Stanisław Kwiatkowski (socjolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kwiatkowski
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1939
Żurawica

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Kwiatkowski (ur. 22 stycznia 1939 w Żurawicy k. Przemyśla) – polski socjolog, politolog, oficer polityczny, profesor nauk humanistycznych specjalizujący się w socjologii polityki oraz badaniach opinii i rynku, inżynier, pułkownik Sił Zbrojnych PRL w stanie spoczynku. Pierwszy dyrektor Centrum Badania Opinii Społecznej. Wieloletni członek PZPR, SdRP i SLD.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia zawodowe na Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie (1959–1961). Następnie kontynuował naukę w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego: magister (1970), doktor n. humanistycznych (1973), habilitacja (1978), profesor nadzwyczajny nadany 27 stycznia 1989 przez Radę Państwa kwalifikowany po 1990 jako profesor.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Był organizatorem i pierwszym dyrektorem CBOS (1983–1990) oraz Instytutu GfK Polonia (Instytut Badania Opinii, Rynku i Konsumpcji 1990–1995).

W latach 1984–1992 był członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk, a w latach 1987–1990 Komitetu Nauk Socjologicznych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Instytutu Badań Społecznych i Międzynarodowych oraz członkiem założycielem Stowarzyszenia Menadżerów w Polsce oraz Polskiego Towarzystwa Badaczy Rynku i Opinii.

W latach 1986–1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Wojciechu Jaruzelskim. Członek powołanego po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego „Zespołu Partyjnych Socjologów przy KC PZPR[1].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Działalność dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Opublikował ponad 300 prac z zakresu psychospołecznych problemów wzajemnego oddziaływania ludzi w różnych relacjach i sytuacjach, m.in.:

  • Zarządzanie bezpieczeństwem w sytuacjach kryzysowych. Szkice socjotechniczne o mądrości przed szkodą, Pułtusk 2011, str. 169
  • W stanie wyższej konieczności. Wojsko w sytuacji konfliktu społecznego w Polsce 1981–1983, Toruń 2011
  • 45 lat zwycięskiego października, Warszawa 1962
  • Szkicownik z CBOS-u. Rysunki socjologiczne z tamtych lat, 2004, str. 894;
  • Kultura kierowania w wojsku, z psychospołecznych problemów dowodzenia, 1979, str. 324;
  • Słowo i emocje w propagandzie, 1974 i wyd. II 1977, str. 268;
  • O kulturze dowodzenia, 1976, str. 107;
  • Nad kunsztem słowa, 1973, str. 109;
  • Poradnik dla prowadzących rozmowy indywidualne, 1978, str. 74;
  • Poradnik praktyki dyscyplinarnej dowódcy pododdziału, 1978, str. 95;
  • Przy półokrągłym stole z gen. W. Jaruzelskim, 2003, str. 180;
  • Senatus consilia. Od konfrontacji do negocjacji, 2002, str. 53.
  • O bezpieczeństwie obywateli i zarządzaniu kryzysowym, WSS-G 2005, str. 130;

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego synem jest były prezes zarządu TVP oraz polityk lewicy Robert Kwiatkowski.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Socjologowie poza PZPR i w PZPR”, Informacja Bieżąca PTS, nr 87, grudzień 2008, s.28

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]