Sulęcin (województwo dolnośląskie)
50°59′34″N 17°09′02″E/50,992778 17,150556| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
128 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2020) |
98[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
55-010[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DWR |
| SIMC |
0881182 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego  | |
Położenie na mapie gminy Siechnice  | |
| 50°59′34″N 17°09′02″E/50,992778 17,150556[1]
| |
Sulęcin (niem. Saulwitz[4][5]) – mała (98 mieszkańców w 2022[2]) wieś widlicowa w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice. Tworzy sołectwo razem z osiedlem Szostakowice. Leży na wysokości 128 m n.p.m.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizownej staropolskiej formie Sulenczino[6][7]. Niemiecką nazwę Saulwitz po raz pierwszy odnotowano w 1783 r[8].
W spisie miejscowości Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie występuje pod polską nazwą Solencin, oraz niemiecką Saulwitz[4] podobnie w spisie Adamiego z 1888 r[5].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wykopaliska archeologiczne odkryły ślady:
- osady neolitycznej (4200–1900 p.n.e.)
- cmentarzyska szkieletowego kultury unietyckiej (1900–1450 p.n.e.)
- osady z epoki brązu (1300-650 p.n.e.)
- cmentarzyska ciałopalnego kultury łużyckiej (1300–650 p.n.e.)
- cmentarzyska kultury lateńskiej (400 p.n.e.–400 n.e.)
- osady i grobu ciałopalnego kultury przeworskiej (400 p.n.e.–375 n.e.)
- osady wczesnośredniowiecznej
W 1477 osada stanowiła własność wrocławskich kanoników regularnych z wyspy Piasek[8]. W 1783 stanowiła dobra parafii wrocławskiego kościoła farnego św. Marii Magdaleny[8].
Od reformy administracyjnej państwa pruskiego w 1816 należał do powiatu oławskiego[9] rejencji wrocławskiej należącej do prowincji śląskiej.
W 1928 został połączony administracyjnie z sąsiednim Rohrau (tj. Grodziszów)[10].
Na terenie wsi skupisko polodowcowych eratyków, głazów narzutowych z granitu, gnejsów i granitognejsów. Największy z głazów został przetransportowany w 1923 roku z wyrobiska na wrocławskim Tarnogaju i do 1945 roku stanowił pomnik mieszkańców wsi poległych w czasie I wojny światowej. Wraz z mniejszymi głazami od 1964 jest pomnikiem przyrody. W ich sąsiedztwie znajduje się drugi pomnik (od 2017) stara lipa drobnolistna.
Po II wojnie światowej i wysiedleniu niemieckiej ludności – z wyjątkiem jednej śląsko-niemieckiej rodziny – zasiedlona polskimi przesiedleńcami z Podola (wieś Białoskórka) i Wołynia z powiatu kiwereckiego.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wrocławskim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133414
- ↑ a b Gmina Siechnice wykaz ludności w poszczególnych miejscowościach. Urząd Miejski w Siechnicach. [dostęp 2023-08-01].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1238 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Johann Georg Knie, Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, s. 665–666, OCLC 751379865 (niem.).
- ↑ a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 85, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online. [dostęp 2021-04-13]. Cytat: Item Nadliczi sive Sulenczino decima solvit marcas.
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ a b c Klaus Kunze: Saulwitz mit Rohrau. Familienforschung Kreis Ohlau. [dostęp 2023-08-01]. (niem.).
- ↑ Z przerwą w latach 1932–1933, gdy powiat oławski na krótko scalono z brzeskim.
- ↑ Michael Rademacher, Stadt und Landkreis Ohlau, eirenicon.com, Osnabrück 2006 [dostęp 2023-08-01] (niem.).
| Miasto | |
|---|---|
| Część miasta | |
| Wsie | |
| Osady | |
| Przysiółki |
