Brett Steven
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1969 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1988 |
| Zakończenie kariery |
1999 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
32 (12 lutego 1996) |
| Australian Open |
QF (1993) |
| Roland Garros |
3R (1995) |
| Wimbledon |
4R (1997) |
| US Open |
2R (1995, 1997) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
9 |
| Najwyżej w rankingu |
16 (12 czerwca 1995) |
| Australian Open |
QF (1998) |
| Roland Garros |
SF (1995) |
| Wimbledon |
QF (1994, 1998) |
| US Open |
3R (1994) |
Brett Steven (ur. 27 kwietnia 1969 w Auckland) – nowozelandzki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1988–1999.
W grze pojedynczej ma w swoim dorobku 3 zwycięstwa w rozgrywkach ATP Challenger Tour. Pierwszą wygraną odniósł w 1990 roku w Canberze, gdzie pokonał w finale Andrew Kratzmanna. Drugi tytuł w rozgrywkach tej kategorii wywalczył w 1995 roku w Wellington, pokonując w finale Martina Damma. W maju 1997 roku zatriumfował w Lublanie. Pojedynek finałowy wygrał z Rumunem Andreim Pavelem. Steven w singlu jest ponadto trzykrotnym finalistą turniejów rangi ATP World Tour. Pierwszy finał z udziałem reprezentanta Nowej Zelandii miał miejsce pod koniec sierpnia 1993 roku w Schenectady. Mecz o tytuł przegrał z Thomasem Enqvistem. Do drugiego finału awansował na początku sezonu 1996 w Auckland, gdzie uległ Jiříemu Novákowi, a trzeci finał osiągnął w lipcu 1997 roku w Newport, przegrywając finałowy pojedynek z Sarkisem Sarksjanem. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 32. miejscu w lutym 1996 roku.
W grze podwójnej Steven wygrał 9 turniejów rangi ATP World Tour. Ponadto był uczestnikiem 8 deblowych finałów. W wielkim szlemie najlepszym wynikiem Stevena jest półfinał Rolanda Garrosa z 1995 roku. Wspólnie z Tommym Ho doszedł do owej fazy turnieju bez straty seta. Spotkanie o finał przegrał z deblem Jacco Eltingh–Paul Haarhuis. Najwyższą pozycję w zestawieniu deblistów osiągnął w czerwcu 1995 roku – nr 16.
W latach 1990–1999 Steven był reprezentantem kraju w Pucharze Davisa. Przez ten okres rozegrał dla zespołu 49 meczów, zarówno w singlu, jak i deblu. W grze pojedynczej jego bilans wynosi 18 zwycięstw i 15 porażek, natomiast w grze podwójnej wygrał 10 pojedynków i 6 przegrał.
W 1996 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, ponosząc porażkę w 1 rundzie z Arnaudem Boetschem.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 29 sierpnia 1993 | Schenectady | Twarda |  Thomas Enqvist
|
6:4, 3:6, 6:7(0) |
| Finalista | 2. | 14 stycznia 1996 | Auckland | Twarda |  Jiří Novák
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 13 lipca 1997 | Newport | Trawiasta |  Sarkis Sarksjan
|
6:7, 6:4, 5:7 |
Gra podwójna (9–8)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 14 lipca 1991 | Newport | Trawiasta |  Gianluca Pozzi
|
 Javier Frana Bruce Steel
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 29 sierpnia 1993 | Schenectady | Twarda |  Byron Black
|
 Bernd Karbacher Andriej Olchowski
|
6:2, 6:7, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 6 marca 1994 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Martin Damm
|
David Prinosil Udo Riglewski
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 17 kwietnia 1994 | Hongkong | Twarda | Jim Grabb
|
Jonas Björkman Patrick Rafter
|
walkower |
| Zwycięzca | 4. | 15 maja 1994 | Coral Springs | Ceglana |  Lan Bale
|
Ken Flach Stéphane Simian
|
6:3, 7:5 |
| Finalista | 2. | 19 lutego 1995 | Memphis | Twarda (hala) | Tommy Ho
|
Jared Palmer Richey Reneberg
|
6:4, 6:7, 1:6 |
| Zwycięzca | 5. | 12 marca 1995 | Indian Wells | Twarda | Tommy Ho
|
Gary Muller Piet Norval
|
6:4, 7:6 |
| Finalista | 3. | 23 kwietnia 1995 | Bermudy | Ceglana | Jason Stoltenberg
|
 Grant Connell Todd Martin
|
6:7, 6:2, 5:7 |
| Finalista | 4. | 12 listopada 1995 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Tommy Ho
|
Byron Black Jared Palmer
|
4:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 5. | 14 stycznia 1996 | Auckland | Twarda | Jonas Björkman
|
Marcos Ondruska Jack Waite
|
walkower |
| Finalista | 6. | 10 marca 1996 | Scottsdale | Twarda | Richey Reneberg
|
Patrick Galbraith Rick Leach
|
7:5, 5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 6. | 16 marca 1997 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Andriej Olchowski
|
 Kenneth Carlsen Frederik Fetterlein
|
6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 23 marca 1997 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Andriej Olchowski
|
David Prinosil Daniel Vacek
|
6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 13 lipca 1997 | Newport | Trawiasta | Justin Gimelstob
|
Kent Kinnear Ałeksandar Kitinow
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 9. | 18 stycznia 1998 | Auckland | Twarda | Patrick Galbraith
|
 Tom Nijssen Jeff Tarango
|
6:4, 6:2 |
| Finalista | 7. | 15 marca 1998 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Jan Siemerink
|
Tom Kempers Menno Oosting
|
4:6, 6:7 |
| Finalista | 8. | 10 maja 1998 | Hamburg | Ceglana | David Adams
|
Donald Johnson Francisco Montana
|
2:6, 5:7 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-02-05] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-02-05] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-02-05] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 stycznia 2011)]. (ang.).