The Face (magazyn)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Face (magazyn)
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Wielka Brytania

Wydawca

Wasted Talent Ltd.

Tematyka

moda, pop-kultura, muzyka taneczna

Język

angielski

Pierwszy numer

1980

Ostatni numer

2004

ISSN

0263-1210

Strona internetowa

The Face – brytyjski miesięcznik (od 2019 roku kwartalnik) z siedzibą w Londynie, poświęcony muzyce tanecznej, modzie, filmowi, telewizji i zagadnieniom społecznym. Założony w 1980 roku, a w 2004 zamknięty. Ponownie wylansowany w 2019 roku. Razem z magazynami Mixmag i Kerrang! należy do spółki Wasted Talent Ltd. Funkcjonuje również jako strona internetowa, theface.com.

Historia i profil[edytuj | edytuj kod]

1980–2004[edytuj | edytuj kod]

The Face został założony przez Nicka Logana w Londynie w 1980 roku[1]. Był on wcześniej przez pięć lat redaktorem w NME, założył również magazyn Smash Hits. Ponieważ wydawca Emap, do którego zwrócił się z pomysłem nowego magazynu, nie wyraził nim zainteresowania, postanowił sam zrealizować swój zamiar. Kupił za własne oszczędności papier w Finlandii, po czym zamówił druk w drukarni w Caerphilly. Postawił na maksymalnie duży format nowego czasopisma i wyeksponowanie w nim kolorowych fotografii. Jego współpracownikiem w kwestiach graficznych został Neville Brody, który w latach 1981–1986 był kierownikiem artystycznym The Face. Z wydrukowanych 75 000 egzemplarzy Logan sprzedał 57 000. Jak stwierdził w wywiadzie dla dziennika The Guardian, pomógł mu w tym strajk drukarzy, który sprawił, że Melody Maker i NME nie pojawiły się w kioskach[2]. The Face poruszał takie tematy jak: muzyka, moda, film, telewizja, społeczeństwo, polityka i globalne sprawy bieżące. Współpracował z czołowymi pisarzami, fotografami, stylistami i projektantami na świecie. Na jego okładkach pojawiały się takie gwiazdy jak: Kate Moss, Alexander McQueen, New Order, The Stone Roses, Grace Jones, David Beckham, Beyoncé, Björk[1], David Bowie, Duran Duran, Oasis, Luke Perry czy Naomi Campbell[3]. Przez długi czas był źródłem kulturowego przebudzenia dla pokoleń brytyjskiej młodzieży[4].

W 1988 roku, gdy The Face zbliżał się do wydania setnego numeru, pojawił się pierwszy kryzys w jego działalności. Jego sprzedaż spadała, a Nick Logan poważnie rozważał zamknięcie magazynu. Ostatecznie wycofał się z tego pomysłu pod wpływem rosnącej popularności brytyjskiej muzyki tanecznej oraz nowych, ekscytujących kierunków w modzie. Okazało się wówczas, że jest zapotrzebowanie na takie magazyny jak The Face[5]. W 1989 roku funkcję redaktora naczelnego objęła Sheryl Garratt, pełniąc ją do 1995 roku[6].

W 1992 roku The Face przegrał proces sądowy z Jasonem Dononanem po tym, jak insynuował, że jest on gejem i kłamcą, czemu artysta zaprzeczył. Zadowolił się on wówczas mniejszą, niż pierwotnie zasądzona, sumą odszkodowania ratując w ten sposób magazyn przed bankructwem[4]. W 1995 roku nowym redaktorem naczelnym został Richard Benson; funkcję tę pełnił do 1998 roku[6].

W 1999 roku The Face został kupiony przez Emap, jednak przez kolejne lata jego sprzedaż drastycznie spadała osiągając w 2004 roku średnio 40 000 egzemplarzy miesięcznie, z czego 24 500 w Wielkiej Brytanii i Irlandii[7]; w szczytowym okresie magazyn sprzedawał się w nakładzie 70 000 egzemplarzy miesięcznie[8]. W tym samym roku został zamknięty[4].

W 2017 roku The Face został kupiony (za nieujawnioną kwotę) przez właściciela magazynów: muzyki tanecznej, Mixmag i muzyki rockowej, Kerrang![6]. W tym samym roku nakładem wydawnictwa Thames & Hudson ukazała się książka autorstwa Paula Gormana, The Story of the Face: The Magazine That Changed Culture, poświęcona historii wydawnictwa, czasom, w których się ukazywało oraz przemianom społeczno-kulturowym i politycznym, jakie wtedy się dokonały w Wielkiej Brytanii[9].

W listopadzie 2018 roku redaktorem naczelnym The Face został Stuart Brumfitt[10].

Odrodzenie magazynu (2019)[edytuj | edytuj kod]

W 2019 roku nastąpiło odrodzenie The Face, najpierw jako konta na Instagramie (w marcu)[4], a następnie (w kwietniu) jako strony internetowej, theface.com. We wrześniu wydany został pierwszy numer drukowanego kwartalnika[1]. Na jego okładce pojawili się celebryci: Harry Styles, Dua Lipa, Rosalía i Tyler, the Creator[3]. Jak wyjaśnił w wywiadzie dla The Guardian Stuart Brumfitt, wybór jednej gwiazdy na premierę nie byłby właściwy: „Po prostu podoba nam się fakt, że muzyka pop przeżywa ten niesamowity moment i jest tak szeroki wachlarz postaci”. Według zapowiedzi na stronie internetowej magazynu, inauguracyjny numer będzie również zawierał eklektyczną mieszankę historii, od imprez w klubach nocnych w Barcelonie po londyńskich kierowców autobusów i odrodzenie mody na tech-wear[11]. W listopadzie nowym redaktorem naczelnym wydawnictwa został mianowany Matthew Whitehouse, były redaktor działu kultury w i-D i zastępca redaktora naczelnego, Stuarta Brumfitta, który odszedł w październiku[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c The Face: About – The Face. theface.com. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  2. ↑ Ben Beaumont-Thomas i Laura Snoad: How we made the Face. The Guardian. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  3. ↑ a b Annabel Rackham: The Face: Is 2019 the time to launch a new magazine?. BBC.com. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Charlie Porter: The Return of a Magazine That Changed Culture. The New York Times. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  5. ↑ Alex Needham, Ellie Violet Bramley, Morwenna Ferrier: 'It was madness. It was brilliant': the irrepressible spirit of the Face, by the people who made it. The Guardian. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  6. ↑ a b c Mark Hooper: The Face magazine returns – will it work in the digital era?. The Guardian. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  7. ↑ Drowned in Sound: ...and the Next Mags Facing the Chop Are.... Drowned in Sound. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  8. ↑ Lauren Cochrane: The return of cool? The Face is back after 15 years. The Guardian. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  9. ↑ Andy Beckett: The Story of the Face by Paul Gorman review – the style magazine and British pop culture. The Guardian. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  10. ↑ Stuart Brumfitt. LinkedIn. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  11. ↑ Esther Kezia Thorpe: A new Face for 2019: Iconic music magazine relaunches with four cover stars. Media Makers Meet. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  12. ↑ Daphne Milner: The Face Names Matthew Whitehouse Editor. The Business of Fashion. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Face_(magazyn)&oldid=73305827”