The State (album)

The State
	Wykonawca albumu studyjnego
	Nickelback
Wydany	1998 (Oryginalne wydanie); 7 marca 2000; (Zobacz wydania albumu)
Nagrywany	1998 w Green House Studios Burnaby, Kolumbia Brytyjska
Gatunek	post grunge, hard rock, metal alternatywny
Długość	38:58
Wydawnictwo	Roadrunner (Europa); EMI (USA)
Producent	Chad Kroeger, Dale Penner
	Oceny
	AllMusic ; Sputnikmusic ;
	Album po albumie
	Single z albumu The State
	„Leader of Men”; Wydany: 18 sierpnia 2000; „Old Enough”; Wydany: 17 października 2000 tylko (USA); „Worthy to Say”; Wydany: Grudzień 2000 tylko (USA); „Breathe”; Wydany: Luty 2001 tylko (USA);

The State – drugi studyjny album post grungeowej grupy Nickelback, wydany pierwotnie niezależnie i jedynie w Kanadzie w 1998 roku. Jest to pierwszy album studyjny nagrany przez grupę z perkusistą Ryanem Vikedalem, który zastąpił Brandona Kroegera tuż przed sesją nagraniową. W roku 2000 album ukazał się na rynku ponownie, już nakładem wytwórni Roadrunner Records oraz EMI. Album zdobył status platynowej oraz złotej płyty w USA i Kanadzie. Dotarł także do 130 pozycji listy Billboard 200.

Pisanie, nagrywanie[edytuj | edytuj kod]

Pisanie materiału na drugi studyjny album grupa rozpoczęła jeszcze podczas trasy „Curb Tour” w roku 1997. Wiele utworów zawartych na albumie „The State” było granych na żywo już podczas wspomnianej trasy z roku 1997, m.in. „Leader of Men”, „Old Enough”, „Worthy to Say” czy „Not Leavin' Yet”. Utwory te trafiły także na bootleg z tejże trasy „Acoustic live on Power 97", gdzie zostały wykonane w wersjach akustycznych. Reszta piosenek zawartych na płycie to nowy premierowy materiał. Sesja nagraniowa rozpoczęła się w dwa lata od wydania albumu „Curb”. W ciągu tych lat wokalista grupy Chad Kroeger pracował jako sprzedawca powierzchni reklamowej. Nabyte doświadczenie, wykorzystał potem w promocji zespołu, oraz nowego krążka. Na 10 dni przed rozpoczęciem sesji nagraniowej, zespół postanowił opuścić dotychczasowy perkusista grupy Brandon Kroeger. Zespół zaangażował na jego miejsce Mitcha Guidona, który jednak w zespole przebywał zaledwie kilka dni. W końcu do zespołu, za pomocą Ryana Peake’a został ściągnięty perkusista Ryan Vikedal z zespołu Curb Loud Band. W ciągu tygodnia nauczył się 12 utworów grupy i zespół przystąpił do prac nad materiałem. Tak to wydarzenie wspominał w jednym z wywiadów wokalista grupy, Chad Kroeger: „On naprawdę nas dopełnił i pomógł stworzyć zespół takim jakim jest dziś. Zamiast uczucia, że jest nas trzech i jakiś perkusista, zaczęliśmy czuć się jak Nickelback”. W takim składzie rozpoczęto pracę nad materiałem na drugi krążek. Grupa nagrywała w studiu Green House Studios w Burnaby, pod okiem producenta Dale Pennera. Zespół postanowił zatrudnić producenta, aby płyta była jak najlepiej dopracowana. W międzyczasie grupa rozstaje się ze swym pierwszym managerem Clyde’em Hillem, i nawiązuje współpracę z Bryanem Colemanem. Sesja nagraniowa nieznacznie się przedłużyła i zespół nie zdążył w wyznaczonym czasie nagrać całego materiału. Premiera opóźniła się nieznacznie. Ostatecznie na album trafiło 5 premierowych piosenek oraz 6 znanych już fanom z poprzedniej trasy.

Brzmienie[edytuj | edytuj kod]

W porównaniu z poprzednią płytą, album „The State” prezentuje nieco lżejszy materiał, widać jest także większy wpływ muzyki grunge. Mimo iż materiał jest lżejszy, nadal zachowuje melodyjność i ciężkość. Brzmienie jest porównywalne do takich wykonawców jak Soundgarden, Bush, Screaming Trees, 3 Doors Down, The Union Underground czy Ultraspank. Grupa zachowuje nadal ciężkie melodyjne riffy, przeplatane łagodniejszymi refrenami i solówkami gitarowymi. Grupa nagrywa także akustyczną wersję przeboju „Leader of Men”, która jest zamieszczona na płycie w formie bonusu.

Wydanie, promocja[edytuj | edytuj kod]

Album ostatecznie został ukończony i wydany w roku 1998. Podobnie jak i poprzedni krążek, został wydany niezależnie i także jedynie w Kanadzie. Zespół po wydaniu płyty ruszył w trasę koncertową, grając w Północnych Stanach i promując swoją muzykę. W 2000 za sprawą utworu „Leader of Men”, zespołem zaczęły interesować się większe wytwórnie fonograficzne. Po negocjacjach grupa podpisała dwa znaczące kontrakty. Jeden z EMI na promocję i dystrybucję płyt w Stanach, drugi z wytwórnią metalową Roadrunner na promocję i dystrybucję płyt w Europie. Po podpisaniu tych kontraktów, wytwórnia 7 marca 2000 roku wydała ponownie album „The State”, w zmienionej okładce, pilotowany przez singel z utworem „Leader of Men”, który jak się okazało zajął bardzo wysokie lokaty na amerykańskich listach przebojów, m.in. docierając do 8 pozycji listy Mainstream Rock Tracks. Zespół otrzymał także większy budżet od wytwórni, dzięki czemu mógł nakręcić teledyski do utworów „Leader of Men”, „Old Enough” oraz „Worthy to Say”. W ciągu blisko dwóch lat intensywnego koncertowania zespół zagrał łącznie 102 koncerty, supportując m.in. takie zespoły jak Creed, KISS, 3 Doors Down czy Fuel. Za dobrze przyjętą w środowisku muzycznym płytę oraz dużą liczbę koncertów, zespół został nagrodzony statuetką „Favourite Heavy Metal” w kategorii „Georgia Straight Readers’ Choice Music Awards”.

Sukces[edytuj | edytuj kod]

Płyta „The State” okazała się sporym sukcesem w dorobku mało znanego zespołu. W Stanach Zjednoczonych album sprzedał się w 1,000,000 kopii, co pozwoliło na przyznanie mu przez RIAA statusu platynowej płyty, natomiast w Kanadzie album pokrył się złotem za sprzedaż 50,000 kopii. Ogólna sprzedaż krążka na świecie wyniosła 1,100,000 kopii. 23 września 2000 album dotarł do 130 miejsca na liście Billboard 200, czyli o 52 pozycje wyżej niż album „Curb”. W październiku 2008, album zdobył w ojczystej Kanadzie status platynowej płyty, przyznanej grupie przez Recording Industry Association of America.

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Nr.	Tytuł	Tekst	Muzyka	Długość
1.	„Breathe”	Chad Kroeger	Nickelback	3:58
2.	„Cowboy Hat”	Chad Kroeger	Nickelback	3:56
3.	„Leader of Men”	Chad Kroeger	Nickelback	3:31
4.	„Old Enough”	Chad Kroeger	Nickelback	2:48
5.	„Worthy to Say”	Chad Kroeger	Nickelback	4:06
6.	„Diggin’ This”	Chad Kroeger	Nickelback	3:01
7.	„Deep”	Chad Kroeger	Nickelback	2:48
8.	„One Last Run”	Chad Kroeger	Nickelback	3:30
9.	„Not Leavin' Yet”	Chad Kroeger	Nickelback	3:44
10.	„Hold Out Your Hand”	Chad Kroeger	Nickelback	4:08
11.	„Leader of Men” (Acoustic)	Chad Kroeger	Nickelback	3:23

Japan Bonus Track[edytuj | edytuj kod]

Nr.		Tytuł	Tekst	Muzyka	Długość
12.		„Little Friend”	Chad Kroeger	Nickelback / B.Kroeger	3:48

Single[edytuj | edytuj kod]

Informacje
„Leader of Men” Wydany: 18 sierpnia 2000 Pozycje na listach: #8 (U.S. Main Rock) #21 (U.S. Modern Rock)
„Old Enough” Wydany: 17 października 2000 Pozycje na listach: #24 (U.S. Main Rock)
"Breathe” Wydany: Grudzień 2000 Pozycje na listach: #10 (U.S. Main Rock) #21 (U.S. Modern Rock)
„Worthy to Say” Wydany: Grudzień 2000 Pozycje na listach: #25 (The Fox’s Top 99 of 2001)

Twórcy[edytuj | edytuj kod]

Nickelback

Chad Kroeger – śpiew, gitara rytmiczna, produkcja
Ryan Peake – gitara prowadząca, wokal wspierający
Mike Kroeger – gitara basowa
Ryan Vikedal – perkusja

Produkcja

Nagrywany: 1998 w „Green House Studios” w Burnaby (Kolumbia Brytyjska)
Producent muzyczny: Chad Kroeger, Nickelback, Dale Penner
Miks albumu: Garth Richardson w „Green House Studios” w Burnaby (Kolumbia Brytyjska)
Mastering: Brett Zilahi w „Metalworks” w Misissauga
Inżynier dźwięku: Dave Ashton
Producent: Ken Grant
Zdjęcia: Neil Zlozower
Management: Bryan Coleman
Legal Representation: Jonathan Simkin
Okładka: Three Mountain Design, Inc.
Aranżacja: Chad Kroeger, Ryan Peake, Mike Kroeger, Ryan Vikedal
Teksty piosenek: Chad Kroeger
Wytwórnia: Początkowo krążek wydany w Kanadzie niezależnie, Roadrunner, EMI

Sprzęt[edytuj | edytuj kod]

Wzmacniacze: Mesa Boogie, Ampeg
Gitary: Gibson Les Paul, Fender, PRS Guitars
Gitary basowe: Tobias oraz Random
Perkusja: Ayotte drums
Struny: Ernie Ball

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Stany Zjednoczone – 1,000,000 kopii (Platynowa płyta) przyznana przez RIAA
Kanada – 100,000 kopii (Złota płyta), (Platynowa płyta)
Sprzedaż ogólna: 1,100,000 kopii

Wydania albumu[edytuj | edytuj kod]

Płyta kompaktowa[edytuj | edytuj kod]

Kontynent	Wydawca	Data wydania	Wersja
Kanada	Wydanie niezależne	1998	CD
Stany Zjednoczone	Wydanie niezależne	Styczeń 2000	CD
Stany Zjednoczone	EMI	7 marca 2000	CD
Europa	Roadrunner	Maj 2000	CD
Japonia	Roadrunner International/EMI	20 czerwca 2000	CD
Irlandia	Roadrunner	1 kwietnia 2001	CD
Europa (Reedycja)	EMI	28 sierpnia 2001	CD

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b The State w serwisie AllMusic.
↑ Nickelback – The State Review – sputnikmusic.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oryginalna Okładka
Okładka z wydania z 2000 roku
Teksty piosenek z płyty. diglyrics.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-14)].

[autonazwa1-1] The State w serwisie AllMusic.

[2] Nickelback – The State Review – sputnikmusic.

[1]

[2]

Albumy studyjne	Curb (1996) The State (1998) Silver Side Up (2001) The Long Road (2003) All the Right Reasons (2005) Dark Horse (2008) Here and Now (2011) No Fixed Address (2014) Feed the Machine (2017)
Albumy koncertowe	Live at Home (2002) Live from Sturgis (2008)
Minialbumy	Hesher (1996)
Kompilacje	Three Sided Coin (2002)
Wideografia	Live at Home Rock am Ring The Videos Road to Success Photo Album The Ultimate Video Collection Live from Sturgis 2006
Single	„Fly” „Leader of Men” „Old Enough” „Breathe” „Worthy to Say” „How You Remind Me” „Too Bad” „Never Again” „Someday” „Figured You Out” „Feelin' Way Too Damn Good” „See You at the Show” „Because of You” „Photograph” „Animals” „Savin' Me” „Far Away” „Rockstar” „If Everyone Cared” „Side of a Bullet” „Gotta Be Somebody” „Something in Your Mouth” „If Today Was Your Last Day” „I'd Come for You” „Burn it to the Ground” „Never Gonna Be Alone” „Shakin’ Hands” „This Afternoon” „When We Stand Together” „Bottoms Up” „This Means War” „Lullaby” „Trying Not to Love You” „Edge Of A Revolution” „What Are You Waiting For?” „Milion Miles An Hour” „She Kneeps Me Up” „Miss You” „Satellite” „Get 'Em Up” „Make Me Believe Again” „Feed the Machine” „Song on Fire” „Must Be Nice”
Trasy koncertowe	Curb Tour (1997) The State Tour (1998–2000) Silver Side Up Tour (2002) The Long Road Tour (2003–2004) All the Right Reasons Tour (2006–2007) Dark Horse Tour (2009–2010) Here and Now Tour (2012–2013) No Fixed Address Tour (2015–2016) Feed the Machine Tour (2017)
Powiązane	Dyskografia Lista nagród oraz nominacji 604 Records Roadrunner Hero Why Don’t You & I Into the Night Post grunge Hanna Someday: The String Quartet Tribute to Nickelback