Władysław Bojarski (prawnik): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Poprawiam parametry opisujące autorów w szablonach cytowania
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Linia 37: Linia 37:
* {{Cytuj stronę | url = http://bibliografie.wpia.uw.edu.pl/bprp/files/Dajcz.27.pdf| tytuł = Władysław Bojarski (1931–2000)| autor = Wojciech Dajczak| opublikowany = bibliografie.wpia.uw.edu.pl| praca = | data = | język = pl| data dostępu = 2015-09-01}}
* {{Cytuj stronę | url = http://bibliografie.wpia.uw.edu.pl/bprp/files/Dajcz.27.pdf| tytuł = Władysław Bojarski (1931–2000)| autor = Wojciech Dajczak| opublikowany = bibliografie.wpia.uw.edu.pl| praca = | data = | język = pl| data dostępu = 2015-09-01}}
* {{ludzie nauki|29238|osoba=prof. zw. dr hab. Władysław Bojarski|data dostępu=2012-04-07}}
* {{ludzie nauki|29238|osoba=prof. zw. dr hab. Władysław Bojarski|data dostępu=2012-04-07}}

{{Kontrola autorytatywna}}


{{SORTUJ:Bojarski, Władysław}}
{{SORTUJ:Bojarski, Władysław}}

Wersja z 13:38, 20 lis 2020

Władysław Bojarski
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1931
Wołochy, Polska (obecnie Ukraina)

Data i miejsce śmierci

27 marca 2000
Toruń, Polska

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo kanoniczne i prawo rzymskie
Alma Mater

Kolegium Filozoficzno – Teologiczne OO. Dominikanów
KUL
UJ

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

UW
UMK
UAM

Okres zatrudn.

1965–1966
1966–2000
1992–2000

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Władysław Bojarski (ur. 21 maja 1931 we Wołochach; zm. 27 marca 2000 w Toruniu) – polski profesor nauk prawnych, zajmujący się prawem kanonicznym, prawem rzymskim i prawem rzeczowym.

Życiorys

W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w Jarosławiu. Maturę zdał w 1959 roku w Krakowie. Studiował filozofię prawa w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów w latach 1952–1959, a następnie prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1959–1962) i Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień naukowy doktora otrzymał w 1964 za rozprawę zatytułowaną Podstawy prawne „in integrum restitutio” jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym. W 1971 habilitował się pracą pt. Emfitenza według prawa rzymskiego. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991.

Był członkiem Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa Historycznego i Polskiego Towarzystwa Filologicznego. Odbywał staże naukowe we Włoszech, na uniwersytetach w Rzymie, Padwie i Neapolu. W 1965 roku rozpoczął nauczanie prawa rzymskiego. Początkowo na Uniwersytecie Warszawskim, w którym pracował jedynie w roku akademickim 1965/1966. W latach 1966–2000 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie pełnił funkcję prorektora (1981–1982) i prodziekana Wydziału Prawa i Administracji (1975–1978). Kierował także Katedrą Prawa Rzymskiego w latach 1972–2000 i Katedrą Prawa Kanonicznego w latach 1991–2000. W latach 1992–2000 pracował również na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Jego imieniem nazwano ulicę na toruńskim kampusie przy której pod numerem 3 mieści się Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w budynku Collegium Iuridicum Novum.

Odznaczenia

Bibliografia