Tour de France 1989

Tour de France 1989
1988	1990
	; Trasa Tour de France 1989
Data	1 – 23 lipca 1989
Etapów	21 (22)
Dystans	3285 km
Czas zwycięzcy	87 h 38' 35"; (37,818 km/h)
Zgłoszenia	198 kolarzy
Ukończyło wyścig	138 kolarzy
	Podium
Pierwsze miejsce	Greg LeMond
Drugie miejsce	Laurent Fignon
Trzecie miejsce	Pedro Delgado
	Pozostałe klasyfikacje
Górska	Gert-Jan Theunisse
Punktowa	Sean Kelly
Sprinterska	Sean Kelly
Młodzieżowa	Fabrice Philipot
Kombinowana	Steven Rooks
Najaktywniejszych	Laurent Fignon
Drużynowa	PDM

76. Tour de France rozpoczął się 1 lipca w Luksemburgu, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 21 etapów, w tym: 10 etapów płaskich, 8 etapów górskich i 5 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3285 km.

Zmiany w stosunku do poprzednich edycji[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy w historii Tour de France wyścig ten rozpoczął się w Luksemburgu. Nie przyznawano też białej koszulki liderowi klasyfikacji młodzieżowej, chociaż samą klasyfikację wciąż prowadzono. Zrezygnowano ponadto z prowadzenia drużynowej klasyfikacji punktowej.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał Amerykanin Greg LeMond, wyprzedzając Francuza Laurenta Fignona i Hiszpana Pedro Delgado. Holender Gert-Jan Theunisse wygrał klasyfikację, jego rodak Steven Rooks wygrał klasyfikację kombinowaną, Irlandczyk Sean Kelly był najlepszy w klasyfikacji punktowej i sprinterskiej, a klasyfikację młodzieżową wygrał Francuz Fabrice Philipot. Najaktywniejszym kolarzem został Laurent Fignon^[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była holenderska drużyna PDM.

Przebieg rywalizacji[edytuj | edytuj kod]

Tour de France 1989 zapisał się w historii jako edycja wyścigu z najmniejszą przewagą czasową między zwycięzcą a drugim zawodnikiem w klasyfikacji generalnej. Greg LeMond pokonał swojego francuskiego rywala Laurenta Fignona uzyskując przewagę 8 sekund. Przed ostatnim etapem, czasówką z metą na paryskich Champs-Élysées, Fignon miał 50 sekund przewagi nad drugim w klasyfikacji LeMondem. Amerykanin, dzięki zastosowaniu nowoczesnej kierownicy (lemondka) i aerodynamicznego stroju wygrał ostatni etap, uzyskując 58-sekundową przewagę nad Fignonem, który na metę przyjechał z drugim czasem. Dało to Amerykaninowi 8 sekund przewagi w klasyfikacji generalnej. Był to ostatni jak dotąd przypadek, kiedy Tour kończył się jazdą na czas.

Na prologu w Luksemburgu, zwycięzca z roku 1988, Pedro Delgado spóźnił się na start o ponad 2 i pół minuty. Mimo to, po trzech tygodniach, zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, ze stratą nieco ponad 3 i pół minuty za liderem.

Po pierwszym etapie żółtą koszulkę przejął Acacio da Silva, odbierając ją zwycięzcy prologu Erikowi Breukinkowi i był to pierwszy Portugalczyk w historii, który nosił żółty trykot.

Na piątym etapie, jeździe na czas, LeMond zdobył prowadzenie, które odebrane mu zostało przez Fignona po etapie 10. Po etapie piętnastym znowu LeMond prowadził, jednak po dwóch dniach Francuzowi znów udało się odzyskać koszulkę lidera. Różnica między tymi zawodnikami nigdy podczas tego wyścigu nie wynosiła więcej niż 1 minuta.

Późniejszy pięciokrotny zwycięzca Touru, Miguel Indurain osiągnął swój najlepszy dotychczasowy wynik w „Wielkiej Pętli”, zajmując 17. miejsce. Wygrywał przy tym swój pierwszy etap TdF (był to etap górski).

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięły udział 22^[2] drużyny:

Reynolds
PDM
Kelme
Helvetia-La Suisse
Super U
Café de Colombia
Z-Peugeot
BH
Panasonic-Isostar
Hitachi-VTM
7 Eleven-American Airlines

Paternina-Marcos Eguizabal
Carrera Jeans-Vagabond
RMO-Mavic-Liberia
ADR-Agrigel-Bottechiadagger
Fagor
Histor Sigma-Fina
Chateau d'Ax
Toshiba
Domex-Weinmann
SuperConfex-Yoko-Opel
TVM

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap	Data	Trasa	Dystans	Zwycięzca	Lider
P	1 lipca	Luksemburg	ITT 7,8 km	Erik Breukink	Erik Breukink
1	2 lipca	Luksemburg – Luksemburg	135,5 km	Acácio da Silva	Acácio da Silva
2	2 lipca	Luksemburg – Luksemburg	TTT 46,0 km	Super-U	Acácio da Silva
3	3 lipca	Luksemburg – Spa	241,0 km	Raúl Alcalá	Acácio da Silva
4	4 lipca	Liège – Wasquehal	255,0 km	Jelle Nijdam	Acácio da Silva
	5 lipca	Dzień przerwy
5	6 lipca	Dinard – Rennes	ITT 73,0 km	Greg LeMond	Greg LeMond
6	7 lipca	Rennes – Futuroscope	259,0 km	Joël Pelier	Greg LeMond
7	8 lipca	Futuroscope – Bordeaux	258,5 km	Etienne De Wilde	Greg LeMond
8	9 lipca	Labastide-d’Armagnac – Pau	157,0 km	Martin Early	Greg LeMond
9	10 lipca	Pau – Cauterets	147,0 km	Miguel Indurain	Greg LeMond
10	11 lipca	Cauterets – Superbagnères	136,0 km	Robert Millar	Laurent Fignon
11	12 lipca	Luchon – Blagnac	158,5 km	Mathieu Hermans	Laurent Fignon
12	13 lipca	Tuluza – Montpellier	242,0 km	Valerio Tebaldi	Laurent Fignon
13	14 lipca	Montpellier – Marsylia	177,0 km	Vincent Barteau	Laurent Fignon
14	15 lipca	Marsylia – Gap	240,0 km	Jelle Nijdam	Laurent Fignon
15	16 lipca	Gap – Orcières	ITT 39,0 km	Steven Rooks	Greg LeMond
	17 lipca	Dzień przerwy
16	18 lipca	Gap – Briançon	175,0 km	Pascal Richard	Laurent Fignon
17	19 lipca	Briançon – L’Alpe d’Huez	165,0 km	Gert-Jan Theunisse	Laurent Fignon
18	20 lipca	Le Bourg-d’Oisans – Villard-de-Lans	91,5 km	Laurent Fignon	Laurent Fignon
19	21 lipca	Villard-de-Lans – Aix-les-Bains	125,0 km	Greg Lemond	Laurent Fignon
20	22 lipca	Aix-les-Bains – L’Isle-d’Abeau	130,0 km	Giovanni Fidanza	Laurent Fignon
21	23 lipca	Wersal – Paryż (Champs-Élysées)	ITT 24,5 km	Greg LeMond	Greg LeMond

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Czas
1.	Greg LeMond	ADR	87 h 38' 35”
2.	Laurent Fignon	Super U	+8”
3.	Pedro Delgado	Reynolds	+3' 34”
4.	Gert-Jan Theunisse	PDM	+7' 30”
5.	Marino Lejarreta	Paternina	+9' 39”
6.	Charly Mottet	RMO	+10' 06”
7.	Steven Rooks	PDM	+11' 10”
8.	Raúl Alcalá	PDM	+14' 21”
9.	Sean Kelly	PDM	+18' 25”
10.	Robert Millar	Z-Peugeot	+18' 49”