Sławomir Rawicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Rusiecki-Rawicz
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

1 września 1915
Pińsk, obecnie Białoruś

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 2004
Nottingham, Wielka Brytania

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Sławomir Rusiecki-Rawicz (ur. 1 września 1915 w Pińsku, zm. 5 kwietnia 2004 w Nottingham) – plutonowy Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii[1].

Długi marsz[edytuj | edytuj kod]

Sławomir Rawicz w książce Długi marsz[2] opisał historię ucieczki w 1941 roku z gułagu na Syberii i przedostania się wraz z towarzyszami 6000-kilometrowym marszem przez pustynię Gobi, Chiny i Mongolię do Indii, a później Iranu. Przedostał się do Wielkiej Brytanii i wstąpił do Polskich Sił Powietrznych. Otrzymał numer służbowy RAF 707490[3].

Fałszerstwo Rawicza[edytuj | edytuj kod]

W 2006 r. BBC opublikowało raport bazujący na danych posiadanych przez Rosję, które także zawierały najprawdopodobniej napisane przez Rawicza dokumenty, stwierdzające że Rawicz został wypuszczony z gułagu w 1942 roku w ramach amnestii dla Polaków w Związku Radzieckim i następnie przetransportowany przez Morze Kaspijskie do Iranu, w związku z czym jego ucieczka nie mogła się odbyć[4].

Fałszerstwo Rawicza wyszło na jaw, gdy okazało się, że Rawicz nie mógł uciec z obozu, gdyż według sowieckich archiwów wojskowych został ewakuowany wraz z armią Andersa do Persji. Na niekorzyść Rawicza świadczy również wiele innych rozbieżności pomiędzy jego aktami a treścią książki[5].

Fałszerstwo Glińskiego[edytuj | edytuj kod]

Pięć lat po śmierci Rawicza, Witold Gliński potwierdził autentyczność zaistnienia marszu, jednak oskarżył przy tym Rawicza o przywłaszczenie jego własnej historii. W 2009 r. Gliński ujawnił prawdę, gdyż chciał, aby nie została zapomniana[6].

Z kolei relacja Glińskiego jest kwestionowana przez zesłańca do specposiołku Kriesty, Leszka Glinieckiego[7].

Amerykańska autorka Linda Willis odnotowała relację Glińskiego, który opowiedział jej, że po przybyciu do Indii odbył długą podróż pociągiem (otwarte lory z ławkami) do małego portu nad brzegiem Morza Kaspijskiego, skąd przetransportowano jego i wielu innych statkami do Persji[8]. Świadczy to o zupełnej nieznajomości geografii regionu (w tamtych czasach brzegi Morza Kaspijskiego były w posiadaniu tylko dwóch państw: ZSRR i Iranu) i o tym, że Gliński (podobnie jak i Rawicz) dotarł z wojskiem polskim pociągiem do Krasnowodska, skąd został przetransportowany statkiem do Pahlavi, czyli że on również nie uciekł do Indii[potrzebny przypis].

Długi marsz w kulturze[edytuj | edytuj kod]

W roku 2010 australijski reżyser Peter Weir zrealizował (w koprodukcji ze stroną polską) film pt. Niepokonani (z Jimem Sturgessem, Colinem Farrellem i Edem Harrisem).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rusiecki-Rawicz Sławomir. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2020-09-08]..
  2. oryg. The Long Walk, 1955, ISBN 1-55821-684-7, wydanie w Polsce – 2001; książka napisana przez „ghost-writera”, Ronalda Downinga, na podstawie konwersacji z Rawiczem, i wydana pod nazwiskiem Rawicza.
  3. Krzystek 2012 ↓, s. 495.
  4. Hugh Levinson – Walking the talk? BBC News, International version. October 30, 2006.
  5. Wielka ucieczka, jeszcze większa mistyfikacja – Polish Express. polishexpress.polacy.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)]..
  6. Rozwiązana zagadka ucieczki polskiego zesłańca z Syberii (PAP, 17.05.2009).
  7. Leszek Gliniecki: Prawda o Długim Marszu
  8. Linda Willis: Looking for Mr. Smith, s. 162.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]