Przejdź do zawartości

Ulryk z Augsburga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez TarBot (dyskusja | edycje) o 18:37, 12 mar 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{rodzaj}}}
{{{imię}}}
{{{tytuły}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{podpis grafiki}}}]]
{{{podpis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Czczony przez

{{{kościół}}}

Beatyfikacja

{{{data beatyfikacji}}}
{{{miejsce beatyfikacji}}}
przez {{{beatyfikujący}}}

Kanonizacja

{{{data kanonizacji}}}
{{{miejsce kanonizacji}}}
przez {{{kanonizujący}}}

Wspomnienie

{{{wspomnienie}}}

Atrybuty

{{{atrybuty}}}

Patron

{{{patron}}}

Szczególne miejsca kultu

{{{miejsce kultu}}}

[[Plik:{{{faksymile}}}|130x100px|alt=Faksymile|{{{opis faksymile}}}]]
{{{opis faksymile}}}

Ulryk z Augsburga, także Udalryk (łac. Udalricus, niem. Ulrich von Augsburg, ur. w 890 roku w Wittislingen k. Dillingen w Szwabii, zm. 4 lipca 973 roku w Augsburgu w Bawarii) – od 28 grudnia 923 roku biskup Augsburga, święty Kościoła katolickiego.

Był synem hrabiego Hucpalda, spokrewnionego z dynastią cesarską Ludolfingów.

Wychowywał się i pobierał nauki od siódmego roku życia w benedyktyńskim opactwie w Sankt Gallen. W 906 roku oddano go pod opiekę biskupa Augsburga. Został szambelanem biskupów augsburskich, a następnie przyjął święcenia kapłańskie.

Król Niemiec Henryk I Ptasznik mianował go w 923 biskupem tej diecezji; sakrę przyjął 28 grudnia tegoż roku. W czasie najazdów Węgrów dowodził obroną Augsburga. Był budowniczym kościoła i organizatorem synodów dla miejscowego duchowieństwa. Zmarł po pięćdziesięcioletniej posłudze biskupiej.

Jan XV zaliczył go w poczet świętych 4 lipca 993. Błędnie uważany jest za pierwszego świętego kanonizowanego oficjalnie przez papieża[1].

Ulryk jest patronem miast: Szwabii, Augsburga i St. Ulrich w Val Gardena (niem. Grödnertal, dzisiejsze Ortisei).

Patronuje winiarzom, rybakom i podróżującym. Jest również orędownikiem przeciw chorobie oczu, morskiej chorobie i na dobrą pogodę.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest za Martyrologium Rzymskim w dzienną pamiątkę śmierci (4 lipca) a kult żywy jest dzięki wielu parafiom których jest patronem.

Zobacz też

  1. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. IX. ISBN 83-7097-271-3.

Bibliografia

Linki zewnętrzne