Starce
51°28′00″N 18°31′58″E/51,466667 18,532778| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
43 |
| Kod pocztowy |
98-277[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ESI |
| SIMC |
0699520 |
Położenie na mapie gminy Brąszewice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego  | |
| 51°28′00″N 18°31′58″E/51,466667 18,532778[1]
| |
Starce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brąszewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W 1386 r. został wymieniony w Dobek de Starczow. W XVI wieś Stharcze odnotowana była w parafii Brzeźnio. Ocalał tu murowany, parterowy, kryty kopertowym dachem dwór nabyty przez przodka rodu Lilpop z Warszawy. Dziś we własności prywatnej. W jego pomieszczeniach zostały dwa oryginalne piece zbudowane z ozdobnych kafli. Folwark nie został znacjonalizowany, ponieważ był mały, stanowił zaledwie resztówkę dawnego folwarku.
W otoczeniu dworu ocalał najcenniejszy w okolicach Sieradza park z całą gammą egzotycznych w Polsce gatunków drzew. Jest tu miłorząb, tulipanowiec, platan, limba, cyprysiki, sosny wejmutki, buki czerwone itp.
Urodził tu się biskup pomocniczy płocki Stanisław Starczewski.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[3] na listę zabytków wpisany jest obiekt:
- park, poł. XIX w., nr rej.: 359/A z 28.11.1988
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 128827
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1210 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Starce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 231.