Włodzimierz Kownacki
| |
 pułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data śmierci |
1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca środka |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
            
| |
Włodzimierz Kownacki h. Suchekomnaty (ur. 27 stycznia 1890 w Czabance, zm. 1944) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 stycznia 1890 w majątku Czabanka, w ówczesnym powiecie odeskim guberni chersońskiej, w rodzinie Władysława i Wandy z Jaxa-Małachowskich[1][2]. W 1910 ukończył Korpus Kadetów w Odessie z maturą i wstąpił do Mikołajewskiej Szkoły Kawalerii w Petersburgu[3].
U kresu I wojny światowej w stopniu podrotmistrza pod koniec 1917 wszedł w skład utworzonej 1 Chorągwi Kirasjerów Polskich, od końca grudnia 1917 pod nazwą I Dywizjon Pułku Kirasjerów Polskich[4][5]. W 1918 w stopniu rotmistrza był dowódcą tej jednostki (w toku późniejszych przemianowań funkcjonowała pod nazwami: 2 Pułk Strzelców Konnych 17 stycznia 1918[6], 5 Pułk Ułanów od 7 marca 1918, 7 Pułk Ułanów od 20 kwietnia 1918[7] i ostatecznie 12 Pułk Ułanów Podolskich od 25 października 1919[8]). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W 1919 był dowódcą 6 Pułku Ułanów Kaniowskich. Uczestniczył w walkach wojny polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 12 Pułku Ułanów Podolskich, za co otrzymał Order Virtuti Militari[9][10]. 5 czerwca 1920 pod Ozierną został ranny[3]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[11].
Po zakończeniu działań wojennych kontynuował zawodową służbę wojskową w 12 puł. w Białokrynicy. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 43. lokatą w korpusie oficerów jazdy[12]. Do 1924 był zastępcą dowódcy pułku i jednocześnie dowódcą I dywizjonu[13], a następnie dowódcą kadry szwadronu zapasowego w Zamościu[14]. Później został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[15]. 12 kwietnia 1927 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[16]. 28 stycznia 1928 ogłoszono jego przeniesienie do 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich w Poznaniu na stanowisko dowódcy pułku[17][18][19][20]. 10 listopada 1930 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 2. lokatą w korpusie kawalerii[21]. 2 lipca 1939 został wyznaczony na stanowisko komendanta Kadry Zapasowej Kawalerii Łuków[22][23]. 8 lipca przekazał dowodzenie płk. Stanisławowi Królickiemu[22].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku dowódcy Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Łuków”[24]. W czasie niemieckiej okupacji w szeregach Armii Krajowej[25][26]. Zginął w 1944[24][25][27].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2575[28][1][29][30]
- Krzyż Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[31][2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[32]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[33][34]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[35][33]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[36]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[36]
- Medal Zwycięstwa[36][37]
- rosyjskie[a]
- Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą – 6 października 1915[38]
- Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 15 sierpnia 1916[38]
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 26 czerwca 1916[38]
- Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą – 16 lutego 1915[38]
- Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – 6 października 1914[38]
- Order Świętej Anny 4 stopnia z napisem na szabli „Za odwagę” – 30 marca 1916[38]
- Medal Pamiątkowy Wojny Ojczystej[38]
- Medal w 200 rocznicę bitwy połtawskiej[38]
- Medal pamiątkowy 300-lecia Domu Romanowych[38]
- odznaki
- Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką[39]
- Państwowa Odznaka Sportowa[40]
- Odznaka Strzelecka[40]
- pamiątkowa 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich[40]
- pamiątkowa 6 Pułku Ułanów Kaniowskich[40]
- pamiątkowa 12 Pułku Ułanów Podolskich[40]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Daty nadania odznaczeń rosyjskich podane są według kalendarza juliańskiego. Zobacz daty nowego i starego porządku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-22].
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Turkiewicz 1928 ↓, s. 5.
- ↑ Ułani Podolscy 1991 ↓, s. 36.
- ↑ Turkiewicz 1928 ↓, s. 5-6.
- ↑ Turkiewicz 1928 ↓, s. 6.
- ↑ Turkiewicz 1928 ↓, s. 13.
- ↑ Turkiewicz 1928 ↓, s. 29.
- ↑ Ułani Podolscy 1991 ↓, s. 65, 68, 71.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920, s. 646.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 156.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, 677.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 563, 599.
- ↑ Ułani Podolscy 1991 ↓, s. 132.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 117.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 323, 338.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 47, 70.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140, 661.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1930 roku, s. 323.
- ↑ a b Tym 2013 ↓, s. 50.
- ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 34, 333 autor stwierdził, że pułkownik Kownacki przeszedł na stanowisko dowódcy Ośrodka Zapasowego Kawalerii w Łukowie.
- ↑ a b Tym 2013 ↓, s. 75.
- ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-10)].
- ↑ Ułani Podolscy 1991 ↓, s. 202.
- ↑ Ułani Podolscy 1991 ↓, s. 202, tu podano, że zginął zamęczony w więzieniu Gestapo.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 6.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-22].
- ↑ Ułani Podolscy 1991 ↓, s. 376.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-22].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 323.
- ↑ a b c d e f g h i Ковнацкий Владимир Владиславович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 2023-11-09].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- ↑ a b c d e Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kownacki Włodzimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.51-4157 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-09].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Józef Turkiewicz: Zarys historji wojennej 12-go pułku ułanów podolskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Zbigniew Szacherski: Wierni przysiędze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1968.
- Ułani Podolscy. Dzieje Pułku Ułanów Podolskich 1809–1947. Kazimierz Grocholski (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991. ISBN 83-04-03664-9.
- Juliusz S. Tym: Historia pułku. W: 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich. Krzysztof Mijakowski (red.). Edipresse Polska SA, 2013, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-7769-364-3.
- Dowódcy 6 Pułku Ułanów Kaniowskich
- Dowódcy 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich
- Dowódcy 12 Pułku Ułanów Podolskich
- Ludzie związani z Poznaniem
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Odznaką Strzelecką
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Odznaczeni Państwową Odznaką Sportową
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza
- Polacy odznaczeni Medalem pamiątkowym 300-lecia Domu Romanowych
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy w I wojnie światowej
- Polska szlachta
- Pułkownicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1890
- Zastępcy dowódcy 12 Pułku Ułanów Podolskich
- Zmarli w 1944