Tom Dowd
Imię i nazwisko |
Thomas Dowd |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Wydawnictwo |
Tom Dowd (ur. 20 października 1925 w Nowym Jorku – zm. 27 października 2002 w Aventura) – amerykański inżynier dźwięku i producent nagrań w wytwórni Atlantic Records. Odpowiada za wprowadzenie metody nagrywania wielościeżkowego.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Początki
[edytuj | edytuj kod]Urodził się na Manhattanie. W okresie dorastania grał na fortepianie, skrzypcach, tubie i na kontrabasie. Jego matka była śpiewaczką operową, a ojciec koncertmistrzem. Dowd ukończył szkołę średnią Stuyvesant High School w czerwcu 1942 w wieku 16 lat[1]. Jego dalsza edukacja muzyczna miała miejsce w City College of New York. Dowd grał w zespole na nowojorskim Uniwersytecie Columbia, gdzie w końcu został dyrygentem. Został tam również zatrudniony w laboratorium fizycznym.
Wojsko
[edytuj | edytuj kod]W wieku 18 lat Dowd został powołany do wojska USA i otrzymał stopień sierżanta. Nadal pracował w dziedzinie fizyki na Columbia University. Brał udział w Projekcie Manhattan, przyczyniając się do stworzenia bomby atomowej (cel badań był niejasny aż do roku 1945)[2]. Po zakończeniu prac nad Projektem Manhattan Dowd chciał uzyskać stopień magistra fizyki nuklearnej, jednak ostatecznie postanowił odejść, jako że uniwersytet nie był w stanie uznać czterech lat jego ściśle tajnej pracy.
Muzyka
[edytuj | edytuj kod]Dowd podjął pracę w studiu nagrań muzyki poważnej, gdzie pracował aż do uzyskania posady w Atlantic Records. Wkrótce stał się głównym inżynierem dźwięku w Atlantic i nagrywał płyty popularnych artystów, takich jak Ray Charles, The Drifters, The Coasters, Ruth Brown, czy Bobby Darin (to Dowd nagrał legendarny utwór "Mack the Knife"), natomiast w nocy uwieczniał jazzowe arcydzieła Johna Coltrane'a, Ornette Colemana, Theloniusa Monka i Charliego Parkera. Jego pierwszym przebojem był utwór Eileen Barton - "If I Knew You Were Comin' I'd a Baked A Cake".
To dzięki pomysłowi Dowda pocięto nagranie Raya Charlesa "What I'd Say" na dwie części, które zostały wydane na stronie "A" i "B" jednego singla na płycie gramofonowej. Dowd pracował jako inżynier dźwięku i producent od lat '40 aż do początku XXI wieku. Nagrywał utwory artystów takich jak:
- Eric Clapton
- Lynyrd Skynyrd
- Rod Stewart
- Wishbone Ash
- Cream
- Chicago
- The Allman Brothers Band
- Joe Bonamassa
- The J. Geils Band
- Meat Loaf
- Sonny & Cher
- The Rascals
- Willie Nelson
- Diana Ross
- Kenny Loggins
- James Gang
- Dusty Springfield
- Eddie Harris
- Booker T. and the MGs
- The Drifters
- Otis Redding
- The Coasters
- Bobby Darin
- Aretha Franklin
- Ruth Brown
Dowd otrzymał Grammy Trustees Award (Nagrodę Członków Zarządu Grammy) za życiowe osiągnięcia w lutym 2002.
Zmarł na rozedmę płuc 27 października 2002 na Florydzie, gdzie od wielu lat żył i pracował w studiu nagrań Criteria Studios[3].
Dziedzictwo
[edytuj | edytuj kod]Współpracując z wielkimi artystami i przy nagrywaniu jednych z największych światowych utworów Tom Dowd miał duży wpływ na brzmienie muzyki II poł. XX wieku. To on zachęcił Jerry'ego Wexlera z Atlantic Records do zainstalowania ośmio-ścieżkowego Ampexa, co sprawiło, że Atlantic stała się pierwszą wytwórnią płytową, która zastosowała nagrywanie wielościeżkowe[4].
Dowdowi inżynierowi przypisuje się popularyzację ośmiościeżkowego systemu nagrywającego w muzyce popularnej oraz zastosowanie dźwięku stereo. Choć stereo zostało wynalezione w XIX wieku, to Dowd po raz pierwszy użył tego systemu do nagrań. To on pierwszy zastosował suwakowy potencjometr kanałowy zamiast pokręteł w mikserze. Wynalazł różnorodne metody na polepszenie jakości dźwięku już po wstępnym nagraniu[1].
W 2003 r. pojawił się film dokumentalny w reżyserii Marka Moormanna - Tom Dowd and the Language of Music. W filmie biograficznym Ray z 2004 rolę Toma Dowda zagrał Rick Gomez.
14 kwietnia 2012 roku Tom Dowd przyjęty został w poczet Rock and Roll Hall of Fame[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dan Daley. The Engineers Who Changed Recording. „Sound on Sound”, 2004. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
- ↑ Biography. Tom Dowd and the Language of Music. [dostęp 2013-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 września 2007)]. (ang.).
- ↑ Forrest Norman: Soundman God. [w:] New Times [on-line]. 16 stycznia 2003. [dostęp 2013-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 grudnia 2013)]. (ang.).
- ↑ Matt Dobkin: I Never Loved a Man the Way I Loved You: Aretha Franklin, Respect, and the Making of a Soul Music Masterpiece. New York: St. Martin's Press, 2004, s. 142–143. ISBN 0-312-31828-6. (ang.).
- ↑ Tom Dowd in The Rock and Roll Hall of Fame. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tom Dowd i The Language of Music (ang.)
- Discography of Tom Dowd. thelanguageofmusic.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-08)]. (ang.)