Przejdź do zawartości

Stanisław Latałło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Latałło
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1945
Białka Tatrzańska

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 1974
Lhotse

Zawód

operator filmowy, reżyser, aktor, scenarzysta.

Lata aktywności

1968–1974

Symboliczny grób Stanisława Latałły na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Stanisław Latałło (ur. 30 stycznia 1945 w Białce Tatrzańskiej[1], zm. 17 grudnia 1974 na Lhotse) – polski operator filmowy, reżyser, aktor i scenarzysta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1]. W latach 1964–1970 studiował na Wydziale Operatorskim PWSFTviT w Łodzi. Podczas studiów był twórcą m.in. zdjęć do etiudy Andrzeja Titkowa Śnieg. Po studiach pracował jako operator przy filmach swojej matki Katarzyny Latałło: Sam sobie sterem (1971), Od starożytnych fraków do maski (1972).

Zrealizował dwa filmy telewizyjne: Listy naszych czytelników (1973) według słuchowiska Zbigniewa Herberta oraz Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem (tytuł oryginalny Lasst uns frei fliegen über den Garten) zrealizowany w 1974 dla telewizji zachodnioniemieckiej na podstawie opowiadania Stanisława Czycza And z 1971.

Był twórcą zdjęć do introdukcji Latający Żyd w filmie Tadeusza Konwickiego Jak daleko stąd, jak blisko (1972) oraz autorem sekwencji Święta Rodzina w tym samym filmie. Zagrał Franciszka Retmana, głównego bohatera Iluminacji Krzysztofa Zanussiego (1972). Od 1973 był członkiem Zespołu Filmowego „X”.

Zginął w grudniu 1974 jako operator filmowy kierowanej przez Andrzeja Zawadę polskiej wyprawy himalaistycznej na Lhotse w Himalajach. Jego ciało pozostało w Himalajach[2], jest pochowany symbolicznie na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 30 wprost-5-11)[3].

W 1996 jego syn Marcin Latałło nakręcił o nim film dokumentalny pt. Ślad[4]. W 2019 Stanisław Latałło został upamiętniony wraz z innymi polskimi wspinaczami, którzy w latach 1974–2018 zginęli w Himalajach i Karakorum, na Memoriale Polskich Himalaistów na terenie Parku Narodowego Sagarmatha w Namcze Bazar w Nepalu, na wysokości ok. 3500 m, przy szlaku prowadzącym do bazy pod Mount Everestem[5].

Był żonaty z Marią Stauber[6]. Ojciec reżysera i scenarzysty Marcina Latałły[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Portret niedokończony: o Stanisławie Latałło. Marcin Latałło (koncepcja), Maria Stauber (oprac. literackie), Anna Leder (redakcja). Kraków: Fundacja Korporacja Ha!art, 2005, s. 119. ISBN 83-89911-07-8.
  2. 45 lat temu Staszek Latałło pozostał na Lhotse. wspinanie.pl. [dostęp 2021-02-14].
  3. Cmentarz Stare Powązki: JULJAN KOSTKA DE LIEBINSFELD, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  4. Ślad. filmpolski.pl. [dostęp 2021-02-16].
  5. Stanął Memoriał Polskich Himalaistów. wspinanie.pl. [dostęp 2021-02-14].
  6. Maria Stauber. marginesy.com.pl. [dostęp 2022-07-27].
  7. Marcin Latałło w bazie filmpolski.pl

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]