Tour de France 2000

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Tour de France 2000
1999 2001
Ilustracja
Trasa Tour de France 2000
Data 1 – 23 lipca 2000
Etapów 21
Dystans 3662 km
Czas zwycięzcy 92 h 33' 08"
(40,273 km/h)
Zgłoszenia 177 kolarzy
Ukończyło wyścig 127 kolarzy
Podium
Pierwsze miejsce Brak
Drugie miejsce Niemcy Jan Ullrich
Trzecie miejsce Hiszpania Joseba Beloki
Pozostałe klasyfikacje
Górska Kolumbia Santiago Botero
Punktowa Niemcy Erik Zabel
Młodzieżowa Hiszpania Francisco Mancebo
Najaktywniejszych Holandia Erik Dekker
Najwszechstronniejszych {{{najwszechstronniejszych}}}
Drużynowa Hiszpania Kelme

87. Tour de France rozpoczął się 1 lipca we francuskim wesołym miasteczku Futuroscope, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z 21 etapów, w tym 11 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3662 km.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał po raz drugi z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Hiszpana Josebę Belokiego. Niemiec Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, Kolumbijczyk Santiago Botero wygrał klasyfikację górską, a Hiszpan Francisco Mancebo był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Holender, Erik Dekker[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna Kelme-Costa Blanca.

Doping[edytuj | edytuj kod]

Przed startem wyścigu wszyscy zawodnicy obowiązkowo musieli się poddać badaniom. Badań tych nie przeszli trzej kolarze: Rosjanin Siergiej Iwanow z drużyny Farm Frites, Włoch Rossano Brasi z Team Polti i Słoweniec Andrej Hauptman z Vini Caldirola-Sidermec. We krwi wszystkich trzech wykryto zbyt duży poziom hematokrytu we krwi, co sugerowało stosowanie erytropoetyny (EPO). Cała trójka została wykluczona z rywalizacji[2].

Po zakończeniu 16. etapu testów antydopingowych nie przeszedł francuski kolarz Emmanuel Magnien. W jego krwi wykryto kortykosteroidy[3]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[4].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[5]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[6]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[7].

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 20[8] drużyn:

  • Crédit Agricole
  • Vini Caldirola-Sidermec
  • Kelme-Costa Blanca
  • Team Memory Card-Jack & Jones
  • Bonjour

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
1 1 lipca Futuroscope History.gif ITT 16,5 km Wielka Brytania David Millar
2 2 lipca Futuroscope – Loudun 194,0 km Belgia Tom Steels
3 3 lipca Loudun – Nantes 161,5 km Belgia Tom Steels
4 4 lipca Nantes – Saint-Nazaire History.gif TTT 70,0 km Hiszpania ONCE
5 5 lipca Vannes – Vitré 202,0 km Niemcy Marcel Wüst
6 6 lipca Vitré – Tours 198,5 km Holandia Léon van Bon
7 7 lipca Tours – Limoges 205,5 km Francja Christophe Agnolutto
8 8 lipca Limoges – Villeneuve-sur-Lot 203,5 km Holandia Erik Dekker
9 9 lipca Agen – Dax 181,0 km Włochy Paolo Bettini
10 10 lipca Dax – Hautacam 205,0 km Hiszpania Javier Otxoa
11 11 lipca Bagnères-de-Bigorre – Revel 218,5 km Holandia Erik Dekker
12 lipca Dzień przerwy
12 13 lipca Carpentras – Mont Ventoux 149,0 km Włochy Marco Pantani
13 14 lipca Awinion – Draguignan 185,5 km Hiszpania José Vicente Garcia
14 15 lipca Draguignan – Briançon 249,0 km Kolumbia Santiago Botero
15 16 lipca Briançon – Courchevel 173,5 km Włochy Marco Pantani
17 lipca Dzień przerwy
16 18 lipca Courchevel – Morzine 196,0 km Francja Richard Virenque
17 19 lipca Évian-les-Bains – Szwajcaria Lozanna 155,0 km Holandia Erik Dekker
18 20 lipca Szwajcaria Lozanna – Szwajcaria Fryburg 252,0 km Włochy Salvatore Commesso
19 21 lipca Szwajcaria Fryburg – Miluza History.gif ITT 58,5 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
20 22 lipca Belfort – Troyes 254,5 km Niemcy Erik Zabel
21 23 lipca Paryż – Paryż (Champs-Élysées) 138,0 km Włochy Stefano Zanini

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
Jersey yellow.svg 		Klasyfikacja punktowa
Jersey green.svg 		Klasyfikacja górska
Jersey polkadot.svg 		Klasyfikacja młodzieżowa
Jersey white.svg 		Klasyfikacja drużynowa
Jersey yellow number.svg
1 David Millar David Millar David Millar Marcel Wüst David Millar US Postal
2 Tom Steels Tom Steels
3 Tom Steels
4 ONCE Laurent Jalabert David Cañada ONCE
5 Marcel Wüst Paolo Bettini
6 Léon van Bon Alberto Elli Salvatore Commesso Rabobank
7 Christophe Agnolutto Marcel Wüst
8 Erik Dekker Erik Dekker
9 Paolo Bettini Erik Zabel
10 Javier Otxoa Lance Armstrong Javier Otxoa Francisco Mancebo
11 Erik Dekker
12 Marco Pantani Banesto
13 José Vicente García
14 Santiago Botero Santiago Botero
15 Marco Pantani
16 Richard Virenque Kelme
17 Erik Dekker
18 Salvatore Commesso
19 Lance Armstrong
20 Erik Zabel
21 Stefano Zanini
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Erik Zabel Santiago Botero Francisco Mancebo Kelme

Podczas 2. etapu David Millar nosił żółtą koszulkę, a Lance Armstrong, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Stany Zjednoczone Lance Armstrong Jersey yellow.svg US Postal 92 h 33' 08"
2. Niemcy Jan Ullrich Telekom +6' 02"
3. Hiszpania Joseba Beloki Festina +10' 04"
4. Francja Christophe Moreau Festina +10' 34"
5. Hiszpania Roberto Heras Kelme +11' 50"
6. Francja Richard Virenque Polti +13' 26"
7. Kolumbia Santiago Botero Kelme +14' 18"
8. Hiszpania Fernando Escartín Kelme +17' 21"
9. Hiszpania Francisco Mancebo Banesto +18' 09"
10. Włochy Daniele Nardello Mapei +18' 25"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Niemcy Erik Zabel Green jersey Telekom 321
2. Australia Robbie McEwen Farm Frites 203
3. Łotwa Romāns Vainšteins Vini Caldirola 184
4. Francja Emmanuel Magnien Française des Jeux 157
5. Holandia Erik Dekker Rabobank 138

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Kolumbia Santiago Botero Jersey polkadot.svg Kelme 347
2. Hiszpania Javier Otxoa Kelme 283
3. Francja Richard Virenque Polti 267
4. Francja Pascal Hervé Polti 234
5. Belgia Nico Mattan Cofidis 164

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Hiszpania Francisco Mancebo Jersey white.svg Banesto 92 h 51' 17"
2. Włochy Guido Trentin Vini Caldirola +17' 48"
3. Niemcy Grischa Niermann Rabobank +33' 57"
4. Hiszpania David Cañada ONCE +59' 35"
5. Wielka Brytania David Millar Cofidis +1 h 54' 54"

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Czas
1. Hiszpania Kelme 278 h 10' 47"
2. Francja Festina +13' 42"
3. Hiszpania Banesto +18' 21"
4. Niemcy Telekom +40' 08"
5. Belgia Lotto +1 h 11' 50"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS (fr.)
  2. ↑ Britian's Millar races to lead (ang.)
  3. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
  4. ↑ Zabel admits to doping from 1996 to 2003 (ang.)
  5. ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
  6. ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
  7. ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
  8. ↑ Les équipes du Tour de France 2000 (fr.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Tour de France
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_2000&oldid=61235137”