Starostowie krośnieńscy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Starostowie krośnieńscy od XIV wieku do czasów współczesnych pełniący urzędy na terenach ziemi krośnieńskiej

W XVII w. starostwo krośnieńskie nawet w Bieszczadach obejmowało: Balnicę, Czystohorb, Dołżycę, Duszatyn, Jawornik, Komańczę, Łupków, Maniów, Mików, Prełuki, Roztoki Górne, Rzepedź, Smolnik, Solinkę, Szczawne, Szczerbanówkę, Turzańsk, Wolę Michową i Wołosate.

Było to tak ważne stanowisko, że nawet w kłótni o starostwo krośnieńskie; sejm koronacyjny w 1669 r. zerwano, jak pisał Józef Szujski (Opowiadania i roztrząsania, 1888, t. 4, s. 210), gdy po Karolu Fredrze (zm. w 1669) król Jan Kazimierz starostwo (odebrane, jeszcze 24 grudnia 1667 r.), podpisał dla wojewody sandomierskiego Jana Aleksandra Tarły.

Starosta[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Akta Grodzkie i Ziemskie
  • Jerzy Pietrzak, Z dziejów i tradycji srebrnego wieku: studia i materiały, 1990, s. 22
  • Kazimierz Bobowski, Skryptorium dokumentowe klasztoru cystersów w Dargunie do końca XIII wieku, 1991 s. 22
  • Seweryn Uruski (hrabia), Adam Amilkar Kosiński, Aleksander Włodarski, Rodzina: herbarz szlachty polskiej, 1994, s. 268
  • Wiktoryn Kuczyński, Józef Maroszek, Jarosław Kloza Pamiętnik, 1668-1737, 1999, s. 131
  • Jan Władysław Poczobut Odlanicki, Andrzej Rachuba Pamiętnik, 1640-1684, 1987, s. 381
  • Karól Wyrwicz, Konfederacya gołąbska: obraz historyczny obejmujący większą część ...1862, s.20
  • Diariusz Sejmu Koronacyjnego 1669 roku Autorzy Poland. Sejm, Kazimierz Przyboś,Marek Ferenc, 2004, s.xx