Sulin (województwo wielkopolskie)
52°34′18″N 17°26′19″E/52,571667 17,438611
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
62-271[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PGN |
| SIMC |
0585437 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego  | |
Położenie na mapie gminy Kłecko  | |
| 52°34′18″N 17°26′19″E/52,571667 17,438611[1]
| |
Sulin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kłecko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Kalendarium dóbr sulińskich
[edytuj | edytuj kod]Barbara, wdowa po Mikołaju z Sulina kwituje majątek od Jana i Macieja synów Mikołaja Suli(n)skiego.
Dziedzicami są Maciej i Mikołaj de Szulino (lub de Sulyno).
Dziedzic Jan de Sulyno przekazuje majątek jednej ze swoich córek jako wiano.
Bliżej nieznany proces Andrzeja, Macieja i Michała, dziedziców w Rzegnowie i Sulinie, braci rodzonych. Ręczy im za Stanisława Starasskiego Mikołaj Słupski.
- Na początku XVI wieku majątek w rękach rodu Mielenskich.
- 1525
Wymiana dóbr między szlachcicami Latalskimi a Mielenskimi.
Katarzyna, wdowa po Piotrze Mielenskim wnosi sprawę w Gnieźnie przeciwko Wojciechowi Dzieczmiarowskiemu o wydanie poddanego zabranego z ich Sulina do jego Dziećmiarek.
Dziedzicem Sulina i Dziećmiarek jest Piotr z Szczodrzykowa Gądkowski, dziesięć lat później majątek przechodzi na własność Władysława z Szczodrzykowa Gądkowskiego, miecznika kaliskiego.
Paweł Branecki dzierżawi majątek (razem z wsią Dziećmiarki i Kamionek).
Dziedzicem jest Paweł Branecki.
Właścicielami Sulina jest ród Przybyszewskich - dziedzic Franciszek Przybyszewski.
Przybyszewscy zobowiązali się zbyć majątek Kazimierzowi Bardzkiemu, dziedzicowi Bierzglina za 12 000 złp, ale do transakcji nie doszło.
Franciszek Przybyszewski sprzedaje majątek synowi Józefowi.
Do rodu Przybyszewskich wchodzi Konstancja Pierzchlińska, wnosi posag wartości 10 000 złp.
Andrzej Zawadzki (syn Karola i Doroty z Wierzchaczewskich), dziedzic części we wsi Sulin odstępuje ją szlachcicowi Janowi Bazylemu Sulimie Salis.
Nowym dziedzicem jest Adam Aleksander Rozbicki, który otrzymał doposażenie majątku (38 000 złp) jako posag swojej żony Ludwiki de Meyrbach od dziedzica dóbr Grymberg w Marchi Brandemburskiej, Jana Ernesta de Meyrbacha (w dokumentach spotyka się wersje Meybach, Myerbach, Myrsbach lub spolszczoną Misbachowscy).
Żona dziedzica, Ludwika z Mysbachów, wydzierżawia Sulin w trzyletnim kontrakcie za kwotę 900 złp.
Dochodzi do częściowego podziału Sulina, połowę dóbr nabywa Aleksander Przyłuski, który jednak cały majątek 10 października 1760 zbywa za cenę 6000 złp.
Ludwika z Meysbachów, wdowa Adamie Rozbickim kwituje odbiór Sulina nowemu dziedzicowi Józefowi Goreckiemu.
Dziedzicem jest Krzysztof Przyjemski, podkomorzy kaliski.
Nowym dziedzicem jest Aleksander Przyłuski.
Stanisław Modliński kwituje Adama Rozbickiego dziedzica Sulin.
Józef Zawadzki jest dziedzicem Dziećmiarek, Imiołek, Stępowa i Sulina, posiada synów Michała i Ignacego.
Michał Zawadzki jest dziedzicem Dziećmiarek, Stępowa, Sulina i Imiołek.
Dobra sulińskie wraz z dworem i zespołem parkowym sprzedaje dziedzic Robert Jung. Nabywcą jest szlachcic z Galicji Ksawery Wojnak Tomkiewicz. Robert Jung sprzedał majątek za cenę 220 000 mk. (w I połowie XIX wieku Jungowie przybyli do Wielkopolski ze Śląska, w okolicy zamieszkiwali jeszcze w miejscowościach Pyszczynek (od 1893), Obora (od 1853) i Żydowo).
Majątek Sulin sprzedał Bank Ziemski Stefanowi Karłowskiemu z Górki[3].
Północna część wsi wraz z dworem, parkiem i folwarcznymi zabudowaniami przejęta przez Skarb Państwa.
Rozebranie rezydencji dawnych dziedziców sulińskich, dewastacja architektury dworskiej, zniszczenie parku.
Sulin włączony do Lednickiego Parku Krajobrazowego[4]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133462
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1238 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Sporządzono na podstawie tek Włodzimierza Dworzaczka „Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX wieku” (Biblioteka Kórnicka PAN)
- ↑ Maria Chojnacka Beata Raszka „Lednicki Park Krajobrazowy”
