Marta Flantz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Życiorys: Kalka z angola.
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna
Żoną Newolina była Dela Lipińska!
Linia 20: Linia 20:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Urodziła się w 1885<ref name=":22">{{Cytuj |autor = |autor r = [[Grażyna Stachówna]] |redaktor = Janina Falkowska, Marek Haltof |rozdział = A Wormwood Wreath: Polish Women's Cinema |tytuł = The New Polish Cinema |data = 2003 |isbn = 1862360022 |wydawca = Flicks Books |s = 99–100}}</ref>. Uczyła się aktorstwa w [[Wiedeń|Wiedniu]] u [[Max Reinhardt|Maksa Reinhardta]]<ref name=":1">{{Cytuj |autor = [[Tadeusz Lubelski]] |tytuł = Historia kina polskiego: twórcy, filmy, konteksty |data = |isbn = 978-83-7183-666-4 |miejsce = Katowice |wydawca = Videograf |s = 75}}</ref>; grała po niemiecku<ref name=":22" />. Była żoną reżysera [[Bolesław Land|Bolesława Landa]]<ref name=":2">{{Cytuj |autor = [[Marek Haltof]] |tytuł = Kino polskie |data = 2004 |isbn = 83-89405-38-5 |miejsce = Gdańsk |wydawca = Słowo/obraz terytoria |s = 38}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |autor r = Jerzy Maśnicki, Kamil Stepan |rozdział = 1930. Dyrektorzy Herszfinkel i Land organizują pierwszy polski dźwiękowiec |tytuł = Historia kina polskiego |data = 2007 |isbn = 978-83-922850-2-1 |wydanie = Wyd. 2, uzup |inni = Tadeusz Lubelski, [[Konrad J. Zarębski]] (red.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Fundacja Kino |s = 30}}</ref> lub [[Bolesław Newolin|Bolesława Newolina]]<ref name=":1" />. Wraz z [[Nina Niovilla|Niną Niovillą]]<ref name=":22" /><ref name=":4">{{Cytuj |autor = Krzysztof Tomasik |tytuł = Polskie reżyserki filmowe 1919-2002 |czasopismo = Kultura i Historia |data = 2004 |data dostępu = 2020-12-12 |issn = 1642-9826 |wolumin = 4 |url = http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/archives/179}}</ref>, [[Stanisława Perzanowska|Stanisławą Perzanowską]] (współreżyserką filmu ''[[Jego wielka miłość]]''; 1936)<ref name=":4" /> i [[Wanda Jakubowska|Wandą Jakubowską]] była jedną z czterech kobiet, które podjęły się reżyserii [[Film pełnometrażowy|pełnometrażowych]] [[Film fabularny|filmów fabularnych]] w Polsce okresu międzywojennego<ref name=":22" /><ref name=":4" />.
Urodziła się w 1885<ref name=":22">{{Cytuj |autor = |autor r = [[Grażyna Stachówna]] |redaktor = Janina Falkowska, Marek Haltof |rozdział = A Wormwood Wreath: Polish Women's Cinema |tytuł = The New Polish Cinema |data = 2003 |isbn = 1862360022 |wydawca = Flicks Books |s = 99–100}}</ref>. Uczyła się aktorstwa w [[Wiedeń|Wiedniu]] u [[Max Reinhardt|Maksa Reinhardta]]<ref name=":1">{{Cytuj |autor = [[Tadeusz Lubelski]] |tytuł = Historia kina polskiego: twórcy, filmy, konteksty |data = |isbn = 978-83-7183-666-4 |miejsce = Katowice |wydawca = Videograf |s = 75}}</ref>; grała po niemiecku<ref name=":22" />. Była żoną reżysera [[Bolesław Land|Bolesława Landa]]<ref name=":2">{{Cytuj |autor = [[Marek Haltof]] |tytuł = Kino polskie |data = 2004 |isbn = 83-89405-38-5 |miejsce = Gdańsk |wydawca = Słowo/obraz terytoria |s = 38}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |autor r = Jerzy Maśnicki, Kamil Stepan |rozdział = 1930. Dyrektorzy Herszfinkel i Land organizują pierwszy polski dźwiękowiec |tytuł = Historia kina polskiego |data = 2007 |isbn = 978-83-922850-2-1 |wydanie = Wyd. 2, uzup |inni = Tadeusz Lubelski, [[Konrad J. Zarębski]] (red.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Fundacja Kino |s = 30}}</ref>. Wraz z [[Nina Niovilla|Niną Niovillą]]<ref name=":22" /><ref name=":4">{{Cytuj |autor = Krzysztof Tomasik |tytuł = Polskie reżyserki filmowe 1919-2002 |czasopismo = Kultura i Historia |data = 2004 |data dostępu = 2020-12-12 |issn = 1642-9826 |wolumin = 4 |url = http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/archives/179}}</ref>, [[Stanisława Perzanowska|Stanisławą Perzanowską]] (współreżyserką filmu ''[[Jego wielka miłość]]''; 1936)<ref name=":4" /> i [[Wanda Jakubowska|Wandą Jakubowską]] była jedną z czterech kobiet, które podjęły się reżyserii [[Film pełnometrażowy|pełnometrażowych]] [[Film fabularny|filmów fabularnych]] w Polsce okresu międzywojennego<ref name=":22" /><ref name=":4" />.


W 1929<ref name=":3">{{Cytuj |autor = |tytuł = Moralność pani Dulskiej (1929) |data = |data dostępu = 2020-12-12 |opublikowany = Nitrofilm.pl |url = http://www.nitrofilm.pl/strona/lang:pl/filmy/film_info/70/moralno-pani-dulskiej.html |język = pl}}</ref> zagrała tytułową rolę w obrazie [[Moralność pani Dulskiej (film)|''Moralność pani Dulskiej'']] (1930) – pierwszym polskim [[Film dźwiękowy|filmie dźwiękowym]], [[Adaptacja filmowa|adaptacji]] [[Moralność pani Dulskiej|dramatu]] [[Gabriela Zapolska|Gabrieli Zapolskiej]] o tym samym tytule<ref name=":1" />. Flantz była również współreżyserką zdjęć dźwiękowych<ref name=":3" />. Ponieważ grała po niemiecku, jej rolę [[Dubbing|zdubbingowano]]<ref name=":22" /><ref name=":2" />. Kreację Flantz krytycy oceniali pozytywnie<ref name=":3" />.
W 1929<ref name=":3">{{Cytuj |autor = |tytuł = Moralność pani Dulskiej (1929) |data = |data dostępu = 2020-12-12 |opublikowany = Nitrofilm.pl |url = http://www.nitrofilm.pl/strona/lang:pl/filmy/film_info/70/moralno-pani-dulskiej.html |język = pl}}</ref> zagrała tytułową rolę w obrazie [[Moralność pani Dulskiej (film)|''Moralność pani Dulskiej'']] (1930) – pierwszym polskim [[Film dźwiękowy|filmie dźwiękowym]], [[Adaptacja filmowa|adaptacji]] [[Moralność pani Dulskiej|dramatu]] [[Gabriela Zapolska|Gabrieli Zapolskiej]] o tym samym tytule<ref name=":1" />. Flantz była również współreżyserką zdjęć dźwiękowych<ref name=":3" />. Ponieważ grała po niemiecku, jej rolę [[Dubbing|zdubbingowano]]<ref name=":22" /><ref name=":2" />. Kreację Flantz krytycy oceniali pozytywnie<ref name=":3" />.

Wersja z 14:41, 6 kwi 2021

Marta Flantz
Ilustracja
Marta Flantz (1934)
Data urodzenia

1885

Data śmierci

1938

Zawód

aktorka, reżyserka

Reklama filmu Moralność pani Dulskiej (1930), na pierwszym planie Marta Flantz

Marta Flantz, także Flanz[1] (ur. 1885, zm. 1938) – polska aktorka niemieckojęzyczna i reżyserka filmowa.

Życiorys

Urodziła się w 1885[2]. Uczyła się aktorstwa w Wiedniu u Maksa Reinhardta[3]; grała po niemiecku[2]. Była żoną reżysera Bolesława Landa[4][5]. Wraz z Niną Niovillą[2][6], Stanisławą Perzanowską (współreżyserką filmu Jego wielka miłość; 1936)[6] i Wandą Jakubowską była jedną z czterech kobiet, które podjęły się reżyserii pełnometrażowych filmów fabularnych w Polsce okresu międzywojennego[2][6].

W 1929[7] zagrała tytułową rolę w obrazie Moralność pani Dulskiej (1930) – pierwszym polskim filmie dźwiękowym, adaptacji dramatu Gabrieli Zapolskiej o tym samym tytule[3]. Flantz była również współreżyserką zdjęć dźwiękowych[7]. Ponieważ grała po niemiecku, jej rolę zdubbingowano[2][4]. Kreację Flantz krytycy oceniali pozytywnie[7].

W latach 30. dołączyła do firmy producenckiej Leo-Film prowadzonej przez Marię Hirszbein[8]. W 1933 do kin wszedł obraz Prokurator Alicja Horn, do którego Flantz razem z Bolesławem Landem napisali scenariusz na podstawie powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Wraz z Michałem Waszyńskim zajęła się również reżyserią filmu[9]. Dwa lata później już sama wyreżyserowała komedię romantyczną Kochaj tylko mnie produkcji Leo-Film. W rolach głównych wystąpili: debiutantka Lidia Wysocka, Kazimierz Junosza-Stępowski, Michał Znicz, Witold Zacharewicz i Helena Grossówna. Film opowiadał o perypetiach miłosnych gwiazdy teatru[10].

Marta Flantz zmarła w 1938[2].

Twórczość

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Marta Flantz [online], FilmPolski [dostęp 2020-12-12] (pol.).
  2. ↑ a b c d e f Grażyna Stachówna, A Wormwood Wreath: Polish Women's Cinema, [w:] Janina Falkowska, Marek Haltof (red.), The New Polish Cinema, Flicks Books, 2003, s. 99–100, ISBN 1-86236-002-2.
  3. ↑ a b Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego: twórcy, filmy, konteksty, Katowice: Videograf, s. 75, ISBN 978-83-7183-666-4.
  4. ↑ a b Marek Haltof, Kino polskie, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria, 2004, s. 38, ISBN 83-89405-38-5.
  5. ↑ Jerzy Maśnicki, Kamil Stepan, 1930. Dyrektorzy Herszfinkel i Land organizują pierwszy polski dźwiękowiec, [w:] Historia kina polskiego, Tadeusz Lubelski, Konrad J. Zarębski (red.), Wyd. 2, uzup, Warszawa: Fundacja Kino, 2007, s. 30, ISBN 978-83-922850-2-1.
  6. ↑ a b c Krzysztof Tomasik, Polskie reżyserki filmowe 1919-2002, „Kultura i Historia”, 4, 2004, ISSN 1642-9826 [dostęp 2020-12-12].
  7. ↑ a b c d Moralność pani Dulskiej (1929) [online], Nitrofilm.pl [dostęp 2020-12-12] (pol.).
  8. ↑ Zasłużona placówka polskiej wytwórczości filmowej, „Wiadomości Filmowe”, 2 (2), 15 stycznia 1934, s. 3.
  9. ↑ Prokurator Alicja Horn (1933) [online], Nitrofilm.pl [dostęp 2020-12-12] (pol.).
  10. ↑ Jerzy Semilski, Kochaj tylko mnie, [w:] Leksykon polskich filmów fabularnych, Jan Słodowski (red.), Wyd. 2, Warszawa: Wiedza i Życie, 1997, s. 300–301, ISBN 83-7184-928-1.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marta_Flantz&oldid=62924695”