Tommy Ho
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 czerwca 1973 |
| Wzrost |
183 cm |
| Gra |
leworęczny |
| Status profesjonalny |
1988 |
| Zakończenie kariery |
1997 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
85 (26 czerwca 1995) |
| Australian Open |
2R (1995) |
| Roland Garros |
1R (1995) |
| Wimbledon |
2R (1995) |
| US Open |
3R (1992) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
4 |
| Najwyżej w rankingu |
13 (8 stycznia 1996) |
| Australian Open |
3R (1996) |
| Roland Garros |
SF (1995) |
| Wimbledon |
2R (1995) |
| US Open |
2R (1991, 1992) |
Tommy Ho (ur. 17 czerwca 1973 w Houston) – amerykański tenisista.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę tenisową rozpoczął w 1988 roku.
W singlu do największych osiągnięć Amerykanina zalicza się zwycięstwo w 4 turniejach rangi ATP Challenger Tour. Najpierw triumfował w 1990 roku w Ponte Vedra, dwa lata później w Hongkongu, gdzie po drodze wyeliminował m.in. Leandera Paesa, a w finale Grega Rusedskiego. Trzeci tytuł wywalczył we wrześniu 1994 roku w Singapurze, a w lutym 1995 roku w Indian Wells. Najwyżej w rankingu singlistów był na 85. miejscu pod koniec czerwca 1995 roku.
W grze podwójnej Ho wygrał 4 turnieje z cyklu ATP World Tour, w tym rozgrywki ATP Masters Series w Indian Wells z 1995 roku. Partnerem deblowym Amerykanina był Brett Steven, a w finale pokonali Gary'ego Mullera i Pieta Norvala. Ponadto Ho był uczestnikiem 3 finałów imprez ATP World Tour. W zestawieniu deblistów najwyżej był na 13. pozycji na początku stycznia 1996 roku.
Od roku 1995 Amerykanin zmagał się głównie z problemami zdrowotnymi, często wycofując się z turniejów lub poddając mecze walkowerem. W 1997 roku ogłosił zakończenie kariery tenisowej.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (4–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 23 października 1994 | Pekin | Dywanowa (hala) |  Kent Kinnear
|
 David Adams Andriej Olchowski
|
7:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 19 lutego 1995 | Memphis | Twarda (hala) |  Brett Steven
|
Jared Palmer Richey Reneberg
|
6:4, 6:7, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 12 marca 1995 | Indian Wells | Twarda | Brett Steven
|
Gary Muller Piet Norval
|
6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 23 kwietnia 1995 | Hongkong | Twarda |  Mark Philippoussis
|
John Fitzgerald Anders Järryd
|
6:1, 6:7, 7:6 |
| Zwycięzca | 4. | 22 października 1995 | Pekin | Dywanowa (hala) |  Sébastien Lareau
|
 Dick Norman Fernon Wibier
|
7:6, 7:6 |
| Finalista | 2. | 12 listopada 1995 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Brett Steven
|
 Byron Black Jared Palmer
|
4:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 3. | 7 stycznia 1996 | Adelaide | Twarda | Jonas Björkman
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
5:7, 6:7 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).