Przejdź do zawartości

Władimir Obruczew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Obruczew
Ilustracja
Znaczek Poczty ZSRR upamiętniający Władimira Obruczewa
Państwo działania

Rosja/ZSRR

Data i miejsce urodzenia

10 października 1863
Klepienin

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1956
Moskwa

profesor
Specjalność: geologia, geografia
Alma Mater

Sankt-Petersburski Instytut Górniczy

Uczelnia

Instytut Technologii w Tomsku

Okres zatrudn.

1901–1912

Uczelnia

Akademia Górnicza w Moskwie

Okres zatrudn.

1921–1929

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Władimir Afanasjewicz Obruczew (ros. Владимир Афанасьевич Обручев, ur. 28 września?/10 października 1863 w Klepieninie, zm. 19 czerwca 1956 w Moskwie) – rosyjski i radziecki geolog i geograf, badacz Syberii i środkowej Azji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szlacheckiej jako syn pułkownika. W związku z rodzajem pracy ojca, w dzieciństwie często zmieniał miasta zamieszkania, mieszkając m.in. w Kaliszu, Mławie, Brześciu, Radomiu i Wilnie, w 1881 skończył wileńską szkołę realną, a w 1886 Petersburski Instytut Górniczy. Od września 1888 pracował w Irkucku jako geolog, później brał udział w ekspedycjach naukowych, m.in. w latach 1892–1894 do północnych i środkowych Chin. W latach 1901–1912 profesor Instytutu Technologii w Tomsku, 1921–1929 Akademii Górniczej w Moskwie, a od 1921 członek Akademii Nauk ZSRR; ważne znaczenie mają jego prace zwłaszcza dotyczące tektoniki, złóż kopalin użytecznych, geomorfologii oraz geografii. Autor 3872 prac naukowych, w tym wielu podręczników i książek popularnonaukowych, m.in.: Istorija gieołogiczeskogo issledowanija Sibiri (t. 1-5, 1931–1949), Gieołogija Sibiri (t. 1-3, 1935–1938), Izbrannyje raboty po gieografii Azii (t. 1-3, 1951). W 1930 został członkiem Komisji Akademii Nauk ZSRR ds. Badań Wiecznej Zmarzliny, w 1936 udał się na wyprawę badawczą w góry Ałtaju, w latach 1941–1943 pracował w ewakuacji w Swierdłowsku.

Pisał także powieści, w tym utrzymaną w konwencji powieści fantastyczno-podróżniczej Plutonię (1915).

Jego syn, Siergiej Obruczew, był także geografem i geologiem.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]