Tadeusz Karakiewicz

Tadeusz Karakiewicz
	kapitan broni pancernych
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1896 ; Dzików, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Katyń, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty; Pułk Piechoty Nr 57; 32 Pułk Piechoty Obrony Krajowej; 205 Ochotniczy Pułk Piechoty; 81 dywizjon pancerny
Stanowiska	dowódca szwadronu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Tadeusz Karakiewicz (ur. 3 stycznia 1896 w Dzikowie, zm. 1940 w Katyniu) – kapitan broni pancernych Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Klemensa i Salomei z Nowakowskich^[1]. W 1906 rozpoczął naukę w I Gimnazjum w Rzeszowie^[2]. W 1910 przeniósł się do gimnazjum w Jaśle, gdzie w 1916 złożył maturę^[2]. Był członkiem Związku Strzeleckiego^[1].

W sierpniu 1914 został przyjęty do Legionów Polskich i przydzielony do 2. kompanii I baonu 1 pułku piechoty. 15 października tego roku 1914 został zwolniony z Legionów z powodu choroby. W kwietniu 1915 został wcielony do c. i k. Armii i przydzielony do pułku piechoty Nr 57. W maju tego roku został zwolniony ze służby, a w grudniu powołany ponownie do c. k. Obrony Krajowej i przydzielony do 32 pułku piechoty. W lutym 1916 znów został zwolniony. W kwietniu 1917 po raz trzeci został powołany do czynnej służby w pułku strzelców Nr 32. W 1918 ukończył Szkołę Oficerską w Opawie^[2].

Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, w 1919 r. bronił Lwowa na froncie ukraińskim^[3]. Od 10 sierpnia 1920 walczył w szeregach 205 ochotniczego pułku piechoty^[2].

Od 26 czerwca 1922 do marca 1923 odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych Wojsk Samochodowych w Warszawie i otrzymał przydział do 8 Dywizjonu Samochodowego w Bydgoszczy^[2]^[4]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 7. lokatą w korpusie oficerów broni pancernych^[5]^[6]. Pełnił służbę w 8 batalionie pancernym w Bydgoszczy. W marcu 1939 przebywał na kursie^[7].

W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą szwadronu techniczno-gospodarczego 81 dywizjonu pancernego. Więzień obozu w Kozielsku, zamordowany w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Tadeusz Karakiewicz był żonaty z Leokadią z Miszczaków. Dzieci nie miał^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 250.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Żołnierze Niepodległości ↓.
↑ Tadeusz Zych: Karakiewicz Tadeusz W: Tarnobrzeski Słownik Biograficzny T. 2. Tarnobrzeg 2001. s. 39.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1013, 1019.
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 399.
↑ ^a ^b ^c ^d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 240.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 797.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1013.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-07-20].

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000250-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 250.

[CITEREFŻołnierze_Niepodległości-2] Żołnierze Niepodległości ↓.

[3] Tadeusz Zych: Karakiewicz Tadeusz W: Tarnobrzeski Słownik Biograficzny T. 2. Tarnobrzeg 2001. s. 39.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231013,_1019-4] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1013, 1019.

[CITEREFRybkaStepan2003399-5] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 399.

[CITEREFRybkaStepan2006240-6] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 240.

[CITEREFRybkaStepan2006797-7] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 797.

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231013-9] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1013.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]