Stanisław Bilewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Bilewicz
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1903
Jędrzejów

Data i miejsce śmierci

17 marca 1962
Warszawa

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: zootechnika
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1929

Habilitacja

1949

Profesura

1954

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
Akademia Medyczna w Warszawie
Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie

Rektor AWF (1956-1959)
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Stanisława Bilewicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Stanisław Bilewicz (ur. 26 marca 1903 w Jędrzejowie, zm. 17 marca 1962 w Warszawie) – polski embriolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie notariusza Franciszka Bilewicza i Wandy z Żelichowskich. Po ukończeniu jędrzejowskiego gimnazjum w 1923 rozpoczął studia z dziedziny zootechniki na Uniwersytecie Warszawskim, do grona jego wykładowców należeli Mieczysław Konopacki i Jan Tur. W 1929 uzyskał tytuł doktora filozofii broniąc pod kierunkiem prof. Jan Tura pracę „Badania nad rozwojem potworności podwójnych”, a następnie został starszym asystentem w Katedrze Biologii. Od 1934 został nauczycielem biologii w I gimnazjum w Warszawie, w tym czasie rozpoczął prowadzenie prac badawczych w zakresie embriologii. Podczas obrony Warszawy walczył w randze porucznika w szeregach 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, od 1940 był więźniem obozu jenieckiego w Prenzlau, a następnie w oflagu w Kreuzbergu. Stamtąd został przetransportowany do Murnau, gdzie zorganizował Wyższe Kursy Nauczycielskie, a następnie na nich wykładał. Po wyzwoleniu obozu wstąpił do Wojska Polskiego, z którym przebywał we Włoszech i Wielkiej Brytanii, gdzie prowadził wykłady z biologii w wojskowych szkołach średnich. Po powrocie do ojczyzny w 1947 został adiunktem w Zakładzie Biologii Państwowego Zakładu Higieny w Katowicach. W 1949 uzyskał stopień doktora habilitowanego z zakresu biologii i zoologii Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie został profesorem kontraktowym warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie kierował Katedrą Antropobiologii. Równocześnie od 1949 wykładał tam biologię rozwoju oraz embriologię kręgowców na Uniwersytecie Warszawskim. W 1950 rozpoczął prowadzenie wykładów z zoologii i embriologii w warszawskiej Akademii Medycznej, trzy lata później został kierownikiem Zakładu Embriologii Katedry Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1954 zakończył współpracę z Akademią Medyczną, został wówczas profesorem nadzwyczajnym i objął kierownictwo Katedry Biologii Akademii Wychowania Fizycznego. Rok później został kierownikiem Katedry Biologii i Antropobiologii, od 1954 do 1956 piastował funkcję prorektora, a następnie do 1959 rektora. W tym samym roku został kuratorem Katedry Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1960 kierownikiem tej Katedry.

Zmarł w 1962, spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. A 29, rząd 7, grób 15)[1].

Materiały archiwalne Stanisława Bilewicza znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-103[2].

Prace naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • „Z badań nad geneza śródbłonka naczyniowego u ptaków” /1933/ wraz z P. Słonimskim;
  • „O zawartości glikogenu w całym ciele i w wątrobie larw Ranateaporaria L. podczas przeobrażenia” /1937/;
  • „Z doświadczeń nad wpływem jakości pokarmu na rozwój kijanek” /1935/;
  • „Die Änderungen des Glykogenegehaltes wahrend der Metamorphosen der Kaulquappen” /1938/;
  • „Doświadczenia nad wpływem czynności rozrodczych na długość życia u muchy owocowej Drosophila melanogaster” /1953/;
  • „Rozród jako cecha żywego organizmu” /1959/;
  • „Potwierdzenie liczby 48 chromosomów w komórkach somatycznych szympansa” /1961/.

Członkostwo[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Miejsce pochówku na Cmentarzu Wojskowym - wyszukiwarka. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2017-09-27].
  2. Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-28].
  3. M.P. z 1955 r. nr 95, poz. 1239

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]