Stowarzyszenie Pisarzy Polskich
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
{{{motto}}} | |
Państwo | {{{państwo}}} |
---|---|
Siedziba |
{{{siedziba}}} |
Data założenia |
{{{data założenia}}} |
Zakończenie działalności |
{{{zakończenie działalności}}} |
Rodzaj stowarzyszenia |
{{{rodzaj stowarzyszenia}}} |
Status |
{{{status}}} |
Profil działalności |
{{{profil działalności}}} |
Zasięg |
{{{zasięg}}} |
{{{stanowisko zarządzającego}}} |
{{{zarządzający}}} |
Członkowie |
{{{członkowie}}} |
Nr rejestru |
{{{numer rejestru}}} |
Data rejestracji |
{{{data rejestracji}}} |
Powiązania |
{{{powiązania}}} |
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |
Strona internetowa |
Stowarzyszenie Pisarzy Polskich – polskie stowarzyszenie zrzeszające pisarzy.
Nawiązuje w swojej intencji do tradycji Związku Zawodowego Literatów Polskich, powstałego w 1920 z inicjatywy Stefana Żeromskiego, a także do działań środowisk literackich w kraju i za granicą, podejmowanych w obronie godności i suwerenności literatury narodowej, praw ludzkich i swobody tworzenia.
Powstanie
Powstanie SPP w Warszawie w 1989 było możliwe dzięki przemianom historyczno-społecznym w Polsce. Do nowo tworzonej organizacji przystąpili liczni pisarze, którzy - po rozwiązaniu przez władze stanu wojennego w 1983 Związku Literatów Polskich - nie zdecydowali się wstąpić do powołanej wówczas nowej organizacji pisarskiej pod tą samą nazwą, nie chcąc w ten sposób firmować działania władz komunistycznych. Statut SPP głosi, że instytucję tę "tworzyli pisarze podtrzymujący niezależne życie literackie i kulturalne w stanie wojennym i po bezprawnym rozwiązaniu Związku Literatów Polskich w 1983 roku".
Założycielski zjazd Stowarzyszenia odbył się w Warszawie 31 maja 1989. Wybrano wówczas Zarząd Główny (z Janem Józefem Szczepańskim jako prezesem), w składzie niemal identycznym jak przed rozwiązaniem dawnego Związku Literatów Polskich. Większość niezrzeszonych pisarzy z Polski i przebywających na emigracji, zgłosiła akces w szeregi Stowarzyszenia. Legitymację nr 1 otrzymał Czesław Miłosz.
Oddziały
Aktualnie Stowarzyszenie posiada dwanaście oddziałów - w Warszawie, Lublinie, Katowicach, Krakowie, Wrocławiu, Szczecinie, Gdańsku, Bydgoszczy, Toruniu, Łodzi, Olsztynie, Poznaniu.
Władze
Władzami naczelnymi Stowarzyszenia są: Zjazd Delegatów, Zarząd Główny, Główna Komisja Rewizyjna, Główny Sąd Koleżeński. Najwyższą władzą Stowarzyszenia Pisarzy Polskich jest Zjazd Delegatów. Do zadań i kompetencji Zarządu Głównego należy reprezentowanie Stowarzyszenia i koordynowanie jego działalności, a także w szczególności: ochrona moralnych i materialnych interesów pisarzy, wykonywanie uchwał Walnego Zjazdu Delegatów, określenie kompetencji Prezydium Zarządu Głównego oraz czuwanie nad tokiem ogólnych spraw organizacyjnych, kierowanie sprawami gospodarczymi Stowarzyszenia, wspieranie finansowe oddziałów i klubów, przyjmowanie i skreślanie członków w trybie przewidzianym statutem, zwoływanie Zjazdu Delegatów i składanie sprawozdania ze swojej działalności. Zarząd Główny jest uprawniony do dokonywania czynności prawnych w imieniu Stowarzyszenia.
Dotychczasowi prezesi Stowarzyszenia Pisarzy Polskich: Jan Józef Szczepański, Andrzej Braun, Ludmiła Marjańska, Marian Grześczak, Janusz Odrowąż-Pieniążek, Piotr Wojciechowski, Janusz Krasiński.
Władze Stowarzyszenia wybierane są na 3-letnią kadencję podczas zjazdów SPP (ostatni odbył się w dniach 7-8 czerwca 2008 r.). Obecnie prezesem stowarzyszenia jest Sergiusz Sterna-Wachowiak.
Siedziba
Siedziba Stowarzyszenia mieści się w Domu Literatury, przy ul. Krakowskie Przedmieście 87/89 (I piętro), niedaleko Placu Zamkowego w Warszawie, w Kamienicy Leszczyńskich - wzniesionej ok. 1660 r. dla lekarza królewskiego Jana Pastoriusa, od 1666 r. stanowiącej własność prymasa Michała Prażmowskiego, przebudowanej w XIII wieku dla rodziny Leszczyńskich (projekt: Jakub Fontana), spalonej w 1939 r. a odbudowanej w latach 1948-1949; najbardziej ekspresyjnej fasady rokokowej w Warszawie.
Zobacz też
Źródła
Materiały Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Warszawie.