Richey Reneberg
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 października 1965 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1987 |
| Zakończenie kariery |
2000 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
20 (6 maja 1991) |
| Australian Open |
3R (1992, 1998) |
| Roland Garros |
3R (1994, 1995) |
| Wimbledon |
4R (1997) |
| US Open |
4R (1994) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
19 |
| Najwyżej w rankingu |
1 (1 lutego 1993) |
| Australian Open |
W (1995) |
| Roland Garros |
QF (1992) |
| Wimbledon |
F (1992) |
| US Open |
W (1992) |
Richey Reneberg, właśc. Richard Arlen Reneberg (ur. 5 października 1965 w Phoenix) – amerykański tenisista, mistrz US Open 1992 i Australian Open 1995 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako zawodowy tenisista Reneberg występował w latach 1987–2000.
W grze pojedynczej osiągnął 7 finałów turniejów rangi ATP World Tour, z których w 3 zwyciężył.
Sukcesy Amerykanin odnosił głównie w grze podwójnej, w której triumfował w 19 turniejach ATP World Tour oraz uczestniczył w 16 finałach. W 1992 roku został mistrzem US Open wspólnie z Jimem Grabbem pokonując w finale parę Kelly Jones–Rick Leach 3:6, 7:6, 6:3, 6:3. W 1995 roku wygrał Australian Open partnerując Jaredowi Palmerowi po wyeliminowaniu wynikiem 6:3, 3:6, 6:3, 6:2 w finale Marka Knowlesa i Daniela Nestora. W 1992 roku Reneberg został finalistą Wimbledonu ponosząc porażkę z Johnem McEnroe i Michaelem Stichem. Amerykanin grał wówczas razem z Jimem Grabbem.
W latach 1993–1998 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa rozgrywając w sumie 9 meczów, z których w 6 zwyciężył.
W 1996 roku zagrał w singlowych zawodach igrzysk olimpijskich w Atlancie ulegając w 1 rundzie Leanderowi Paesowi.
Najwyżej w rankingu ATP World Tour singlistów zajmował 20. miejsce (6 maja 1991), a w rankingu deblistów 1. pozycję (1 lutego 1993). Na szczycie listu gry podwójnej był w sumie przez 13 tygodni.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 7 stycznia 1990 | Wellington | Twarda |  Emilio Sánchez
|
7:6, 4:6, 6:4, 4:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 1. | 5 maja 1991 | Tampa | Ceglana |  Petr Korda
|
4:6, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 10 stycznia 1993 | Kuala Lumpur | Twarda |  Olivier Delaître
|
6:3, 6:1 |
| Finalista | 2. | 9 stycznia 1994 | Oʻahu | Twarda |  Wayne Ferreira
|
4:6, 7:6(3), 1:6 |
| Finalista | 3. | 21 kwietnia 1996 | Tokio | Twarda |  Pete Sampras
|
4:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 3. | 16 czerwca 1996 | Rosmalen | Trawiasta | Stéphane Simian
|
6:4, 6:0 |
| Finalista | 4. | 9 marca 1997 | Scottsdale | Twarda |  Mark Philippoussis
|
4:6, 6:7(4) |
Gra podwójna (19–16)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 19 listopada 1989 | Johannesburg | Twarda (hala) | Luke Jensen
|
Kelly Jones Joey Rive
|
6:0, 6:4 |
| Finalista | 1. | 11 lutego 1990 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Glenn Layendecker
|
Kelly Jones Robert Van’t Hof
|
6:2, 6:7, 3:6 |
| Finalista | 2. | 5 maja 1991 | Tampa | Ceglana | David Pate
|
Ken Flach Robert Seguso
|
7:6, 4:6, 1:6 |
| Finalista | 3. | 19 maja 1991 | Umag | Ceglana | David Wheaton
|
 Gilad Blum Javier Sánchez
|
6:7, 6:2, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 6 października 1991 | Sydney | Twarda (hala) | Jim Grabb
|
Luke Jensen Laurie Warder
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 13 października 1991 | Tokio | Dywanowa (hala) | Jim Grabb
|
Scott Davis David Pate
|
7:5, 2:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 4. | 9 lutego 1992 | San Francisco | Twarda (hala) | Jim Grabb
|
Pieter Aldrich Danie Visser
|
6:4, 7:5 |
| Finalista | 4. | 23 lutego 1990 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Jim Grabb
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 5. | 14 czerwca 1992 | Rosmalen | Trawiasta | Jim Grabb
|
John McEnroe Michael Stich
|
6:4, 6:7, 6:4 |
| Finalista | 5. | 4 lipca 1992 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jim Grabb
|
John McEnroe Michael Stich
|
7:5, 6:7, 6:3, 6:7, 17:19 |
| Zwycięzca | 6. | 23 sierpnia 1992 | Indianapolis | Twarda | Jim Grabb
|
 Grant Connell Glenn Michibata
|
7:6, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 12 września 1992 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jim Grabb
|
Kelly Jones Rick Leach
|
3:6, 7:6, 6:3, 6:3 |
| Finalista | 6. | 11 października 1992 | Sydney | Twarda (hala) | Jim Grabb
|
Patrick McEnroe Jonathan Stark
|
2:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 18 października 1992 | Tokio | Dywanowa (hala) | Jim Grabb
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 8. | 21 lutego 1993 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Jim Grabb
|
Marcos Ondruska Brad Pearce
|
6:7, 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 9. | 2 maja 1993 | Atlanta | Ceglana | Paul Annacone
|
Todd Martin Jared Palmer
|
6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 10. | 10 października 1993 | Sydney | Twarda (hala) | Patrick McEnroe
|
Alexander Mronz Lars Rehmann
|
6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 11. | 17 kwietnia 1994 | Birmingham | Ceglana | Christo Van Rensburg
|
Brian MacPhie David Witt
|
2:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 12. | 1 maja 1994 | Atlanta | Ceglana | Jared Palmer
|
Francisco Montana Jim Pugh
|
4:6, 7:6, 6:4 |
| Finalista | 8. | 8 maja 1994 | Pinehurst | Ceglana | Jared Palmer
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
2:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 9. | 21 sierpnia 1994 | Indianapolis | Twarda | Jim Grabb
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 28 stycznia 1995 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jared Palmer
|
 Mark Knowles Daniel Nestor
|
6:3, 3:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 14. | 19 lutego 1995 | Memphis | Twarda (hala) | Jared Palmer
|
Tommy Ho Brett Steven
|
4:6, 7:6, 6:1 |
| Finalista | 10. | 7 maja 1995 | Atlanta | Ceglana | Jared Palmer
|
Sergio Casal Emilio Sánchez
|
7:6, 3:6, 6:7 |
| Finalista | 11. | 18 lutego 1996 | San José | Twarda (hala) | Jonathan Stark
|
Trevor Kronemann David Macpherson
|
4:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 12. | 10 marca 1996 | Scottsdale | Twarda | Brett Steven
|
Patrick Galbraith Rick Leach
|
7:5, 5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 15. | 18 sierpnia 1996 | Indianapolis | Twarda | Jim Grabb
|
Petr Korda Cyril Suk
|
7:6, 4:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 6 października 1996 | Lyon | Dywanowa (hala) | Jim Grabb
|
 Neil Broad Piet Norval
|
6:2, 6:1 |
| Zwycięzca | 17. | 9 listopada 1997 | Sztokholm | Twarda (hala) | Marc-Kevin Goellner
|
Ellis Ferreira Patrick Galbraith
|
6:3, 3:6, 7:6 |
| Finalista | 13. | 1 marca 1998 | Filadelfia | Twarda (hala) | David Macpherson
|
 Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
6:7, 7:6, 2:6 |
| Finalista | 14. | 15 marca 1998 | Indian Wells | Twarda | Todd Martin
|
 Jonas Björkman Patrick Rafter
|
4:6, 6:7 |
| Finalista | 15. | 3 maja 1998 | Atlanta | Ceglana | Alex O’Brien
|
Ellis Ferreira Brent Haygarth
|
3:6, 6:0, 2:6 |
| Zwycięzca | 18. | 7 marca 1999 | Scottsdale | Twarda | Justin Gimelstob
|
Mark Knowles Sandon Stolle
|
6:4, 6:7(4), 6:3 |
| Finalista | 16. | 20 lutego 2000 | Memphis | Twarda (hala) | Jim Grabb
|
Justin Gimelstob Sébastien Lareau
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 19. | 12 marca 2000 | Scottsdale | Twarda | Jared Palmer
|
Patrick Galbraith David Macpherson
|
6:3, 7:5 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).