Stanisław Papczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez VanWiel (dyskusja | edycje) o 08:58, 7 maj 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{rodzaj}}}
{{{imię}}}
{{{tytuły}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{podpis grafiki}}}]]
{{{podpis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Czczony przez

{{{kościół}}}

Beatyfikacja

{{{data beatyfikacji}}}
{{{miejsce beatyfikacji}}}
przez {{{beatyfikujący}}}

Kanonizacja

{{{data kanonizacji}}}
{{{miejsce kanonizacji}}}
przez {{{kanonizujący}}}

Wspomnienie

{{{wspomnienie}}}

Atrybuty

{{{atrybuty}}}

Patron

{{{patron}}}

Szczególne miejsca kultu

{{{miejsce kultu}}}

[[Plik:{{{faksymile}}}|130x100px|alt=Faksymile|{{{opis faksymile}}}]]
{{{opis faksymile}}}

Stanisław Papczyński, Stanisław od Jezusa i Maryi Papczyński (ur. 18 maja 1631 w Podegrodziu, zm. 17 września 1701 w Górze Kalwarii) – błogosławiony Kościoła katolickiego, kapłan, zakonnik, pijar, założyciel Zgromadzenia Księży Marianów.

Biografia

Syn Tomasza Papki - kowala i Zofii z Tacikowskich. Na chrzcie otrzymał imię Jan, które potem zmienił na Stanisław. Miał brata i 6 sióstr, przyszedł na świat jako ostatni z rodzeństwa. Jako dziecko bawił się w sporządzanie małych „ołtarzyków” czy procesji, jak w kościele. Młody Papczyński wyróżniał się wielkim nabożeństwem do Boskiej Opatrzności, Męki Pańskiej, Najświętszego Sakramentu, Najświętszej Maryi Panny, gorący orędownik wybawienia dusz czyśćcowych. Kształcił się w kolegiach jezuickich i pijarskich w Podolińcu, Jarosławiu, Lwowie i Rawie Mazowieckiej. Po ukończeniu nauki zdecydował się wstąpić do zakonu pijarów ze względu na maryjny charakter tego zgromadzenia. W 1656 r. złożył śluby zakonne, a w 1661 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako duszpasterz i wychowawca w Warszawie.

Był cenionym spowiednikiem (spowiadał m.in. nuncjusza papieskiego w Polsce Antonio Pignatellego, późniejszego papieża Innocentego XII). Zrażony jednak panującą wśród zakonników tendencją do łagodzenia reguły w 1670 r. poprosił o zwolnienie ze ślubów i przystąpił do zakładania nowego dzieła apostolskiego. W 1671 r. przyjął biały habit na cześć Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i założył pierwszą wspólnotę w Puszczy Korabiewickiej (później nazwanej Mariańską). W 1673 r. biskup Jacek Święcicki zaaprobował wspólnotę zakonną w Puszczy Mariańskiej.

Od tego momentu liczy się historię Zgromadzenia Księży Marianów. Niedługo później biskup poznański Stefan Wierzbowski zaprosił marianów do tworzonej właśnie Nowej Jerozolimy (obecnie Góra Kalwaria). Stanisław Papczyński wraz ze swoją wspólnotą prowadził tam opiekę duszpasterską nad pielgrzymami. Stopniowo zapadał na zdrowiu, dożył jeszcze zatwierdzenia marianów jako zakonu o ślubach uroczystych, składanych na pochodzącą z Francji Regułę 10 Cnót Najświętszej Maryi Panny, w 1699 r.

Grób Stanisława Papczyńskiego znajduje się w Górze Kalwarii niedaleko Warszawy.

Beatyfikacja

W 1992 r. zatwierdzono dekret o heroiczności jego cnót.

12 lutego 2007, w związku z planowaną beatyfikacją, dokonano kanonicznej ekshumacji jego ciała. Znaleziono cały szkielet oraz stosunkowo dobrze zachowany biały habit, którym był przykryty. Część kości zostało wyjętych na relikwie, reszta pozostała w grobie, głównym relikwiarzu Stanisława Papczyńskiego. Relikwie wyjęte z grobu przekazywane są parafiom, które wybudują kościoły pod jego wezwaniem. Marianie wykonali renowację sarkofagu, który miał 250 lat.

Beatyfikacja Stanisława Papczyńskiego odbyła się 16 września 2007 w Licheniu. Uroczystości przewodniczył kardynał Tarcisio Bertone, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej.

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dies natalis (18 maja)[1].

Zobacz też

Szablon:Portal

Przypisy

Szablon:Przypisy-lista

Linki zewnętrzne

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Dek
    BŁĄD PRZYPISÓW