Przejdź do zawartości

Stanisław Borowiczka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Borowiczka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1872
Lwów

Data i miejsce śmierci

20 lipca 1930
Sanok

Faksymile
Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Tomasz Borowiczka (ur. 25 czerwca 1872 we Lwowie, zm. 20 lipca 1930 w Sanoku) – polski nauczyciel, profesor i dyrektor gimnazjalny, działacz społeczny, kapitan rezerwy artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Tomasz Borowiczka[a] urodził się 25 czerwca 1872 we Lwowie[1][2][3][4]. Był synem Karola (c. k. profesor historii naturalnej w C. K. Gimnazjum w Stanisławowie[5]) i Marii[2][4]. Miał braci Kazimierza (ur. 1870, rewident rachunkowy w C. K. Krajowej Dyrekcji Skarbu we Lwowie)[6][7][8], Tadeusza (1876-1934, także od 1899 nauczyciel i potem profesor gimnazjalny, również oficer c. k. armii oraz kapitan Wojska Polskiego, cztery lata młodszy i zmarły cztery lata później)[9].

Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Stanisławowie, gdzie w 1891 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości[10][3]. Podjął studia na Uniwersytecie Lwowskim, najpierw studiował trzy lata na Wydziale Prawa, po czym przeniósł się na Wydział Filozoficzny, gdzie od 1896 do 1899 studiował historię i geografię[3][11].

Na przełomie 1896/1897 został mianowany jednorocznym ochotnikiem w artylerii c. k. armii[12]. W rezerwie artylerii polowej został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1897[13], potem awansowany na stopień podporucznika z dniem 1 stycznia 1899[14]. Jako rezerwista był przydzielony do 31 pułku artylerii dywizyjnej w Stanisławowie do około 1904[15][16].

Z wykształcenia został nauczycielem historii i geografii jako przedmiotów głównych[1][11]. 5 sierpnia 1899 został mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. II Gimnazjum we Lwowie z językiem niemieckim wykładowym[17]. Podjął pracę nauczyciela od 1 września 1899[1]. Uczył języka łacińskiego, języka polskiego, języka niemieckiego, historii[18][19][20]. 28 października 1902 został przeniesiony w tym samym charakterze do C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[21][22][23][3][11]. W oddziałach równorzędnych IV Gimnazjum uczył języka niemieckiego, języka polskiego, historii, geografii[24][25][26]. Egzamin zawodowy złożył 22 listopada 1904[1]. W tym celu do komisji egzaminacyjnej we Lwowie przedstawił w 1903 jako pracę domową pracę seminaryjną z 1900 pt. Fryderyk II Hohenstauf a Innocenty IV (1243-1250)[27].

23 lipca 1906 został mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Gimnazjum w Sanoku i podjął tam pracę od 1 września 1906[28][29][30][23][3][11]. W tej szkole nauczał historii i geografii, historii krajowej (dziejów ojczystych[31]), był zawiadowcą zbiorów historycznych i geograficznych[32][33][34][35]. W trakcie roku szkolnego 1907/1908 przebywał na urlopie[36]. Reskryptem z 24 grudnia 1908 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora[37][38]. W roku szkolnym 1913/1914 nadzorował także filię sanockiego gimnazjum[39].

Po wybuchu I wojny światowej od 28 września 1914 przebywał w Wullersdorf[40]. Później podczas wojny w roku szkolnym 1915/1916, 1916/1917 i 1917/1918 pełnił służbę wojskową w C. K. Armii[41][42]. 29 stycznia 1916 otrzymał tytuł profesora VIII rangi[43]. Do pracy nauczycielskiej w sanockim gimnazjum powrócił w roku szkolnym 1918/1919, przy czym do stycznia 1919 przebywał na urlopie celem poratowania zdrowia[44]

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany na stopień kapitana rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[45][46][4]. Około 1923 był oficerem rezerwowym 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu[47], a około 1924 oficerem pospolitego ruszenia, przydzielonym do tego pułku[48].

Po stałym powrocie do pracy nauczyciela w sanockiej szkole, przemianowanej Państwowe Gimnazjum, uczył języka niemieckiego, historii, geografii, od 1919/1920 nadzorował filię gimnazjum i był pomocnikiem kancelaryjnym dyrekcji[49][50][51][52][53][54]. Od 1 kwietnia 1922 otrzymał zniżoną liczbę godzin lekcyjnych[55]. Od 1 kwietnia do 30 czerwca 1923 oraz ponownie od 1 grudnia 1924 przebywał na urlopie dla poratowania zdrowia[56][57]

Po przejściu na emeryturę dyrektora Stanisława Basińskiego, od 31 sierpnia 1925 do 1927 był kierownikiem sanockiego gimnazjum[58][59][60], w tym w roku szkolnym 1926/1927, gdy formalnie będący dyrektorem szkoły Stanisław Cebula sprawował inne stanowisko poza Sanokiem[61][62][63]. W czasie jego urzędowania dokonano odrestaurowania budynku szkoły, dotkniętego zniszczeniami podczas I wojny światowej[64]. W roku szkolnym 1927/1928 przebywał na urlopie dla poratowania zdrowia[65]. W ostatnim okresie życia z uwagi na stan zdrowia nie był w stanie prowadzić intensywnej pracy nauczycielskiej[66].

Nagrobek Bośniackich i Borowiczków w Sanoku

W Sanoku udzielał się społecznie. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1906, 1912)[67][68]. Pełnił funkcję członka i sekretarza wydziału Bursy Jubileuszowej im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku[69][70][71]. Przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku został wybrany przysięgłym zastępcą w 1910[72]. Był działaczem sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych: 4 grudnia 1910 został członkiem zarządu[73][3], 26 października 1919 zastępcą prezesa[74]. Po przekształceniu 29 stycznia 1922 został wybrany zastępcą prezesa sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych[75].

25 lutego 1911 zawarł związek małżeński z Heleną Ludwiką Bośniacką (ur. 1885) córkę Antoniego Leona Grzymały Bośniackiego (radca C. K. Sądu Krajowego, adwokat przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku[2]), a ślubu młodej parze udzielił katecheta sanockiego gimnazjum, ks. dr Józef Drozd w Kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku[76][77]. Szwagrem S. Borowiczki był sanocki lekarz dr Jan Puzdrowski, od 1904 mąż Zofii Bośniackiej[78].

Stanisław Borowiczka zmarł 20 lipca 1930 w Sanoku[79][80]. Został pochowany w grobowcu rodzin Bośniackich i Borowiczków na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 22 lipca 1930 po pogrzebie pod przewodnictwem ks. Franciszka Witeszczaka[77].

W roku szkolnym 1912/1913 uczniem II klasy był Karol Borowiczka (ur. 1901; wzgl. Władysław, zm. 1958[81]), będący wówczas pod opieką Stanisława Borowiczki[82][83].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier oraz w ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Borowiczka”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 67.
  2. ↑ a b c Księga małżeństw rz. kat. Sanok (1905–1912). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 95 (poz. 16).
  3. ↑ a b c d e f Z żałobnej karty. Ś. p. Stanisław Borowiczka. „Przegląd Pedagogiczny”. Nr 27, s. 624, 11 października 1930. 
  4. ↑ a b c Stanisław Borowiczka. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-04-24].
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej w Stanisławowie za rok szkolny 1894/5. Stanisławów: 1895, s. 21, 40.
  6. ↑ Szematyzm galicyjskich władz i urzędów skarbowych na rok 1914. Lwów: Prezydyum Krajowej Dyrekcyi Skarbu, 1914, s. 151.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 265.
  8. ↑ Nadesłane. „Nowa Reforma”. Nr 441, s. 3, 6 października 1914. 
  9. ↑ Tadeusz Borowiczka. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-04-24].
  10. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stanisławowie za rok szkolny 1890/91. Stanisławów: 1891, s. 54, 64.
  11. ↑ a b c d Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 276. ISBN 83-87703-59-1.
  12. ↑ Mianowania jednorocznych ochotników. „Słowo Polskie”. Nr 6, s. 3, 9 stycznia 1897. 
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 765.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 788.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 821.
  16. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 846.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 855.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 862.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 858.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 862.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 869.
  17. ↑ Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1900. Lwów: 1900, s. 39.
  18. ↑ Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1900. Lwów: 1900, s. 37.
  19. ↑ Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1901. Lwów: 1901, s. 23.
  20. ↑ Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1902. Lwów: 1902, s. 35.
  21. ↑ Jahresbericht des K. K. Zweiten Ober-Gymnasiums in Lemberg fur das Schuljahr 1903. Lwów: 1903, s. 48.
  22. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1903. Lwów: 1903, s. 36.
  23. ↑ a b Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. W: Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Władysław Kucharski (red.). Lwów: 1928, s. 50.
  24. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1903. Lwów: 1903, s. 29–30.
  25. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1905. Lwów: 1905, s. 22.
  26. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1906. Lwów: 1906, s. 18.
  27. ↑ Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 109, 110. ISBN 83-87703-59-1.
  28. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”. Nr 14, s. 271, 4 lipca 1906. 
  29. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1907. Lwów: 1907, s. 31.
  30. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 5.
  31. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: Prezydyum C.K. Namiestnictwa, 1911, s. 578.
  32. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 1, 3.
  33. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 1.
  34. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 1, 3.
  35. ↑ XXIX. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1909/10. Sanok: Fundusz Naukowy, 1910, s. 1, 3.
  36. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 6.
  37. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 5.
  38. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”. Nr 1, s. 1, 11 stycznia 1909. 
  39. ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: Fundusz Naukowy, 1914, s. 1.
  40. ↑ Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 137.
  41. ↑ XXXIV. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1915/16. Sanok: Fundusz Naukowy, 1916, s. 1, 6.
  42. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 1, 11.
  43. ↑ XXXIV. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1915/16. Sanok: Fundusz Naukowy, 1916, s. 13.
  44. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 23.
  45. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 838.
  46. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 794.
  47. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 797.
  48. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 717.
  49. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 35, 38, 46.
  50. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1921/1922. Sanok: 1922, s. 1.
  51. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1922/1923. Sanok: 1923, s. 1.
  52. ↑ XXXVII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1923/1924. Sanok: 1924, s. 17.
  53. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 324.
  54. ↑ XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 1.
  55. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1921/1922. Sanok: 1922, s. 4.
  56. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1922/1923. Sanok: 1923, s. 4.
  57. ↑ XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 1, 4.
  58. ↑ XXXIX. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1925/1926. Sanok: 1926, s. 1, 4.
  59. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 156.
  60. ↑ Józef Stachowicz: Gimnazjum Męskie w latach 1880–1958. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 57.
  61. ↑ XXXX. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1926/1927. Sanok: 1927, s. 1.
  62. ↑ XLIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1929/30. Sanok: 1930, s. 7.
  63. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne, Szkolnictwo podstawowe i średnie. Nauczycielski ruch związkowy, Państwowe Gimnazjum Męskie im. Królowej Zofii w Sanoku, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 576.
  64. ↑ XLI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1927/1928. Sanok: 1928, s. 13, 14, 16.
  65. ↑ XLI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1927/1928. Sanok: 1928, s. 11, 14.
  66. ↑ Władysław Dajewski: Ze wspomnień polonisty. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 274.
  67. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-03-15].
  68. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 145, 147. ISBN 978-83-939031-1-5.
  69. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 8, s. 3, 19 czerwca 1910. 
  70. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 27, s. 3, 30 października 1910. 
  71. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 50, s. 3, 15 grudnia 1912. 
  72. ↑ Kronika. Lista przysięgłych. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 20, s. 3, 11 września 1910. 
  73. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 33, s. 3, 11 grudnia 1910. 
  74. ↑ Z działalności kół T. N. S. W.. „Muzeum”. Z. 9, s. 469, 1919. 
  75. ↑ Kronika towarzystwa. Z okręgu lwowskiego. Sanok. „Przegląd Pedagogiczny”. Nr 17, s. 7, 13 maja 1922. 
  76. ↑ Kronika. Ślub. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 9, s. 3, 26 lutego 1911. 
  77. ↑ a b Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 353 (poz. 106).
  78. ↑ Księga małżeństw 1888–1905 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 218 (poz. 19).
  79. ↑ Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sygn. 43/106.
  80. ↑ XLIV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1930/31. Sanok: 1931, s. 5.
  81. ↑ Karol Borowiczka. bielskokatedra.grobonet.com. [dostęp 2020-04-24].
  82. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1912/13 (zespół 7, sygn. 59). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 250.
  83. ↑ XXXII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1912/13. Sanok: Fundusz Naukowy, 1913, s. 79.
  84. ↑ a b c Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 637.
  85. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 577.
  86. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1021.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Borowiczka&oldid=74813753”