Szewna

Artykuł |
50°54′23″N 21°21′57″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
50°51'N, 21°22'E, 50°54'32.94"N, 21°21'56.59"E |
- błąd |
19794 m |
Odległość |
3 m |
wieś | |
![]() Kościół św. Mikołaja | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2020) |
2179[1] |
Strefa numeracyjna |
41 |
Kod pocztowy |
27-400[2] |
Tablice rejestracyjne |
TOS |
SIMC |
0229978[3] |
Położenie na mapie gminy Bodzechów ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego ![]() | |
![]() |
Szewna – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Bodzechów[4][3].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wieś znajduje się pod Ostrowcem Świętokrzyskim bezpośrednio sąsiadując z trzema dzielnicami miasta: Osiedlem Hutniczym, Ludwikowem i Częstocicami. Szewna graniczy także z sołectwami Miłków, Gromadzice oraz Szyby.
Przez wieś przepływa rzeka Szewnianka, nazywana także Kamionką. Na prawym brzegu rzeki znajduje się ostaniec skalny nazywany Diabelskim Kamieniem, a także ślady po wczesnośredniowiecznym grodzisku.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 751. Wieś znajduje się na trasie czerwonego szlaku rowerowego im. Mieczysława Radwana. W Szewnie funkcjonuje publiczna szkoła podstawowa oraz gimnazjum.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
0230036 | Brzeźniak | część wsi Szewna |
0230042 | Grelce | część wsi Szewna |
1018597 | Henryków | część wsi Szewna |
1018611 | Kościelec | część wsi Szewna |
1018686 | Pozorek | część wsi Szewna |
1018692 | Przy Zofiówce | część wsi Szewna |
1018700 | Stara Szewna | część wsi Szewna |
1018717 | Szewna Górna | część wsi Szewna |
1018723 | Szewna-Kolonia | część wsi Szewna |
1018730 | Woźniakówka | część wsi Szewna |
1018746 | Zakanale | część wsi Szewna |
1018769 | Zarzecze | część wsi Szewna |
Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o Szewnie pochodzą z XIV wieku. Wieś była własnością biskupstwa krakowskiego (klucz kunowski).
Od co najmniej 1326 roku istnieje tutaj parafia pw. św. Mikołaja. Początkowo kościół był drewniany. W XVII wieku został rozebrany, a na jego miejsce w 1652 wybudowano kościół murowany. Nowy kościół przetrwał zaledwie kilka lat – został zniszczony w 1657 roku podczas potopu szwedzkiego. Obecna świątynia pochodzi z końca XVIII wieku.
W XIX wieku w okolicach Szewny funkcjonowały kopalnie rudy żelaza, które dostarczały surowiec ostrowieckiej hucie.
W 1827 było tu 45 domów i 307 mieszkańców. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego w latach 80. XIX wieku Szewna należała do gminy Częstocice. Poza kościołem parafialnym wieś posiadała szkołę początkową, kopalnię rudy żelaza, młyn wodny, 67 domów i 430 mieszkańców[5].
W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Szewna. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Zespół kościoła parafialnego z otoczeniem i cmentarza grzebalnego z lat 1775–1788, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.596/1-15 z 4.12.1956, z 6.03.1967 i z 3.08.2012)[6]:
- kościół pw. św. Mikołaja,
- kaplica pw. św. Anny z przełomu XVII/XVIII w., przebudowana w połowie XIX w.,
- dwie wikarówki,
- podziemny korytarz łączący budynki,
- schody,
- organistówka,
- cmentarz kościelny,
- mur cmentarza kościelnego z II połowy XVII w.,
- dawna brama południowa, obecnie kaplica św. Antoniego z przełomu XVII/XVIII w., przebudowana w połowie XIX w.,
- żeliwna, główna brama na teren kościelny z 1896 r., przebudowana w 1906 r.,
- plebania,
- cmentarz grzebalny z 1798 r.,
- kaplica pw. św. Juliana na cmentarzu z połowy XIX w.,
- murowano-żeliwne ogrodzenie cmentarza z trzema bramami z II połowy XIX w.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 8 [dostęp 2022-04-18]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1256 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880-1885, Tom XI, str 913.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 13 lipca 2023, s. 43 [dostęp 2015-12-17] .