Trzy Tarcze
.jpg)
Trzy Tarcze (Schilde, Stretkowski) – polski herb szlachecki, używany przez kilka rodzin.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
W polu czerwonym trzy tarcze srebrne (2 i 1). Klejnot: Trzy pióra strusie. Labry czerwone, podbite srebrem.
Na przedstawieniu z XVI-wiecznej polichromii w Grębieniu, tarcze są złote.
Teodor Chrząński w Tablicach odmian herbowych przypisał herbowi temu pole błękitne.
Aż do XX wieku herb rysowano bez klejnotu, dopiero w Uzupełnieniach do Księgi Herbowej Rodów Polskich przypisano mu trzy pióra strusie w klejnocie. Rekonstrukcję taką przyjął Tadeusz Gajl, za którym zamieszczono powyższy opis.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Herb znany w średniowieczu tylko z przedstawień ikonograficznych. Bez żadnego podpisu ukazany został w herbarzu Lyncenich (XV wiek) i Bergshammar (XV wiek). Herb widnieje też w Stemmata polonica, czyli wydanym w 1540 roku rękopisie Klejnotów Długosza[1]. XVI-wieczne przedstawienia herbu pochodzą z rękopisu dołączonego do herbarzyka Ambrożego z Nysy, Panoszy Paprockiego (1575), oraz z polichromii z początku XVI w Grębieniu koło Wielunia[2].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Nie zachowała się oryginalna, średniowieczna nazwa herbu. Trzy Tarcze, jak i Schilde (pisane również jako Silte) to nazwy pochodzące z XVI wieku, urobione od godła[2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Tadeusz Gajl wymienia następujące rody herbownych uprawnionych do posługiwania się tym herbem:
Streczkowski (Stretkowski), Strybel.
Wedle opinii Polaczkówny, herb ten miał przysługiwać pierwotnie łużyckiej rodzinie Kołowasów. Józef Szymański nie wyklucza łużyckiego pochodzenia herbu i jego pierwotnego związania z pograniczem śląskim[1].
W Polskim Słowniku Biograficznym jako używający tego herbu wymieniany jest Teodor Chrząński, autor rękopisu Tablic odmian herbowych. W samych jednak Tablicach, herb autora ma odmienny klejnot, jest to odmiana herbu Trzy Tarcze.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Trzy Tarcze z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Józef Szymański: Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego. Warszawa: PWN, 1993, s. 281-282. ISBN 83-01-09797-3.
- ↑ a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 299-300. ISBN 83-7181-217-5.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
