Ursus 710

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ursus U 710
Ilustracja
Prototyp znajdujący się na Wydziale Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
Producent

ZM „Ursus”

Dane techniczne
Silniki

Ursus S-44, 4-cylindrowy, 4180 cm³, 53 kW (72 KM)

Skrzynia biegów

12/4

Napęd

2WD

Liczba miejsc

2

Dane dodatkowe
Pokrewne

U-310, U-510, U-610, U-710

Prototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 znajdujący się w przyzakładowym Muzeum Historii Ursusa przy ul. Posag 7 Panien 8 w Warszawie
Prototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 - widok silnika
Prototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 - widok silnika
Prototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 - tylny most i układy agregowania

Ursus U 710 – prototypowy ciągnik klasy 1,4, opracowywany w latach 1968–1972, który nie wszedł do seryjnej produkcji. Prace nad opracowaniem konstrukcji zunifikowanej rodziny ciągników lekkich i średnich o nazwie roboczej Ursus 500 i 700 rozpoczęto w II kwartale 1969 roku.[1] W latach 1970-1971 we współpracy z konstruktorami firmy Renault opracowano udoskonaloną, tzw. drugą generację rodziny ciągników. Dla tej rodziny ciągników została specjalnie opracowana przez prof. Edwarda Habicha 3-stopniowa przekładnia planetarna „Trimat” umożliwiająca zmianę biegów „pod obciążeniem”[2].[3][4][5] U-710 ma moc maksymalną porównywalną do ciągnika Ursus C-385. Głównymi konstruktorami tej serii ciągników byli m.in.: Bogumił Bajdecki, Wacław Bolimowski, Jerzy Dąbrowski, Mieczysław Dziedzicki, Leszek Husak, Jerzy Kowalczyk, Edward Pawlikowski, Henryk Szczygieł, Jan Tarasik, Jerzy Wyglądała, Władysław Zawadzki, Janusz Zieliński[6]. Konstrukcja tych ciągników oraz skrzyń przekładniowych była przedmiotem ochrony na podstawie tymczasowych zgłoszeń patentowych[7][8]. Decyzją Nr 134/71 Prezydium Rządu z dnia 17 września 1971 r. został zatwierdzony program produkcji ciagników w oparciu o własne rozwiązania opracowane przez Zakład Doświadczalny Ciągników Rolniczych lub na zakupie licencji. Decyzją Nr 2/73 Prezydium Rządu z dnia 3 stycznia 1973 r. ukierunkowała rozwój przemysłu ciagnikowego, poprzez zakup licencji.

Dane techniczne[9][edytuj | edytuj kod]

Silnik[edytuj | edytuj kod]

  • Typ: Ursus S-44,
  • Rodzaj: wysokoprężny, 4-cylindrowy, chłodzony cieczą, z bezpośrednim wtryskiem paliwa,
  • Pojemność – 4180 cm³,
  • Moc: 53 kW (72 KM) przy 2200 obr./min..
  • Średnica cylindra – 110 mm,
  • Skok tłoka: 110 mm,
  • Stopień sprężania: 17,
  • Największy moment obrotowy: 26,2 kGm,
  • Obroty odpowiadające największemu momentowi: 1500-1600 obr./min,
  • Najniższe obroty biegu jałowego: 600 obr./min,
  • pompa wtryskowa: P24T8-3as,
  • regulator obrotów: R8V20-120/W4F,
  • pompa zasilająca: V2HF01A lub PZM-02

Napęd[edytuj | edytuj kod]

  • sprzęgło napędu jazdy: suche, tarczowe, jednostopniowe, z okładzinami o średnicy wew. i zew. 165x280mm,
  • sprzęgło wału odbioru mocy: mokre, wielopłytkowe, sterowane hydraulicznie o średnicy wew. i zew. 100x130mm,
  • skrzynia biegów: mechaniczna o 12 biegach do przodu i 4 wstecznych, z kołami o stałym zazębieniu, z reduktorem,
  • przekładnia główna: stożkowa, z uzębieniem Oerlikona o przełożeniu 6,375,
  • zwolnice z przekładnią planetarną o przełożeniu 5,4,
  • zawieszenie i napęd: oś przednia nienapędzana sztywna, jednoczłonowa belkowa,
  • hamulce zasadnicze (nożne): tarczowe, mokre z samowspomaganiem, niezależna na oba koła tylne, sterowane hydraulicznie, tarcze o średnicy 188x224
  • mechanizm kierowniczy: hydrostatyczny, typu Orbitrol

Układ agregowania[edytuj | edytuj kod]

  • podnośnik hydrauliczny z regulacją automatyczną, siłową, pozycyjną i mieszaną,
  • TUZ kat. II wg ISO, udźwig 1480 kg,
  • typ pompy hydraulicznej: ZPC1-30 o wydatku przy 1900 obr./min 38 l/min
  • WOM zależny i niezależny 540 obr./min lub 1000 obr./min,
  • zaczepy: zaczep do przyczep oraz zaczep rolniczy wahliwy.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]