Stefan Kamiński (biskup)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Kamiński
Herb duchownego
Kraj działania

Stany Zjednoczone

Data urodzenia

1859

Data i miejsce śmierci

19 września 1911
Buffalo

Proboszcz parafii Matki Bożej Różańcowej w Buffalo
Okres sprawowania

1896-1911

Biskup Kościoła Polskokatolickiego w Ameryce Północnej
Okres sprawowania

1896-1911

Wyznanie

starokatolickie

Kościół

Kościół Polskokatolicki w Ameryce Północnej

Prezbiterat

24 sierpnia 1894

Nominacja biskupia

1896

Sakra biskupia

20 marca 1898

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

20 marca 1898

Miejscowość

Buffalo

Miejsce

Katedra Matki Bożej Różańcowej w Buffalo

Konsekrator

Mar Tymoteusz I

Stefan Kamiński (z lewej) w towarzystwie biskupów Mar Tymoteusza I i Miraglia-Gulottiego

Stefan Kamiński, Fryderyk Roeder, ang. Stephen Kaminski (ur. 1859, zm. 19 września 1911 w Buffalo) – biskup i zwierzchnik Polskiego Niezależnego Kościoła Katolickiego w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Droga do kapłaństwa[edytuj | edytuj kod]

Stefan Kamiński alias Fryderyk Roeder (Rother) pochodził z Pomorza. Z zawodu był organistą. Służył w wojsku pruskim, za fałszerstwo dokumentów przebywał dwa lata w więzieniu. Po odbyciu kary w 1884 wyjechał z Królestwa Prus do Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Będąc na emigracji poczuł powołanie do życia duchownego i wstąpił do franciszkanów. Macierzysty klasztor w Pulaski w stanie Wisconsin szybko jednak opuścił. Później podejmował się różnych zajęć m.in. pracował w domu opieki w Manitowoc w stanie Wisconsin, a także jako parobek na farmie. W końcu objął posadę organisty w polonijnej parafii niezależnej w Detroit. Wszedł tam jednak w spór z proboszczem Dominikiem Kolasińskim. W konsekwencji związał się z grupą starokatolicką, której przewodniczył arcybiskup, Joseph René Vilatte (Mar Tymoteusz I).

Ksiądz polskokatolicki[edytuj | edytuj kod]

24 sierpnia 1894 w Cleveland Mar Tymoteusz I wyświęcił Stefana Kamińskiego na księdza. Po ordynacji Stefan Kamiński podjął się działalności duszpasterskiej w niezależnych parafiach polonijnych. W 1895 próbował prowadzić parafię polskokatolicką św. Pawła w Omaha w stanie Nebraska. Ośrodek ten stał się miejscem ostrego konfliktu w łonie miejscowej Polonii, walk o kościół i w konsekwencji doprowadził do podpalenia i zniszczenia świątyni niezależnej parafii. Później przez kilka miesięcy Stefan Kamiński działał w Freeland w stanie Pensylwania i New Britain w stanie Connecticut. W 1896 został zaproszony na proboszcza niezależnej parafii polonijnej w Buffalo.

W 1896 Stefan Kamiński stanął na czele niezależnej parafii polonijnej Matki Bożej Różańcowej w Buffalo. W tym samym roku na zjeździe przedstawicieli parafii narodowych został wybrany biskupem Polskiego Niezależnego Kościoła Katolickiego zwanego też Kościołem Polskokatolickim w Ameryce Północnej.

Biskup Polskiego Niezależnego Kościoła Katolickiego[edytuj | edytuj kod]

Po formalnym ukonstytuowaniu się Kościoła polskokatolickiego w Buffalo Stefan Kamiński jako biskup elekt podjął starania o uzyskanie sakry biskupiej. W tym celu w 1897 próbował nawiązać przyjazne relacje Kościołami starokatolickimi w Europie. Unia Utrechcka Kościołów Starokatolickich miała już jednak swojego przedstawiciela w Stanach Zjednoczonych Ameryki i nie zamierzała wpływać na autonomię ordynariusza diecezji starokatolickiej w Chicago.

Starokatolicki biskup Antoni Kozłowski nie był skłonny do udzielenia Stefanowi Kamińskiemu święceń. Ostatecznie konsekratorem Kamińskiego został jego wieloletni znajomy arcybiskup Mar Tymoteusz I, który 20 marca 1898 w Buffalo udzielił mu święceń biskupich w zamian za pomoc finansową, która była symonią. W sakrze biskupa Kamińskiego asystowali dwaj polscy proboszczowie niezależni działający w Stanach Zjednoczonych Ameryki: Franciszek Kołaszewski i Władysław Dębski.

Akt konsekracji Stefana Kamińskiego na biskupa spotkał się z natychmiastową reakcją Stolicy Apostolskiej. 9 września 1898 papież Leon XIII potępił tę ceremonię i uznał Stefana Kamińskiego za ekskomunikowanego[1].

Przez kilkanaście następnych lat biskup Kamiński rozbudowywał swój Kościół. Wyświęcił kilkunastu księży. Rozpoczął wydawanie gazety polonijnej „Warta”. Nigdy jednak nie zdołał zebrać więcej niż 35 tysięcy wiernych skupionych w 14 parafiach.

Konsekwencje śmierci biskupa[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci biskupa Stefana Kamińskiego w 1911 założony przez niego Polski Niezależny Kościół Katolicki był w administrowaniu księdza Leona Zakrzewskiego. W 1914 połączył się z Polskim Narodowym Kościołem Katolickim i stał się zalążkiem diecezji Buffalo-Pittsburgh PNKK. Część wiernych Kościoła Polskokatolickiego w Ameryce Północnej, która nie przystąpiła do PNKK, założyła odrębną denominację chrześcijańską, która w późniejszym czasie przyjęła nazwę Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Ameryce Północnej.

Śmierć Stefana Kamińskiego pozwoliła na zwiększenie liczby wiernych i rozbudowę struktur PNKK w Stanach Zjednoczonych Ameryki, przede wszystkim jednak doprowadziła do stworzenia z Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego jedynej reprezentacji Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz do uczynienia tego Kościoła jedyną reprezentacją polskiego niezależnego ruchu religijnego w USA.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]