Stefan Łabanowski
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo | |
| Strona internetowa | |
Stefan Łabanowski (ur. 15 października 1979 w Krakowie) – polski pianista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie w klasie fortepianu Anny Szyniarowskiej oraz Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie fortepianu prof. Andrzeja Jasińskiego (2002), pod kierunkiem którego odbył także studia podyplomowe. Uczestniczył również w mistrzowskich kursach pianistycznych prowadzonych przez Kevina Kennera. Ukończył studia doktoranckie pod opieką artystyczną prof. Bronisławy Kawalli w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie w 2012 roku zrealizował doktorat w specjalności: gra na fortepianie, uzyskując stopień doktora sztuki muzycznej.
Jest laureatem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych, m.in.: I nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym EPTA (Kraków, 1994), I nagrody oraz nagrody specjalnej na III Międzynarodowym Konkursie „Citta di Guardiagrelle” (Włochy, 2004), II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Igora Strawińskiego w Champaign-Urbana (USA), II nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym „Gdańska Wiosna” w Gdańsku, III nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. J.S. Bacha w Gorzowie Wielkopolskim. Jest również finalistą XXVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego „Citta di Sulmona” (Włochy, 2003).
Koncertował w Polsce, USA, Francji, Niemczech i na Ukrainie, występował także na festiwalach muzycznych, m.in.: na V Festiwalu Laureatów Konkursów Muzycznych w Bydgoszczy (2000), na VII Międzynarodowym Festiwalu Kameralistyki Ensemble w Wałbrzychu (2010), na Festiwalu Spotkań Kultur Caper Lublinensis, organizowanym przez Filharmonię im. H. Wieniawskiego w Lublinie (2011), na IV Międzynarodowym Festiwalu Braci Wieniawskich, odbywającym się także w Filharmonii im. H. Wieniawskiego w Lublinie (2017).
Nagrywa dla Acte Préalable, która wydała jego albumy (CD i DVD) z muzyką fortepianową Antoniego Stolpego (światowa premiera fonograficzna), Fryderyka Chopina, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Roberta Schumanna, Claude'a Debussy'ego, Maurice'a Ravela i Siergieja Prokofjewa.
Jest autorem trzech publikacji: artykułu „Z zagadnień pracy pianisty” w książce „Ćwiczenie w rozwoju i działalności muzyka wykonawcy, Teoria-Badania-Praktyka” (Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, Warszawa, 2009), artykułu „Muzyka jako sztuka i przedsztuka” w książce „Muzyka współczesna i jej tożsamości” (Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, Warszawa, 2010) oraz artykułu „Antoni Stolpe – kompozytor zapomniany” w książce „Teraz musicie całkiem przestawić myślenie: 35 spojrzeń na muzykę i muzyków” (Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, Warszawa, 2016), który powstał w oparciu o referat wygłoszony na konferencji „Problem wartości w refleksji o muzyce polskiej”, zorganizowanej przez Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie w roku 2007.
Otrzymał nagrody i stypendia, m.in.: Stypendium Twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009), Nagrodę Edukacyjną Miasta Krakowa (1997), Nagrodę Fundacji Kościuszkowskiej (Chicago, USA, 1995), Stypendium Twórcze Miasta Krakowa (1994), Stypendium Fundacji Kultury Polskiej. Przez cztery lata (1992-1995) był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona Stefana Łabanowskiego
- Dr Stefan Łabanowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2013-02-01].[martwy link]