Harry Styles

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Harry Styles
Ilustracja
Harry Styles podczas występu w 2018.
Imię i nazwisko Harry Edward Styles
Pseudonim Hazza, Harold, Harreh, Heri
Data i miejsce urodzenia 1 lutego 1994
Redditch
Instrumenty gitara, fortepian
Typ głosu baryton
Gatunki pop, rock, contemporary pop/rock[1]
Zawód piosenkarz[1], autor tekstów, model, aktor, producent filmowy
Aktywność od 2010
Wydawnictwo Syco, Sony Music Entertainment, Columbia Records
Powiązania Louis Tomlinson, Niall Horan, Liam Payne, Zayn Malik
Zespoły
One Direction

White Eskimo – przed One Direction

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Harry Edward Styles (ur. 1 lutego 1994 w Redditch) – brytyjski piosenkarz, autor tekstów, muzyk, model, aktor i producent filmowy.

W latach 2010–2016 wokalista boys bandu One Direction, z którym wydał pięć albumów studyjnych: Up All Night (2011), Take Me Home (2012), Midnight Memories (2013), Four (2014) i Made in the A.M. (2015). Od 2016 artysta solowy, wydał dwa albumy studyjne Harry Styles (2017), z którym dotarł na pierwsze miejsce list najczęściej kupowanych płyt w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Australii oraz Fine Line (2019).

Wczesne lata

Urodził się w Redditch[2], jest drugim dzieckiem Desmonda „Desa” Stylesa i Anne Twist[3]. Ma starszą siostrę, Gemmę[3]. Dorastał w Holmes Chapel w hrabstwie ceremonialnym Cheshire, gdzie uczęszczał do Holmes Chapel Comprehensive School[3].

Jako piosenkarz debiutował w boys bandzie White Eskimo, gdzie występowali prywatnie w Holmes Chapel[1].

Działalność muzyczna

Współpraca z One Direction

Harry Styles, 2011

W 2010 wziął udział w przesłuchaniach do siódmej brytyjskiej wersji programu X Factor. W pierwszym etapie wykonał piosenkę Steviego Wondera „Isn’t She Lovely” i przeszedł do kolejnej rundy, tzw. „bootcampu”. Wówczas odpadł z konkursu, jednak następnie przyjął propozycję dołączenia jako wokalista do nowo powstającego boys bandu One Direction, który wymyślił pomysłodawca i juror programu, Simon Cowell[4]. Zespół zakwalifikował się do występów podczas odcinków na żywo i ostatecznie dotarł do finału, w którym zajął trzecie miejsce w głosowaniu telewidzów[5].

Po finale programu jako zespół podpisali kontrakt z wytwórnią Syco Music[6] i rozpoczęli pracę nad nagrywaniem pierwszego albumu studyjnego[7]. Album pt. Up All Night ukazał się 20 listopada 2011[8]. Wydanie płyty poprzedziła premiera dwóch singli, „What Makes You Beautiful”[9] i „Gotta Be You”[10]. Jesienią odbyli trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, gdzie podpisali kontrakt płytowy z wytwórnią Columbia Records[11].

Do 2016 wydali jeszcze cztery albumy: Take Me Home (2012), Midnight Memories (2013), Four (2014) i Made in the A.M. (2015). Z czterema pierwszymi płytami dotarli do pierwszego miejsca amerykańskiej listy Billboard 200[12]. 24 sierpnia 2015 poinformowali o zawieszeniu działalności zespołu.

Kariera solowa

Po zawieszeniu działalności zespołu One Direction rozpoczął karierę solową. 7 kwietnia 2017 wydał debiutancki, solowy singiel „Sign of the Times”[13][14]. Utworem zapowiadał pierwszy solowy album studyjny pt. Harry Styles, który wydał 12 maja[15]. Zgodnie z raportem IFPI, album sprzedano w ponad milionowym nakładzie na całym świecie, dzięki czemu było to jedno z najlepiej sprzedających się nagrań w 2017[16].

13 grudnia 2019 wydał drugi solowy album studyjny pt. Fine Line, który promował singlami „Lights Up”, „Watermelon Sugar”, „Adore You” i „Falling”. Album przyniósł mu trzy nominacje do Grammy[17]. W kwietniu 2020 miał rozpocząć trasę koncertową Love On Tour, która została przełożona na rok 2021, ze względu na pandemię wirusa SARS-CoV-2.

Działalność aktorska

W 2016 otrzymał rolę w filmie Dunkierka (ang. Dunkirk), gdzie zagrał m.in. obok Marka Rylance’a, akcja filmu nawiązuje do historii ewakuacji alianckich sił zbrojnych w latach 40. XX wieku w Dunkierce[18].

W 2020 roku rozpoczął nagrania do kolejnego filmu, Don’t Worry Darling, reżyserowanego przez Olivię Wild. Akcja osadzona w latach 50 XX w. opowiada historie względnie idealnego małżeństwa Alice i Jacka, w którego, obok Florence Puch, wcieli się sam Styles[19].

Inspiracje muzyczne

Wśród artystów rockowych, pod wpływem których jest twórczości ewoluowała, wymienił wykonawców, takich jak m.in.: Queen, Elvisa Presleya, The Beatles i Fleetwood Mac. Z wokalistą ostatniego z zespołów, Stevie Nicks, Styles pozostaje w bliskich stosunkach. Nicks mówiła o ich przyjaźni w jednym z wywiadów:

„Kiedy Harry pojawił się w naszym życiu, powiedziałam: „O mój Boże, to jest syn, którego nigdy nie miałem. Więc go adoptowałam. Kocham Harry’ego i bardzo się cieszę, że Harry nagrał rock & rolla – mógłby nagrać płytę pop i to byłby dla niego łatwy sposób. Ale wydaje mi się, że zdecydował, że chce urodzić się również w 1948 roku – nagrał płytę, która bardziej przypominała 1975”.[20]

Krytycy muzyczni podkreślają z kolei silną inspirację Stylesa muzykami rockowymi, takimi jak Oasis czy David Bowie.

Styles i moda

Stylistą Harrego Stylesa jest Harry Lambert[21].

Odkąd muzyk opuścił boys band, stał się bardziej odważny w wyborze ciuchów, a jego styl stał się inspiracją dla wielu młodych ludzi. Styles łamie normy gender i wprowadza elementy damskiej mody do swojej garderoby.

W 2017 roku stał się twarzą domu mody Gucci. Dyrektor kreatywny marki, Alessandro Michele, wspomina ich pierwsze spotkanie w wywiadzie dla magazynu modowego Vouge.

„[...] Ale wydarzyło się coś magicznego i Harry jest teraz moim przyjacielem. Ma aurę angielskiej gwiazdy rock and rolla – jak młody grecki bóg z postawą Jamesa Deana i odrobiną Micka Jaggera – ale nikt nie jest słodszy. Jest obrazem nowej ery, tego, jak może wyglądać mężczyzna”.[22]

W maju 2019 roku prowadził Met Galę, jednocześnie stając się najmłodszą osobą która to osiągnęła. Pokazał się na niej w czarnym stroju z przeźroczystym topem oraz kolczykiem z perłą, zaprojektowanym przez Gucci[23].

2020 rok przyniósł muzykowi okładkę grudniowego wydania magazynu Vouge[22]. Pojawił się on na niej w sukience i stał się pierwszym mężczyzną który wystąpił na okładce amerykańskiego wydania solo. Styles mówił o swoich modowych wyborach w taki sposób:

„Są ubrania dla mężczyzn i są ubrania dla kobiet”, po usunięciu jakichkolwiek barier otwierasz oczywiście arenę, na której możesz grać. Czasami chodzę do sklepów i po prostu patrzę na damskie ubrania, myśląc, że są niesamowite. To jest jak wszystko – za każdym razem, gdy stawiasz bariery w swoim życiu, po prostu siebie ograniczasz. Jest tyle radości z zabawy ubraniami. Nigdy tak naprawdę nie myślałem zbyt wiele o tym, co to znaczy – to po prostu staje się rozszerzoną częścią tworzenia czegoś”.[22]

Filmografia

Rok Tytuł Rola Reżyser
2012 iCarly (odc.: iGo One Direction)[24] w roli samego siebie Steve Hoefer
2013 One Direction: This Is Us (film dokumentalny)[24] w roli samego siebie Morgan Spurlock
2014 One Direction: Where We Are – The Concert Film (film z koncertu)[24] w roli samego siebie Paul Dugdale
2017 Dunkierka (film wojenny)[24] Alex Christopher Nolan
Harry Styles: Behind The Album (film dokumentalny)[24] w roli samego siebie Paul Dugdale
2021 Don't Worry Darling Jack Olivia Wilde

Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia One Direction.

Albumy studyjne

Rok Album Pozycja na liście Sprzedaż Certyfikat
UK
[25] 		AUS
[26] 		IRE
[27] 		ITA
[28] 		NZ
[29] 		SWE
[30]
2017 Harry Styles[15] 1 1 1 2 2 3
  • USA: złota płyta[33]
  • UK: złota płyta[34]
  • AUS: złota płyta[26]
  • ITA: złota płyta[35]
  • POL: 2x platynowa płyta[36]
2019 Fine Line
  • Data: 13 grudnia 2019
  • Wydawca: Erskine Records, Columbia Records
  • POL: 40 000
  • POL: 2x platynowa płyta[36]
„–” oznacza, że album nie był notowany.

Przypisy

  1. ↑ a b c Neil Z. Yeung, Harry Styles Biography, AllMusic [dostęp 2017-05-03], Cytat: As a member of the British boy band One Direction, singer Harry Styles topped the charts, toured the world, and sold millions of albums before going solo in 2016. Born in Redditch, England in 1994, Styles was raised in Holmes Chapel, Cheshire, where he would make his first foray into music with his high school band, White Eskimo (...). Reflecting the influence of childhood favorites like Queen, Elvis, and the Beatles (...). Released in April 2017, the midtempo anthem drew comparisons to British forebears like Oasis and David Bowie with its plaintive piano and swelling chorus.
    Genre: Pop/Rock
    Styles: Contemporary Pop/Rock (...) (ang.).
  2. ↑ Harry Styles born in Redditch – confirmed (ang.). www.redditchstandard.co.uk. [dostęp 2015-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-10)].
  3. ↑ a b c Harry Edward Styles (ang.). Digital Spy. [dostęp 2015-10-11].
  4. ↑ Nicole Scherzinger: 'I did Simon Cowell a favour with One Direction’ (ang.). [dostęp 2012-04-09].
  5. ↑ X Factor final: One Direction booted off, Rebecca and Matt left (ang.). [dostęp 2012-04-09].
  6. ↑ One Direction get £2m Syco Investment.
  7. ↑ One Direction Album.
  8. ↑ Up All Night – One Direction.
  9. ↑ One Direction announce new single 'What Makes You Beautiful’.
  10. ↑ One Direction Unveil Second Single 'Gotta Be You' MTV.
  11. ↑ One Direction sign US record deal with Adele label Columbia – Music News.
  12. ↑ Keith Caulfield: One Direction’s ‘Four’ Makes Historic No. 1 Debut on Billboard 200 Chart. Billboard, 2014-12-15. [dostęp 2014-11-26].
  13. ↑ Harry Styles channels glam rock in post-One Direction debut, ctvnews.com, 7 kwietnia 2017 [dostęp 2017-05-04], Cytat: Harry Styles released the glam rock ballad „Sign of the Times” as his first solo single. (ang.).
  14. ↑ Harry Styles zadebiutował solowo (nowy utwór „Sign of the Times”), Interia.pl, 7 kwietnia 2017 [dostęp 2015-05-04], Cytat: Harry Styles zaprezentował swój pierwszy solowy utwór. Piosenka „Sign of the Times” zapowiada debiutancki album byłego członka One Direction (...). (pol.).
  15. ↑ a b c d Harry Styles by Harry Styles, iTunes [dostęp 2017-05-04] (ang.).
  16. ↑ Global top 10 digital singles of 2017 & Global top 10 albums of 2017, [w:] Global music report 2018. Annual state of the industry [PDF], ifpi.org, s. 9 [dostęp 2019-07-08] [zarchiwizowane 2019-06-26] (ang.).
  17. ↑ Harry Styles, GRAMMY.com, 15 grudnia 2020 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  18. ↑ Harry Styles wystąpi w filmie razem z Tomem Hardym (pol.). kobieta.interia.pl. [dostęp 2016-03-14].
  19. ↑ Erica Gonzales, Amy Mackelden, Chris Pine Says Harry Styles Is an „Absolute Delight” in ‘Don’t Worry Darling’, Harper’s BAZAAR, 20 grudnia 2020 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  20. ↑ Alternative Press Magazine, Stevie Nicks calls Harry Styles her “love child”, “the son she never had”, Alternative Press, 28 lutego 2019 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  21. ↑ Filiz Mustafa, Who is Harry Lambert? Harry Styles’ stylist unveils Vogue cover’s behind-the-scenes!, HITC, 13 listopada 2020 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  22. ↑ a b c Hamish Bowles, Playtime With Harry Styles: “You Can Never Be Overdressed”, Vogue [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  23. ↑ The Inside Scoop On All Of Harry Styles’s „Unexpected” Met Gala Looks, British Vogue [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  24. ↑ a b c d e Harry Styles w bazie IMDb (ang.)
  25. ↑ Harry Styles, officialcharts.com [dostęp 2017-05-21] (ang.).
  26. ↑ a b c Aria Album Chart, ariacharts.com [dostęp 2017-05-21] (ang.).
  27. ↑ Irish Charts, ima.ie [dostęp 2017-05-21] (ang.).
  28. ↑ Classifiche (Album), fimi.it [dostęp 2017-05-21] (wł.).
  29. ↑ The Official NZ Music CHarts, nztop40.co.nz [dostęp 2017-05-21] (ang.).
  30. ↑ Veckans Albumlista, sverigetopplistan.se [dostęp 2017-05-21] (szw.).
  31. ↑ a b Gil Kaufman, Harry Styles Self-Titled Debut Due May 12, „Billboard”, 13 kwietnia 2017 [dostęp 2017-05-04], Cytat: You’ve got a month to prepare. Columbia Records announced on Thursday (Apr. 13) that Harry Styles’ self-titled debut album will drop on May 12 (...). (ang.).
  32. ↑ Andrew Trendell, Harry Styles unveils artwork, tracklist and release date for debut solo album, „NME”, 13 kwietnia 2017 [dostęp 2017-05-04], Cytat: (...) Styles has signed to Columbia Records for his solo material (...). (ang.).
  33. ↑ a b Harry Styles (Gold & Platinum), Recording Industry Association of America [dostęp 2017-09-15] (ang.).
  34. ↑ a b Certified Awards Search, British Phonographic Industry [dostęp 2017-09-15] (ang.).
  35. ↑ a b Certificazioni, Federazione Industria Musicale Italiana [dostęp 2017-09-15] (wł.).
  36. ↑ a b Platynowe płyty CD przyznane w 2021 roku, ZPAV [dostęp 2021-02-17].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Harry_Styles&oldid=63607587”