych ekstremistów (zarówno chrześcijańskich, jak i islamskich i judaistycznych) czy też skrajnej prawicy. To na łamach tego tygodnika ironista Philippe Val po raz pierwszy użył ośmieszającego stereotyp określenia „[[polski hydraulik]]”, prowokując liczne dyskusje, czym przyczynił się do jego przezwyciężenia<ref>{{cytuj książkę |autor=Catherine Raissiguie |tytuł=Reinventing the Republic: Gender, Migration, and Citizenship in France |wydawca=Stanford University Press |rok=2010 |url=https://books.google.ie/books?id=DWpsHOMWaf8C&pg=PA91&dq=polish+plumber+charlie+hebdo&hl=en&sa=X&ei=h5uvVKqPA4qp7AbvmIHQCw&ved=0CDQQ6AEwAA#v=onepage&q=polish%20plumber%20charlie%20hebdo&f=false |język=en}}</ref>.


Tygodnik znajdował się na celowniku islamskich ekstremistów od lutego 2006 roku, kiedy to przedrukował [[karykatury Mahometa]] [[Dania|duńskiego]] dziennika „[[Jyllands-Posten]]” w akompaniamencie swoich własnych, nowych karykatur. Mimo iż w 2011 roku siedziba doszczętnie spłonęła, a dyrektor wydawnictwa Charb wielokrotnie otrzymywał pogróżki i musiał korzystać z policyjnej ochrony, tygodnik nie rezygnował z kontrowersyjnych publikacji<ref name="Telerama.fr 2015-01-07"/>.
Tygodnik znajdował się na celowniku islamskich ekstremistów od lutego 2006 roku, kiedy to przedrukował [[karykatury Mahometa]] [[Dania|duńskiego]] dziennika „[[Jyllands-Posten]]” w akompaniamencie swoich własnych, nowych karykatur. Mimo iż w 2011 roku siedziba doszczętnie spłonęła, a dyrektor wydawnictwa Charb wielokrotnie otrzymywał pogróżki i musiał korzystać z policyjnej ochrony, tygodnik nie rezygnował z kontrowersyjnych publikacji<ref name="Telerama.fr 2015-01-07"/>.

Wersja z 20:09, 12 sty 2015

Ataki terrorystyczne w Paryżu (2015)
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejsce

Paryż

Data

7 stycznia 2015

Godzina

11:30 CET

Liczba zabitych

17 osób[1][2]

Liczba rannych

11[2]

Typ ataku

strzelanina

Sprawca

Saïd Kouachi
Chérif Kouachi[3]
Hamyd Mourad[4]

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Multimedia w Wikimedia Commons

Zamach w siedzibie tygodnika „Charlie Hebdo” w Paryżu – atak terrorystyczny, który miał miejsce 7 stycznia 2015 roku w siedzibie magazynu satyrycznego „Charlie Hebdo”. W zamachu zginęło 12 osób[1]. Rozpoczął on serię kilku ataków terrorystycznych, które miały miejsce do 9 stycznia.

Tło

Tygodnik satyryczny Charlie Hebdo założono w Paryżu w 1970 roku i ukazuje się co środę. Jest on bogato ilustrowany, składa się z licznych kronik, zamieszcza również reportaże na temat sekt, skrajnej prawicy, katolicyzmu, islamizmu, judaizmu, polityki, kultury, etc. Cytując Charba, dyrektora wydawnictwa, redakcja gazety reprezentuje „wszelkie odłamy szeroko rozumianej lewicy, a nawet absenteistów[5]. Tytuł znany jest z ciągłego publikowania zjadliwych karykatur, nieoszczędzających żadnego wyznania religijnego, kpiących z religijnych i politycznych ekstremizmów, pomimo licznych pogróżek ze strony religijnych ekstremistów (zarówno chrześcijańskich, jak i islamskich i judaistycznych) czy też skrajnej prawicy. To na łamach tego tygodnika ironista Philippe Val po raz pierwszy użył ośmieszającego stereotyp określenia „polski hydraulik”, prowokując liczne dyskusje, czym przyczynił się do jego przezwyciężenia[6].

Tygodnik znajdował się na celowniku islamskich ekstremistów od lutego 2006 roku, kiedy to przedrukował karykatury Mahometa duńskiego dziennika „Jyllands-Posten” w akompaniamencie swoich własnych, nowych karykatur. Mimo iż w 2011 roku siedziba doszczętnie spłonęła, a dyrektor wydawnictwa Charb wielokrotnie otrzymywał pogróżki i musiał korzystać z policyjnej ochrony, tygodnik nie rezygnował z kontrowersyjnych publikacji[7].

Okoliczności serii ataków terrorystycznych

7 stycznia 2015 roku około godziny 11:30 CET trzech uzbrojonych napastników wykrzykując „Allahu Akbar”[8] otworzyło ogień w paryskiej redakcji magazynu „Charlie Hebdo” zabijając 12 osób, w tym dwóch policjantów[9][10] i raniąc 11, w tym cztery osoby ciężko[11].

Napastnicy według policji byli dobrze wyposażeni (m.in. w broń automatyczną) i przygotowani, działali spokojnie i metodycznie[12]. W porzuconym przez zamachowców samochodzie marki Citroën C3 znaleziono dowód osobisty jednego z nich, Saïda Kouachiego[11].

Po zamachu we Francji została ogłoszona przez prezydenta François Hollande'a trzydniowa żałoba narodowa[13].

Od dnia zamachu były prowadzone poszukiwania domniemanych sprawców zamachu – obywateli francuskich algierskiego pochodzenia[14] – braci Saïda i Chérifa Kouachich. Starszy z braci, Saïd Kouachi był szkolony przez Al-Kaidę w Jemenie[15][16]. Po dwudniowej ucieczce dwaj bracia zostali osaczeni w Dammartin-en-Goële.

8 stycznia rano nieznany sprawca zabił strzałem w plecy dwudziestosześcioletnią policjantkę w Montrouge i zranił kolejnego policjanta. 9 stycznia zabarykadował się w koszernym supermarkecie „Hyper Cacher” przy Porte de Vincennes z co najmniej pięcioma zakładnikami[17][18]. Okazało się, że jest to Amedy Coulibaly, twierdzący, że działa w imieniu Daeshu (Państwa Islamskiego), i domagający się uwolnienia braci Kouachich. Żądania te nie zostały podane do wiadomości publicznej do końca akcji policyjnych.

Podczas szturmów służb policyjnych 9 stycznia 2015 wszyscy trzej napastnicy zostali zabici[19]. Kolejnym poszukiwanym w związku z zamachem był 18-letni Hamyd Mourad[4], który dobrowolnie oddał się w ręce policji, by oczyścić się z podejrzeń. Poszukiwana jest żona Coulibaly'a, Hayat Boumeddiene.

Ofiary

Wśród zabitych znalazło się ośmiu członków redakcji[2]: rysownicy Stephane Charbonnier (Charb), Jean Cabut (Cabu), Georges Wolinski, Bernard Verlhac (Tignous)[12], Philippe Honoré[20], felietoniści Elsa Cayat i Bernard Maris (Oncle Bernard), korektor Mustapha Ourad, a także zaproszony do redakcji Michel Renaud, zatrudniony jako sprzątacz Frédéric Boisseau i dwóch policjantów[12] Franck Brinsolaro i Ahmed Merabet.

Kolejnymi ofiarami wydarzeń związanych z atakiem na redakcję Charlie Hebdo byli Clarissa Jean-Philippe, policjantka w Montrouge i czworo zakładników z Hyper Cacher: Yoav Hattab, Philippe Braham, Yohan Cohen i François-Michel Saada[21][22]. Fabrice Nicolino, Riss, Philippe Lançon i Simon Fieschi, ciężko ranni w wyniku strzelaniny 7 stycznia, znajdowali się początkowo w stanie krytycznym. 9 stycznia ogłoszono jednak, że ich życiu nie zagraża niebezpieczeństwo.

  1. ↑ a b At least 12 dead in Paris after attack on satirical newspaper. Reuters, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  2. ↑ a b c Zamach na "Charlie Hebdo". Tak przebiegał atak. TVN24, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (pol.).
  3. ↑ Francja: zidentyfikowano mężczyzn podejrzanych o dokonanie zamachu. onet.pl, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (pol.).
  4. ↑ a b Lamiat Sabin: Charlie Hebdo: Classmates protest innocence of suspect Hamyd Mourad, 18, with school alibi. [w:] Independent [on-line]. independent.co.uk, 2015-01-08. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  5. ↑ Charlie Hebdo, c'est la gauche plurielle. „Le Courrier”, 9-04-2010. Genewa. ISSN 1424-1404. (fr.). 
  6. ↑ Catherine Raissiguie: Reinventing the Republic: Gender, Migration, and Citizenship in France. Stanford University Press, 2010. (ang.).
  7. ↑ Emmanuelle Anizon, Laurence Le Saux: Charb, dessinateur mort debout. www.telerama.fr, 7 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-03]. (fr.).
  8. ↑ Les deux hommes criaient «Allah akbar» en tirant. L'essentiel, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-08]. (fr.).
  9. ↑ At Least 12 Dead in Shooting Attack on Paris Satirical Newspaper. Time, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  10. ↑ Satirical French magazine Charlie Hebdo attacked by gunmen. The Guardian, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-08]. (ang.).
  11. ↑ a b EN DIRECT – Charlie Hebdo. www.lefigaro.fr, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (fr.).
  12. ↑ a b c awl/ mc/ asa/: We Francji atak na biuro satyrycznego pisma "Charlie Hebdo", 12 zabitych (synteza). PAP, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07].
  13. ↑ Tysiące ludzi wyszły na ulice. Media policja zidentyfikowała napastników. tvn24. [dostęp 2015-01-07]. (pol.).
  14. ↑ Francja: zamach na redakcję "Charlie Hebdo". Obława na terrorystów. wiadomosci.onet.pl. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  15. ↑ Amerykańskie media: jeden z zamachowców w Paryżu był szkolony przez Al-Kaidę. pap.pl. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  16. ↑ Attentat à Charlie Hebdo : Saïd Kouachi entraîné par Al Qaïda au Yémen
  17. ↑ Figaro EN DIRECT
  18. ↑ tireur de Vincennes
  19. ↑ Terroryści zabici, nie żyje czworo zakładników. Bilans szturmów na drukarnię i paryski sklep. tvp.info. [dostęp 2015-01-09]. (pol.).
  20. ↑ Charlie Hebdo: les dessinateurs Cabu, Charb, Tignous et Wolinski sont morts. lefigaro.fr, 2015-01-07. [dostęp 2015-01-07]. (fr.).
  21. ↑ "«Charlie Hebdo», les dernières avancées de l'enquête", www.liberation.fr, 10 stycznia 2015.
  22. ↑ "Il était très calme et il souriait" : ce qu'il s'est passé Porte de Vincennes. tempsreel.nouvelobs.com. [dostęp 2015-01-09]. (fr.).
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamach_na_redakcję_Charlie_Hebdo&oldid=41500016”