49°24′13″N 22°27′43″E/49,403611 22,461944Solina
| Artykuł |
49°24'13"N 22°27'43"E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
49°23'N, 22°28'E |
| - błąd |
2336 m |
| Odległość |
2409 m |
| wieś | |
.jpg) Zapora wodna w Solinie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
446[1] |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Kod pocztowy |
38-610[2] |
| Tablice rejestracyjne |
RLS |
| SIMC |
0360649[3] |
Położenie na mapie gminy Solina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu leskiego  | |
| 49°24′13″N 22°27′43″E/49,403611 22,461944
| |
Solina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina[3][4].
Według danych z 2011 roku miejscowość zamieszkiwało 426 osób.[5]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy raz Solina wzmiankowana jest w dokumencie z 1426 jako miejscowość leżąca w dobrach Kmitów. W II połowie XV w. miała miejsce powtórna lokacja wioski na prawie wołoskim. Wieś prawa wołoskiego, położona była w drugiej połowie XV wieku w ziemi sanockiej województwa ruskiego[6]. Przypadła ona synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Mikołajowi Stadnickiemu, Katarzyna Kmicianka wniosła w wianie mężowi Mikołajowi Stadnickiemu Solinę. Otrzymał on wtedy w spadku jeszcze Myczków.
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Solinie był Franciszek Leszczyński i Józef Jaszowski[7]. Właścicielem majątku Solina był Franciszek Leszczyński, uczestnik powstania styczniowego z 1863, porucznik wojsk austriackich, uczestnik bitwy pod Solferino, pochowany w 1904 w Uhercach. W 1893 właścicielem posiadłości tabularnej w Solinie był Rudolf Malcher[8].
Do 1939 we wsi znajdował się dwór, którego właścicielem był Antoni Borzemski (ur. 1854)[9].
Większą część mieszkańców stanowili Polacy. Po II wojnie światowej zostali stąd wysiedleni wszyscy Ukraińcy. Obecnie wieś jest osiedlem pracowników elektrowni wodnej i domów wypoczynkowych.
Budynek elektrowni
Budowa zapory
.jpg)
Do 30 grudnia 1999 Solina była siedzibą gminy Solina (siedziba przeniesiona do Polańczyka).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
W pobliżu wsi znajduje się Jezioro Solińskie powstałe w 1968 poprzez spiętrzenie wód rzek San i Solinka. Przed powstaniem zapory i elektrowni wieś znajdowała się w miejscu obecnego dna zbiornika.
Solina jest ośrodkiem sportów wodnych i przystanią dla statków spacerowych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 4 [dostęp 2022-01-11]
- ↑ Poczta Polska. Wyszukiwarka kodów pocztowych
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Wieś Solina w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2020-05-27] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 203.
- ↑ Obwieszczenie. „Gazeta Lwowska”, s. 10, Nr 264 z 19 listopada 1893.
- ↑ Profesor w Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, autor Powiat sanocki w cyfrach – studyum statystyczne, Sanok 1904.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Solina, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 609.
- Strona gminy
- Wirtualna wycieczka po koronie zapory w Solinie oraz kamera internetowa live
| Sołectwa | |
|---|---|
| Miejscowości niesołeckie | |
| Części wsi | |
| Miejscowości nieistniejące |
