Stefan Srebrny
Stefan Srebrny (ur. 14 stycznia 1890 w Warszawie, zm. 12 października 1962 w Toruniu) – polski filolog klasyczny i tłumacz, znawca dramatu antycznego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczęszczał do IV Gimnazjum w Warszawie, ale został z niego wydalony za udział w strajku szkolnym w 1905 roku. Maturę zdał eksternistycznie w Charkowie w 1907 roku. W latach 1907-1912 studiował na Petersburskim Uniwersytecie Państwowym, gdzie jego wykładowcami byli m.in Tadeusz Zieliński i Michaił Rostowcew. Dyplom I° uzyskał na podstawie pracy Eumenidy Ajschylosa w sztukach plastycznych starożytności. W 1916 roku uzyskał veniam legendi. Prowadził wykłady na Uniwersytecie w Petersburgu (1916-1918), wykłady w ramach Wyższych Kursów dla Kobiet (tzw. Bestużewskich i Rajewa).
W latach 1918-1923 wykładał filologię klasyczną na Uniwersytecie Lubelskim, a po 1923 na Uniwersytecie Stefana Batorego oraz w Wolnej Wszechnicy. W 1936 roku otrzymał tytuł profesora.
W 1920 roku ochotniczo wziął udział w wojnie polsko-radzieckiej W latach 1924-1931 pisał jako krytyk teatralny do gazet wileńskich. Współpracował z Teatrem Reduta, w czasie jego działalności w Wilnie, a także z Polskim Radiem Wilno. Prowadził też działalność teatralną, w 1935 roku wystawił w Wilnie Króla Edypa Sofoklesa, a w 1938 Oresteję Ajschylosa.
W czasie II wojny światowej pracował jako nauczyciel w Gimnazjum dla Dorosłych w Wilnie, zaangażował się także w tajne nauczanie - uczył języka łacińskiego, wykładał na tajnym Uniwersytecie Wileńskim oraz w tajnym Studium Teatralnym. W sierpniu 1944 został reżyserem w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie, po jego zamknięciu w marcu 1945 pracował jako kopista w Archiwum Państwowym w Wilnie.
8 października 1945 został powołany na stanowisko profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. od 1945 do przejścia na emeryturę w 1960 roku kierował Katedrą Filologii Klasycznej UMK. Współpracował z Teatrem w Toruniu, w latach 1951-1952 był jego kierownikiem artystycznym.
W 1953 roku otrzymał nagrodę państwową III. stopnia[1].
Pochowany został w kwaterze ewangelickiej na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu.
Wśród jego tłumaczeń znajdują się m.in. wszystkie zachowane tragedie Ajschylosa, osiem pierwszych (spośród jedenastu) komedii Arystofanesa oraz Król Edyp Sofoklesa, utwory Eurypidesa. W jego opracowaniu można znaleźć m.in. Antygonę i Elektrę Sofoklesa (w przekładzie Kazimierza Morawskiego).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Polski, r. IX, nr 173 (2948), s. 7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sławomir Kalembka (red.): Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945-2004. Materiały do biografii. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 636-637. ISBN 83-231-1988-0.
- Odznaczeni Odznaką Nagrody Państwowej
- Polscy filolodzy klasyczni
- Polscy tłumacze literatury greckiej
- Wykładowcy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- Wykładowcy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie
- Uczestnicy strajków szkolnych w Królestwie Kongresowym (1905–1908)
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1962
- Pochowani na Cmentarzu św. Jerzego w Toruniu
- Absolwenci Petersburskiego Uniwersytetu Państwowego
- Wykładowcy Wolnej Wszechnicy Polskiej