Adam Chmara: Różnice pomiędzy wersjami

Adam Michał Chmara
	; Krzywda
Rodzina	Chmarowie herbu Krzywda
Data urodzenia	22 grudnia 1720
Data śmierci	9 czerwca 1805
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 19:39, 16 sty 2018

Adam Michał Chmara herbu Krzywda (ur. 22 grudnia 1720, zm. 9 czerwca 1805) – wojewoda miński (1784–1793), kasztelan miński (1779), instygator litewski (1765), wiceinstygator litewski (1760), podczaszy miński (1756), sekretarz pieczęci mniejszej litewskiej (1752–1760), łowczy miński (1748)^[1], kawaler Orderu Orła Białego, członek Rady Nieustającej, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego, członek konfederacji targowickiej, delegowany przez nią w 1792 roku jako asesor do sądu ultimae instantiae^[2].

Był członkiem konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1764^[3]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego^[4]. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja^[5].

Adam Chmara był znany z oszałamiającej kariery, którą jako osoba pochodząca z niezamożnej rodziny, zrobił w czasach panowania króla Stanisława Augusta oraz ze swojej działalności społecznej. Zredagował Instruktaż dla Ekonomów, w którym zwracał uwagę na to, by nie dokonywać nadużyć wobec chłopów. W miejscowości Dubrowy wojewoda Adam Chmara wybudował pałac, w którym umieścił wspaniałą kolekcję starej broni i bibliotekę, oraz kościół, w którym go pochowano. Do dzisiaj zachowały się tylko niewielkie ruiny kościoła.

Przypisy

↑ Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII w. Spisy, oprac. H. Lulewicz, A Rachuba, Kórnik 1994, s. 203
↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 116.
↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.
↑ Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 273.

Literatura dodatkowa

Henryk Mościcki: Chmara Adam. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 315–316. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0

[1] Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII w. Spisy, oprac. H. Lulewicz, A Rachuba, Kórnik 1994, s. 203

[2] Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 116.

[3] Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 73.

[4] Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.

[5] Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 273.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 Adam Chmara był znany z oszałamiającej kariery, którą jako osoba pochodząca z niezamożnej rodziny, zrobił w czasach panowania króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta]] oraz ze swojej działalności społecznej. Zredagował ''Instruktaż dla Ekonomów'', w którym zwracał uwagę na to, by nie dokonywać nadużyć wobec chłopów. W miejscowości [[Dubrowy]] wojewoda Adam Chmara wybudował pałac, w którym umieścił wspaniałą kolekcję starej broni i bibliotekę, oraz kościół, w którym go pochowano. Do dzisiaj zachowały się tylko niewielkie ruiny kościoła.
+== Przypisy ==
 {{Przypisy}}