Włodzimierz Hellmann (profesor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Feliks Hellmann
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1911
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 października 1987
Gdańsk

Profesor nauk technicznych
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Profesura

1967

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Grób profesora Włodzimierza Hellmanna na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Włodzimierz Feliks Hellmann (ur. 20 czerwca 1911 w Warszawie, zm. 27 października 1987 w Gdańsku) – polski inżynier, specjalista w zakresie elektroenergetyki, profesor nauk technicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1929 uzyskał maturę w Gimnazjum Humanistycznym im. Stanisława Staszica w Warszawie. Studia wyższe ukończył na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w 1935. Brak udział w obronie Warszawy we wrześniu 1939, trafił wtedy do niewoli. Uczestniczył w działaniach Armii Krajowej oraz walczył w powstaniu warszawskim.

W latach 1946–1953 kierował odbudową i rozbudową elektrowni oraz sieci elektrycznych Pomorza i Kujaw. W 1953 został zwolniony z pracy za członkostwo w Armii Krajowej. Pracę naukowo-dydaktyczną na Politechnice Gdańskiej rozpoczął w 1954 w Katedrze Elektroenergetyki jako zastępca profesora.

W roku 1957 otrzymał tytuł naukowy docenta, a w 1967 tytuł profesora nauk technicznych. Równocześnie w roku 1954 zorganizował w Gdańsku oddział resortowego Instytutu Energetyki, którym kierował przez 18 lat. Wraz z zespołem opracował i wdrożył w polskiej energetyce oryginalne rozwiązania konstrukcyjne regulatorów napięcia dla generatorów wielkiej mocy, transformatorów i elektrofiltrów.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Syn pułkownika Włodzimierza Hellmanna, uczestnika akcji pod Bezdanami, ojciec profesora Andrzeja Hellmanna, specjalisty w zakresie hematologii.

Pochowany na gdańskim cmentarzu Srebrzysko (rejon V, taras II, grób 44)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Włodzimierz Hellmann. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]